Hortus Botanicus en aardbeien

Leiden, muurgedicht Shakespeare

In 1590 werd de Hortus Botanicus door de Universiteit Leiden opgericht. Ik vind het heerlijk om naar een Hortus te gaan. We zijn hier al vaker geweest en de Hortus van Amsterdam en Haren hebben we ook al eens bezocht.

In de Hortus van Leiden is vandaag plantenmarkt.

Ik wil er naar toe omdat Jan Robben, de aardbeienteler die faam verwierf met zijn echt lekkere smaakaardbeien, daar ook aanwezig is met aardbeienplantjes.

Ik had me al aangemeld voor zijn aardbeienacademie, maar ben niet naar de open dag in Oirschot geweest omdat ik dat een beetje ver vond. Maar nu in Leiden een nieuwe kans om aan aardbeienplantjes te komen en 'aardbeienstudent' te worden.

Op zijn website zegt Jan Robben:

De lekkerste smaakaardbeien van Nederland binnen ieders bereik

Ik heb in de tien jaar sinds ik besloot de doorsnee aardbei aan de wilgen te hangen en me te concentreren op het telen van écht lekkere aardbeien—smaakaardbeien dus—heel wat ontdekt over de weg tussen teler en consument. Daarbij was één ding in elk geval duidelijk: de weg van mijn teelgrond naar jouw woning was elke keer weer de bottleneck. Dáár werden die lekkere aardbeien opgehouden, en dat zorgde ervoor dat ze weliswaar lekkerder waren dan de aardbeien die de meeste supers in de schappen hebben, maar toch niet zo lekker als ze eigenlijk wel konden zijn. Want de laatste dagen aan de plant zijn voor de aardbei de allerbelangrijkste. Dan ontwikkelt hij de meeste suikers en gaat hij zo verrukkelijk zoet smaken.

Dat brengt mij tot de stelling dat de ideale afstand tussen teelt en consumptie in feite een meter of tien is. Tien meter: dat zorgt ervoor dat je de aardbei sappig en volrijp kunt eten. Dat is een aardbeienbelevenis zonder weerga. En ik kan het weten, want ik eet ze zelf zo al tientallen jaren!

Eén en één optellen was niet moeilijk. In plaats van mijn favoriete zomerfruit te vervoeren van mijn plantjes in Oirschot naar jouw keuken, breng ik de plantjes zelf naar vlak bij je keukendeur. En ik ga jou via Aardbeienacademie.nl laten zien hoe straks aan die plantjes de heerlijkste aardbeien groeien. In woord, foto en film. Met voor jou de mogelijkheid om vragen te stellen—zowel aan mij als aan andere academici—en om onder elkaar ervaringen en tips uit te wisselen. Ik stel me zo voor dat ik daar zelf ook nog best iets van zou kunnen opsteken.

Natuurlijk is dit concept, behalve een garantie voor de állerlekkerste aardbeien, ook nog eens bij uitstek duurzaam en milieuvriendelijk. Aardbeien uit eigen tuin of van eigen balkon betekent 0,0 foodmiles. Nog een extra reden buiten die fantastische smaak waarom dit concept helemaal van deze tijd is.


Meer lezen: Op deze blog een goed verhaal over democratische aardbeien.

We werden te woord gestaan door een zoon van Jan Robben. Het was nog lastig kiezen welke soort ik zou nemen, wat geschikt is voor op mijn dakterras. Ook wilde ik niet allemaal verschillende soorten, want dan kan ik ze niet uit elkaar houden.

Ik heb uiteindelijk gekozen voor twee plantjes van de Evie en drie plantjes van de kleine bosaardbeitjes. En ik heb ook nog m’n Ostara, van vorig jaar, van het tuincentrum. Daar komen ook al bloemetjes aan. Dan moeten Man en ik dit jaar toch wel genoeg aardbeien kunnen plukken.

mijn aardbeienplantjes

Verder waren er nog veel leuke kramen, zoals een kraam waar we een gesprek hadden met een bijzondere man die wiskundige puzzels van hout met magneten heeft bedacht, de mathmaker. Zo’n gedreven man, zo’n enthousiasme ... we bleven vol interesse een lange tijd naar hem luisteren.

Ook was er een kraam waar kleine plantjes van de Ginkgo Biloba werden verkocht.

Ik kocht een 1 jarige en kreeg er het gedicht van Goethe bij. Mooi voor in Dinsdag Dicht.

Verder kon je de meest heerlijke dingen proeven, lekker brood dat niet gekleurd is, Franse peperworst, er was een kraam waar ter plekke veel soorten heerlijke dressings werden gemaakt. We hebben er twee gekocht, een met tomaat en een met gedroogde vijg, in kleine weckpotjes.

Ginkgo Biloba

bijzondere dressings

Door die prachtige Hortus lopen, met deze zomerse temperatuur, daarna lekker eten op het terras van Stadscafe van der Werff en op de terugweg naar het station liepen we langs een Meerkoetengezinnetje. Wat een heerlijke dag was het.

