Vekaanzie 5, dag 5

Wandelen op de kwelder

5.23 Uur. Wakker worden van het licht en van de vogels, de merels vooral en het nerveuze kiep kiep van de scholeksters. Verder geen andere geluiden. Een musje komt op de drempel zitten en gluurt even naar binnen, ik kijk op … en frrrrrt weg is hij weer.

Het is lekker fris buiten, de tuintafel is nat van de dauw. De weersvoorspelling geeft een warme dag aan, 30 graden, maar ook kans op regen. Ik wandel naar het toilet en kom langs een vlier met grote bloeiende schermen … ah die geur!

Ze zijn nu plukbaar … ik hoop dat er na deze vakantie thuis nog wat te plukken valt om siroop te maken.

Ik besluit nog even terug in bed te gaan, genietend van de rust voordat de straaljagers van Purple Windmill weer beginnen.

Half negen staan we op en klokslag 9.00 uur kondigen de eerste straaljagers zich alweer aan. Een snel ontbijt, insmeren met antizonnebrandcreme *proest*, het inpakken van de rugzakken met droge kleding, proviand, en onderweg bij een supermarkt nog twee flesjes water inslaan.

Vorig jaar hebben we Dirk Wiebenga in het Zielhoes ontmoet en hij gaf ons zijn folder met excursies over kwelder en wad. Die heb ik goed bewaard en vandaag hebben we met hem afgesproken.

In de auto bij het beluisteren van de weersverwachting ... oprukkende regen- en onweersbuien in het midden van het land, bekruipt ons het vermoeden dat de wad-kwelderwandeling wel eens niet door zou kunnen gaan. 

Dick Wiebenga wacht ons al op op het parkeerterrein van het Zielhoes. ‘Ik heb een niet zo'n goede mededeling …'

We nemen plaats op het terras, maar men is bezig met damwanden aan de kade.

Overvallen door het lawaai van de afgelopen dagen, kan een heistelling er ook nog wel bij.

Na de koffie besluiten we vooralsnog een kwelderwandeling te maken.

Deze man weet echt heel veel. Sinds 1967 is Dick al gids, hij is nu 67 jaar oud. Hij is gek op 'educatieve' wandelingen. Het is luxe om over zo'n gids te kunnen beschikken.

Vooral voor mij, op zoek naar alles wat groeit en bloeit op wad en kwelder, is deze man een zegen.

Voor Mijn Architect telt het landschap als geheel, de rust en de ruimte. En alles wat daarbij verteld wordt is mooi meegenomen. Dick vertelt ook van een fotograaf die hij ooit gidste …  die had voornamelijk oog voor het geheel, de compositie van de ruimte, de afwisselende kleuren,

licht, schaduw en luchten en weinig aandacht voor het detail. Ik ben van het detail.

Het doet me denken aan het moment dat wij, in september 2011, een korte wandeling op diezelfde kwelder maakten en onze aandacht viel op een zacht murmelend geluid van, naar later bleek, aan klei ontsnappende luchtbelletjes. We hebben er een filmpje geschoten en nu blijkt ook zo'n geluid bij te dragen aan de beleving van het landschap. Het is niet alleen het plaatje.

Ik wil namen weten van plantjes.

Dick heeft overal tijd voor, op al mijn vragen heeft hij antwoord en meer.

Niet over het wad rennen in korte tijd van A naar B, nee hoor, ik voel me vrij vragen te stellen over alles wat ik me hier afvraag. Wat een voorrecht zo'n privégids.

Schorrekruid lijkt in het begin wat op Zeekraal

Melkkruid (Glaux maritima L.)

In de verte dreigt het onweer. Soms waait het, dan is het weer stil. Er heerst onrust in de lucht, dit keer niet van straaljagers, maar van donder en bliksem.

Als de eerste druppels dreigen, besluiten we om terug te gaan naar het Zielhoes. Binnen zetten we het gesprek van voor het wandelingetje min of meer voort over meerdere onderwerpen, onder andere over de gelegaliseerde, criminele activiteiten van banken en overheden ... en over het ontspoorde gegraai, over het steeds maar meer en over het feit dat steeds 180 graden willen draaien ook geen oplossingen biedt.

Het lukt bijna niet om afscheid te nemen. We maken een nieuwe afspraak voor a.s. vrijdag in de middag, voor een hernieuwde kans om het wad op te gaan met Dick. Vandaag hadden we de droge kleding, het proviand, flesjes water en antizonnebrand niet nodig. Blijft onbetrouwbaar, weersvoorspellingen.


Tuin in Warffum
Het volgende op mijn programma is een bezoek aan een tuin in Warffum. Van de eigenaresse van de tuin, Els de Boer heb ik het boek Tuinieren op niveau. Een mooi boek over het ontstaan van haar grote tuin. 

Helaas is ze er zelf niet, je kan geld in een kistje doen en de tuin zelf ontdekken.

Dat vind ik wel bijzonder, ik vraag mij af hoe lang zo'n kistje er nog zou staan in mijn woonplaats.

Ik vind het wel jammer dat ze er niet is, ik had graag een rondleiding gehad, dan bekijk je zo'n tuin toch anders.

Leuk, een vogelhuisje met sedumdak, moet ik ook onthouden

De tuin is oorspronkelijk aangelegd geïnspireerd door de tuinfilosofie van Louis le Roy

Een uitgebreide tuin, met verschillende 'tuinkamers' in verschillende kleuren, een verdiept gelegen vijvertuin en ook een groentetuin. Het is een volle, drukke tuin, er valt heel veel moois te bekijken. Hoewel ik niet zo van strakgeschoren hagen hou, vond ik deze ‘varkensconferentie’ erg leuk. Deze mevrouw heeft overduidelijk iets met varkens!

Groente kweken in kistjes vond ik ook een goed idee:

Het bezoek aan de tuin duurt korter dan verwacht. Ik moet dringend naar het toilet. Het dichtstbijzijnde terras is bij café-restaurant Spoorzicht. We zijn daar wel eens vaker voorbij gekomen, maar het was altijd gesloten. Als we door de straat lopen zie ik tot grote opluchting dat ze open zijn.

We nemen een glas rosé op het terras en raken in gesprek met de eigenaar, zover dat mogelijk is, want de stratemakers gaan naast het terras aan het werk met een 

oorverdovende trilmachine. De eigenaar vertelt gelaten dat dit al wekenlang bezig is, en dan relativerend op z'n Gronings: het wordt wel erg mooi.

Ik kijk hoe de stratemaker langzaam heen en weer gaat met die helse machine, ik kijk verlangend uit na het eind. Maar daarna eerst nog een keer van links naar rechts. We kijken elkaar aan en schieten in de lach … straaljagers, heimachines, trilmachines, het zal nu toch wel een keer gedaan zijn tijdens onze vakantie in het stilste deel van Nederland?

Het leed is geleden, de stratenmakers komen een pilsje drinken op het terras. De eigenaar vertelt dat het cafe al vier jaar te koop staat, ze willen het wat rustiger aan gaan doen. Vandaar dat ze ook niet altijd open zijn. Gelukkig blijkt het café regelmatig onderdak te bieden aan Rotary-club, en diverse andere clubjes, zoals de kaartclub, damclub, enz.

Terug in de Hut

Blik op de hut vanuit het Feudprieel

's Avonds terug in Molenrij eten we het restant van de pasta van gisteren in het Feudprieel, en ... het is stil. Later op de avond begint het te regenen, korte buien en af en toe wat rake klappen onweer. Maar dan zitten we knusjes in onze hut, met een literpak slobberwijn.