Fleur en kleur: Ratelaar

Ik heb het idee dat er in mijn woonplaats veel minder gemaaid wordt dan in voorgaande jaren. De bermen zijn nog nooit zo mooi geweest! Elke dag als ik een bepaalde weg naar m’n werk fiets, zie ik wel weer wat nieuws. Bezuiniging? Misschien een voordeel bij de crisis?

Ik heb wat ratelaar voor thuis in de vaas geplukt.

De ratelaar staat niet echt te boek als mooie bloem, maar ik vind hem wel wat hebben, dat lipje met paars stipje.

Op de bloggerswandeling leerde ik dat de ratelaar een halfparasiet is, hij is voor z’n voedingstoffen afhankelijk van grassoorten. Hij dringt dus grassen terug, zodat er meer plaats is voor andere bloemen, zoals bijvoorbeeld orchissoorten. Ook leerde ik dat de ratelaarspanner, een nachtvlinder, weer afhankelijk is van deze plant.

Als de ratelaar uitgebloeid is maken de zaden in de verdroogde bloemen bij een zuchtje wind een ratelend geluid, zo komt hij aan z’n naam.

In de Groninger Kroon kocht ik in 2010 een bijzonder boekje: ‘Een zinvol geheim, wat planten mij vertellen’ van Dorine Haveman.

Zij beschrijft in haar vertellingen hoe je als kind kijkt naar een plant of een boom en de betekenis van ouderen in het leven van een kind.

Regelmatig leek het bijna alsof zij het over mij had, alsof ze mij als kind heeft gekend. Dat het mijn ervaringen zijn waarover ze schrijft!

Ook de prachtige tekeningen van Coor Muller maken dat ik dit boekje koester, en lees en herlees. Bij haar verhalen komen beelden van vergeten momenten van vroeger terug, of beter gezegd, vooral het gevoel bij die beelden.

Wonderlijk.

Door haar verhaal over de ratelaar herinnerde ik me, behalve een lagere schooltijd die ik helemaal niet zo leuk vond, dat ik de ratelaar toen wel kende, maar nu helemaal vergeten was.

Meer Fleur en kleur bij Veronique.