Bandje

In Den Andel heb je Cultuurerf Andledon. Vanavond treedt de nieuwe band Packmen daar op.

Nieuw, maar met doorgewinterde muzikanten, die we al vaak hebben zien optreden. Dus gaan we daar graag naar toe.

Zij spelen hits van toen, maar dan anders.

Het is een gezellige, sfeervolle ruimte en het optreden was verrassend goed en superleuk. Ook met een spectaculair mooie versie van The Cure’s A Forest.

Wandeling 21

Vandaag wandel ik de andere kant uit. Doel is de Proefschuur, die helaas vandaag voor het laatst open is. De uitbaatster vertelde dat zij nu een full-time baan heeft en dan is het niet meer te combineren.

De luchten onderweg zijn spectaculair. Om de zoveel meter blijf ik even staan en maak foto's met zicht op Kloosterburen.

In de Proefschuur koop ik wat afgeprijsd kerstspul, een mooie katoenen deken en een boekje van Joan Modderkolk. Kasten vol betekenis. Over hun verzameling van kastjes met collageachtige voorstellingen.
Losse voorwerpen worden bij elkaar gebracht in een nieuw arrangement in een kast, een doos of een kist. Zij noemen het KaDoKi-kunst.
Heel erg leuk om te bekijken en over te lezen.

Een paar uurtjes later weer op de terugweg naar ons dorp. Wat wonen we toch mooi!

Uitbreiding kippenren

De twee verschillende soorten kippen gaan inmiddels goed. De zijdehoenen zijn de baas. Ruby is de koningin, dan komt Avalon en Jenny en Ophelia staan onderaan de pikorde. Tussen die twee wisselt het zo nu en dan. Maar geen gevechten. De Twins weten hun plaats. Pearly valt ons niet meer aan, hij heeft z'n lesjes geleerd.

Om Buitenveldert hebben we nog steeds een net staan. Jenny is er een keer overgesprongen, maar toen ze vaker buiten rondliep bleek ze gewoon door de mazen van het zwarte gedeelte te kruipen. We hebben dat even met vogelnet dichtgemaakt, maar het is eigen geen gezicht. Ik wil al heel lang een echt hek, maar dat is duur en het is een moeilijke plek om te graven, het zit vol met wortels van de oude berk.

We hakken de knoop door ... we laten het door een bedrijf doen. Zoveel mogelijk hebben Henny en mijn broer voorwerk gedaan: Een geul rond Buitenveldert gegraven. De rest doet het bedrijf. Kost wat, maar dan staat er in een ochtendje een mooi, degelijk hek.

Deurtjes aan de voor- en achterkant maken we zelf nog.

De kippen gaan gelijk aan de scharrel.

Het vogelvoerhuisje in het Berkperk, te zien op de allereerste foto, halen we weg. De Twins worden onrustig van al het gefladder van de meesjes zo dichtbij. Dat huisje heeft ook wel z'n beste tijd gehad en krijgt een plekje op de takkenril.

Een nieuw voerhuisje komt in Perk-2. Het is van cortenstaal gemaakt en moet nog roestkleurig bijkleuren. Gekocht By Kensoor, Woon&Dagbesteding in Friesland. Met liefde gemaakt door de bewoners die daar begeleiding ontvangen met als doel ze weer terug te laten keren in het werkproces.

Ledendag PvdD

Vroeger gingen we nog wel eens naar een PvdD-congres, maar sinds we hier in Groningen wonen, vinden we deze te ver weg. Nu zag ik dat er een landelijke ledendag in Zwolle werd georganiseerd, dat is niet al te ver, dus besloten we er heen te gaan. Het vond plaats in Theater de Spiegel.

Het thema van deze dag is ‘Biodiversiteit dichtbij’

De eerste spreker was Patrick Jansen, ecoloog en universitair hoofddocent Wildlife Ecology Wageningen universiteit:

Daarna kwam Ingrid Visseren-Hamakers, senator PvdD.

Katinka Polderman, beslisboommaker des vaderlands, voor de broodnodige humor:

En, last but not least, Esther Ouwehand, hier haar toespraak.

Het was een zeer interessante middag en ook fijn om weer eens onder gelijkgestemden te zijn.

Spinvis

Tot mijn verbazing las ik dat Spinvis hier vlakbij zou optreden, in het kerkje van Hornhuizen.

Direct gereserveerd, want het zal snel uitverkocht zijn.

Spinvis maakt eigenzinnige muziek die je muzikale poëzie kunt noemen met soms eigenaardige en diepzinnige teksten.

