Doodstil

Net zo lang als wij hier (nog steeds in het westen), in onze straat wonen, zolang zit er ook al een esoterisch winkeltje, een newageboekwinkel.

Wij noemden het vroeger wel onze eigen Oibibio, want alles wat ze daar destijds verkochten, vond je in het winkeltje bij ons ook. Van tijd tot tijd ga ik er even snuffelen, in de boeken, of geurige wierook kopen, een aparte verjaardagskaart, een CD, een bijzonder cadeautje.

Als ik het winkeltje binnenstap is dat altijd wel met een wat dubbel gevoel. Al die spiritualiteit in geuren en kleuren kan een mens ook teveel worden. 

Terwijl ik er vandaag langsliep zag ik in de etalage Jan Mulder liggen. Voor maar 2,50!

Ik ga naar binnen, pak een exemplaar en sla het open op de eerste bladzijde … mijn oog valt direct op deze woorden … provincie Groningen … stilte … geluk.

Dan hoef ik niet meer na te denken en vijf minuten later loop ik met mijn nieuwe aanwinst naar huis.

De titel is Doodstil en het is speciaal geschreven voor de Maand van de spiritualiteit. Die combinatie met Jan Mulder roept nog meer nieuwsgierigheid op.

Thuis lees ik de achterkant nog eens goed:

Mulder schrijft in Doodstil over de wonderschone stilte die hij zich nog herinnert uit zijn jeugd: ‘We gaan voor de fijne stilte, met een zangvogel erbij, een eenmotorig vliegtuigje hoog in de lucht, een boom vol zoemende bijen erbij kan ook.’ Maar als hij de hysterie van de oprukkende windmolens in zijn achtertuin opmerkt is het gedaan met de rust. Het drijft hem tot wanhoop en diep vanbinnen weet hij dat hij een bloedige strijd tegemoet gaat, een conflict tussen goed en kwaad, stilte en lawaai, rechts en links, vrouw tegen man. 

Voordat ik begin te lezen ben ik ook wat verontrust. Gaat dit boek het mooie plaatje dat ik in mijn dromen van de provincie Groningen gemaakt heb verpesten? Wil ik het wel weten?

En … zo'n klein, dun boekje, dat lees ik toch even tussendoor, dacht ik.

Ik heb me vergist. Het blijkt een vermomde dikke pil te zijn.

De schrijver haalt er Jan en alleman bij en daar wil ik dan weer meer van weten. Ik wil het bevatten, snappen waar het over gaat, wat hij bedoelt.

Bewust ga ik nog geen recensies op internet lezen, ik ben te gemakkelijk te beïnvloeden.

Ik moet dit boek in stukjes lezen, het kan gewoon niet lekker in mijn - te snelle en dus oppervlakkige tempo - manier gelezen worden, de schrijver raakt mij dan kwijt of … raak ik de schrijver kwijt?

Weer van vooraf aan beginnen, maar dan met mijn ontdekte truuk om het oppervlakkig lezen tegen te gaan: Van tijd tot tijd gedeeltes hardop lezen.

Ik ga nu eerst verder lezen … wordt vervolgd.

Vervolg, 24 februari 2013

Ik heb het boek uit en het voelt wat dubbel. Zoals ik hierboven al zei haalt Mulder er Jan en alleman bij. Ontelbaar veel namen komen voorbij, een druk gedoe om stilte te beschrijven.

Ik zit met boek én laptop op schoot. Dat leest niet lekker door. Maar wat heb ik er aan als ik niet weet wie Mulder citeert en waarom? Dan heb ik het boek in no-time uit, maar begrijp er nog niks van.

Of doe ik weer te ingewikkeld? Moet ik het allemaal wat luchtiger bezien?

Ik ga op zoek naar recensies … en ik lees daar wat ik ook ervaar, maar dan beter verwoord.

*proest* zie ik aan het eind van het overzicht met recensies op een site een link naar m'n eigen blog staan! Kan het alleen niet weer vinden.

Het boek roept al lezende soms ergernis op en laat me dan weer in de lach schieten.

Ik vond het leuk om te lezen, was geboeid en het heeft me in ieder geval weken beziggehouden. Ook heeft Mulder me na laten denken: Ik dacht ook altijd wat kan je nou tegen windmolens hebben, alles beter toch dan een kerncentrale? 

Nu weet ik dankzij Mulder toch beter. Parken vol windturbines van tweehonderd meter hoog? Die behalve de vervuiling ook een godskolereherrie maken? Ik heb er nu een andere idee over.

En dat allemaal voor 2,50!