The Cure

In 1982, toen Man en ik verkering (zo noemde je dat toen) kregen, waren wij allebei gek van The Cure.

Het eerste concert dat wij bijwoonden was in Rotterdam, in De Doelen, niet echt een zaal waar je zo’n optreden zou verwachten.

Men was erg streng, je moest wel blijven zitten. Als er al iemand het waagde om te gaan staan om te swingen, kwam er zo’n kleerkast naar je toe om je met een stevige druk op de schouders terug in je stoel te zetten. Men nam daar in De Doelen geen enkel risico met dat punky tuig.

Maar het geluid daar was weergaloos, het beste wat we ooit hebben gehoord.

Het volgende concert was in Amsterdam, op 30 augustus 1984, in de Jaap Edenhal. Ik kwam nog een oude foto tegen van dat optreden:

Later zal blijken dat ik toen net in verwachting was. Zoon zegt dat het daardoor komt dat hij The Cure ook leuk vind, hij was er tenslotte bij.

Het was niet de bedoeling om zo snel na onze Groningse vakantie weer die kant uit te gaan, maar toen ik dit affiche zag, moesten we wel. Dus weer een weekendje Groningen.

Als we met de trein in Groningen aankomen gaan we eerst naar Stadscafe de Bank, dat we de vorige keer ontdekt hebben en waar je lekker zit. (Man ziet daar nog een bekende uit de voetbalwereld.) Lekker Gronings krantje lezen met een wijntje en bitterballen.

Daarna lopen we naar ons hotel, nog steeds lekker weer, mooie lucht ook. Ik reserveerde een kamer bij het Simplon Jongerenhotel, goed en goedkoop en we hoeven dan alleen maar over te steken naar het Platform Theater.

We eten prima bij het Simplon en om tien uur gaan we naar The Cure Fest. Ik trek een wat dikkere zwarte streep rond m’n ogen en Man krijgt ook een bescheiden randje zwart op z’n onderoogleden. We zijn er klaar voor, terug in de tijd!

En wat was het leuk, de Belgische tribute band Strange as Angels speelde met verve vele Cure-nummers. Te gekke band, leuke gasten! 

Als de bassist het podium afstapt en tussen de mensen gaat staan spelen, ik geloof bij het nummer A Forest, (O, het was Killing An Arab) gaan er een aantal compleet uit hun dak. Op verzoek spelen ze ook nog Love will tear us apart van Joy Division.

We verbaasden ons over het grote aantal jonge mensen, die waren nog geeneens geboren in de tijd van The Cure. We waren even bang dat wij de oudsten waren ... en daar zaten we niet ver naast. Maar er liepen er nog een paar rond. Wat geeft het, ik danste de jaren van me en af voelde me weer 24. Heerlijk. En we hadden nog een extra uurtje ook.

Ook raak ik daar in gesprek met O. een lezer en volger van mijn blog. Dat is leuk!

Vanavond trad Inge van Calkar op in Café Marleen, daar hadden we ook wel naar toe gewild. Helaas is de tijd hetzelfde. We dachten nog even als de Cure-avond niet leuk is kunnen we altijd nog naar Marleen. Maar The Cure Fest was geweldig. Er is hier gewoon teveel te doen, in dat Groningen!

Na afloop gaan we naar ons hotel aan de overkant van de straat. Ook al is het een jongerenhotel, vol met jongelui, het is lekker stil en we slapen prima.