We hebben een CD van hem, maar na het nummer Astronaut, dat werd gedraaid op de uitvaart van een vriend van onze zoon, heb ik eigenlijk nog maar zelden geluisterd. We waren hem een beetje uit het oog verloren.
Tot nu dus. 

Samen met striptekenaar Hanco Kolk bracht Spinvis een nieuw album uit, in woord en beeld, een boek en een plaat. Een kerstsprookje over een dorpje ‘Lutke Krub’, dat hier vlakbij zou zijn. 

De dichter Kasper Peters uit Eenrum las ook voor uit eigen werk:

Meindert Talma:

Saartje van Camp en Spinvis:

En naar huis met gesigneerd boek.

 

Huiskamer (2)

een boeketje van langs de weg

Het schilderen van de aftimmering rond het glas-in-lood raam is klaar (tenminste tot de deur).

Behalve de vaasjesverzameling, heb ik ook nog ander Ravelli aardewerk uit een verhuisdoos gehaald en neergezet. Heel leuk om je verzameling weer in het zicht te hebben.

De overgang tussen de voormalige twee ruimtes was erg lelijk en het zou veel hak- en breekwerk betekenen om dat goed te krijgen. Dus maakte Henny een ombouw en ik verfde hem wit.

We lieten twee glazen plankjes maken en voor de rest van de planken hergebruikten we ikea-boekenplanken.

Toen we vorige week in het Kloostermuseum in Aduard waren, zag ik een vitrine met groen glas, en toen kreeg ik weer zin om mijn groen glas uit te pakken. Het overblijfsel van de verzameling groen glas past precies in de nieuwe kast en ik vind het mooi staan. Zover ik het weet is het meeste uit de jaren '30 tot '50. 

Een magnetisch, oplaadbaar lampje maakt het af:

Nu even niks en dan weer moed verzamelen om verder te gaan.

Museum Aduard

Van de musea bij ons in de buurt hebben we er eentje nog niet bezocht. Dat is het Kloostermuseum in Aduard. Het kleine museum is gevestigd in een van de oudste huizen van Aduard, circa 1600.

Er zijn in Aduard nog verschillende huizen te vinden die met kloostermoppen van het oude klooster zijn gebouwd.

We krijgen een persoonlijke ontvangst en rondleiding door een bevlogen gids met een vat aan kennis èn mooie verhalen! Ook neemt hij ons mee voor een bezichtiging van de 13e eeuwse ziekenzaal van het klooster.

Bij de balie stond een vitrinekastje met antiek groen glas. 

Dat gaf mij het laatste zetje om mijn eigen verzameling groen glas weer te voorschijn te halen en uit te stallen.

Nieuwe kuip

In juni 2020 hadden we in Perk-3 een speciekuip als vijvertje ingegraven. Dit jaar is een maatje groter aangeschaft, allereerst om de betonpoeren te maken voor de overkapping. Daarna heb ik de kuip goed schoongemaakt en apart gezet om de oude kuip te vervangen. 

De laatste is namelijk een maatje groter. Omdat er van alles leeft in de kuip, dacht ik dat ze met wat meer ruimte wel blij zouden zijn.

Voorzichtig schep ik het grootste deel van het water uit de kuip. Hoe dieper ik kwam, hoe voorzichtiger. Op de bodem lag een laagje modder. Ook dat schep ik voorzichtig in een teiltje.

Henny begint ondertussen te graven, het gat wordt dieper en breder.

Twee reusachtige kikkers en een stuk of zes kleine kwamen te voorschijn. Een van die grote kikkers sprong weg, de tuin in. Verder waren er heel veel poelslakken, wat bootsmannetjes, waterkevers en larven van waterjuffers. De salamanders zag ik niet, maar die overwinteren op land, dus komen ze hopelijk volgend voorjaar weer.

Deze kikker kwam even kijken wat er allemaal gebeurt:

Bootsmannetje:

Larve van juffer:

Als de kuip er eenmaal waterpas in zit, vul ik hem deels met water uit de regenton. Op de bodem van de kuip leg ik een kapotte bloempot en wat stenen. De dakpan komt ook weer terug als noodhulp voor drenkelingen. Dan het oude water erbij met de kikkers. De tweede grote kikker sprong ook weg. Hopelijk komen ze terug. Alle slakken en wat er kruipt in de modder, gaan ook terug. Van de waterpest gaat ongeveer de helft terug. In het voorjaar maar eens kijken of ik aan wat andere waterplanten kan komen.

Na een tijdje is het water weer helder, alles het troebele is naar beneden gezakt. Als ik er met de zaklantaarn in schijn zie ik de twee grote kikkers heerlijk rustig in het water hangen. De kleine kikkers zitten waarschijnlijk onder de bloempot.