Bevrijding

Ons witte duifje komt niet meer. Koninginnedag hebben wij haar voor het laatst gezien. Precies zeventien dagen kwam zij (dat weet ik niet, maar dat heb ik besloten) twee keer per dag langs. Zij had op een gegeven ogenblik zelfs door dat als ze heel vroeg in de morgen achter onze slaapkamerdeur, die altijd op een kier staat, maar flink ging koeren, een van ons twee uiteindelijk opstond om haar wat voer te geven, zodat we nog even in rust verder konden slapen. En aan het eind van de dag zat ze op de nok van het dak op me te wachten, als ik thuiskwam en het dakterras op liep, kwam zij gelijk aanvliegen, koerend naar haar etensbakje. Ze kon je zo wijs aankijken.

We konden haar tot een halve meter naderen en het leek of ze bijna uit de hand wilde gaan eten.

Nu mis ik haar zelfs een beetje. Is ze verder de wereld ingetrokken, de vrijheid tegemoet, of misschien terug naar haar hok of ... misschien wel dood, want de afgelopen nachten waren koud en was zij het misschien niet gewend om buiten te overnachten. Ik hoop dat ze dacht: ik ga maar weer eens verder kijken, misschien zijn er wel betere plekken dan hier, misschien moet ik maar eens wat noordelijker kijken .... J.

Mijn oplettende lezertjes weten het: ik heb iets met Nick Cave.

De film The Travelling Birds vind ik geweldig, maar de soundtrack zo mogelijk nog beter. Het eerste nummer van de CD is ‘To be by your side’, een van de mooiste nummers die ik ken. Ik zet wel vaker een You Tube filmpje op mijn blog en hoop dat ik er anderen ook een plezier mee doe, maar mijn ervaring is dat er weinig naar geluisterd of gekeken wordt. Ieder natuurlijk z’n eigen smaak, maar als ik iets mooi vind wil ik het zo graag delen, dus luister even naar deze .... ik vind het prachtig.

Vogels staan voor mij voor vrijheid, dus wel passend voor vandaag, 5 mei.

Across the oceans across the seas,

Over forests of blackened trees.

Through valleys so still we dare not breathe,

To be by your side.

Over the shifting desert plains,

Across mountains all in flames.

Through howling winds and driving rains,

To be by your side.

Every mile and every year,

For everyone a little tear.

I cannot explain this, dear,

I will not even try.

Into the night as the stars collide,

Across the borders that divide

Forests of stone standing petrified,

To be by your side.

Every mile and every year,

For every one a single tear,

I cannot explain this, dear,

I will not even try.

For I know one thing,

Love comes on a wing,

For tonight I will be by your side,

But tomorrow I will fly.

From the deepest ocean to the highest peak,

Through the frontiers of your sleep.

Into the valley where we dare not speak,

To be by your side.

Across the endless wilderness,

Where all the beasts bow down their heads.

Darling, I will never rest

Till I am by your side.

Every mile and every year,

Time and distance disappear

I cannot explain this, dear no,

I will not even try.

And I know just one thing,

Love comes on a wing

And tonight I will be by your side.

But tomorrow I will fly away,

Love rises with the day

And tonight I may be by your side.

But tomorrow I will fly, tomorrow I will fly,

Tomorrow I will fly.

Dinsdag Dicht (14)

Paasdagen in Groningen (3)

Paasmaandag. Nog een hele dag in Groningen. We hebben heerlijk geslapen en we hoeven pas om 12 uur uit het hotel, dus rustig aan en dan op weg naar Warffum. Het Openluchtmuseum Het Hoogeland staat al een tijd op mijn verlanglijstje.

Ik ben benieuwd. Het lijkt me leuk maar aan de ander kant ben ik ook bang dat het een beetje oubollig kan zijn.

We gaan met de Arrivatrein. Als we van station Warffum naar het museum lopen valt me de rust op. Behalve de vogels en het ruisen van de bomen ... verder stilte.

De mooie huizen waar we langs lopen maakt het plaatje nog beter.

Warffum

Hoewel er in de provincie Groningen atlijd veel te koop staat, zie ik hier weinig ‘Te Koop'-borden, is het hier zo geweldig dat men niet weg wil?

Het museum is ontzettend mooi, niks oubollig, juist erg interessant, hoe men 100 jaar geleden hier leefde. Mooi al die verschillende gebouwen waar je doorheen loopt. Prachtige bomen met bloesems. Prettige sfeer. Erg vriendelijke mensen die er werken.

Ook is er een mooie fototentoonstelling van Hans Sas en prachtige schilderijen van Jacqueline Kasemier.

Maar we beginnen met koffie en (uiteraard) povverd, heerlijk!

Hans Sas

Jacqueline Kasemier

Als we weer vertrekken en nog een half uurtje tijd hebben voor dat de trein vertrekt, lopen we even binnen bij het Boekenschuurtje van Eva de Vries.

Een goed gesorteerde tweedehands boekwinkel met een leuke eigenaresse.

Boekenschuurtje Warffum

Na een leuk gesprek moeten we nu echt de trein halen.

Weer in Stad aangekomen blijkt er bij restaurant Boven Jan deze keer wel een plekje te zijn. We eten daar erg lekker, en gaan deze keer ook voor een toetje ... jongens da’s genieten!

Ja en dat ook ...

Verzamelde schatten

Paasdagen in Groningen (2)

Zoals elke zondagavond in Café Marleen is er deze avond ook weer een live optreden. Vandaag is dat Vanderlinde, bekijk die prachtige website. Daar vind je ook muziek, maar eigenlijk moet je ze live zien/horen!

Wat ook zo leuk was is dat er ruimte werd gegeven aan jong talent, naar wat ik begreep leerlingen van Arjan van der Linde. Die knullen komen er wel.

Mels Klabbers

Antonie Harms

Leuk ook om weer een nieuwe band te leren kennen, we vonden het erg goed. De samenzang van Arjan en Bart Schwertmann was klasse.

En bij het laatste nummer van de band kwam Christof Bauwens meespelen en het dak ging er bijna af, fantastisch!

We hadden weer een geweldig leuke avond. Marleen vertelde nog dat de Songclub genomineerd was voor een prijs.

Uit de Groninger gezinsbode:

GRONINGEN - Commissaris der koningin Max van den Berg reikt op donderdag 28 april de Tine Clevering Meijer Prijs uit. Dit vindt om 20.00 uur plaats in de Statenzaal van het Provinciehuis.

De winnaar ontvangt als prijs een beeldje van Eddy Roos en een geldbedrag van vijfduizend euro. De Tine Clevering-Meijer Prijs 2011 wordt uitgereikt in de categorie muziek, in het bijzonder voor personen of instellingen die zonder winstoogmerk, op originele, eigentijdse wijze het scheppen van nieuwe muziek van welk genre of voor welke bezetting dan ook stimuleren, ondersteunen of mogelijk maken.

De drie volgende initiatieven zijn genomineerd voor de Tine Clevering-Meijer Prijs 2011 (in alfabetische volgorde): De Songclub van Café Marleen, Groningen, De Vliegende Hollander, Appingedam, GOOV Muziektheater, Groningen

Wij zijn aan het duimen dat de Songclub van Bert Hadders gaat winnen!

Update 28-04-2011: en de Songclub is de winnaar. Yes!

Paasdagen in Groningen (1)

Een vrije maandag, wat gaan we doen? We kunnen wel ‘even’ naar Groningen!

Bellen of er in ‘ons’ hotel nog een kamer vrij is, kijken wie er zondagavond optreden bij Café Marleen en verder plannetjes maken. Feestelijk vooruitzicht.

Zondagmorgen pakken we de trein, er zijn werkzaamheden dus moeten we over Deventer en dat maakt dat de reis zo’n drie uur duurt, maar dat geeft niet, kunnen we lekker lezen in de trein. Een poosje geleden heb ik het geweldig leuke boekje ‘Wandelcursus Groningen’ aangeschaft.

Onderweg naar Groningen, door een vuil treinraam

Onderweg in de trein valt het me op dat er zo veel gele bloemen in de weilanden staan. Was dat altijd al zo in april of is er een explosie van paardebloemen geweest? Tenminste ik denk dat het paardebloemen zijn, in ieder geval geen koolzaad ... misschien boterbloemen? Nee ik denk toch paardebloemen. Soms is het heel plaatselijk helemaal geel en dan weer een stuk bijna niks. Zijn die pluizen van vorig jaar dan bij elkaar gebleven?

Het ziet er merkwaardig uit, maar ook erg mooi.

Eerst inchecken in het hotel en dan rap naar een terras. We gaan zitten op het zonovergoten terras van de Kosterij, aan de voet van de Martinitoren. Ik bestel een glas rosé, de serveerster raadt me de Chileense aan en ik krijg een glas met ongeveer drie keer zoveel inhoud als we in onze woonplaats gewend zijn. Ik voel hem gelijk zitten. Maar dat wandel ik er wel weer uit!

We doen stukjes van route 17 (Groninger Forumroute), wat nog niet kan want ... deze wandeling beschrijft alvast wat een bezoeker van het Groninger Forum in het jaar 2020 zoal zal beleven, en van route 8, de Highlights van Groningen-route, ... en voor de Neanderthalers die dit niet snappen: highlights zijn hoogtepunten, punten die zich op grote hoogte bevinden. We lezen trouwens meer in het boekje, met veel lol, dan dat we werkelijk de wandelingen volgen.

Nadat we de omgeving van de Grote Markt bekeken hebben, lopen we via de Oude Kijk in ’t Jatstraat naar het Noorderplantsoen waar,dankzij de zomerse temperatuur, een gezellige drukte is van zonnende mensen.

We gaan op het terras zitten van het mooie paviljoen ‘Jantje Zag Eens Pruimen Hangen’ en drinken wat met Italiaanse borrelhapjes. Dit is toch net echt vakantie.

Als we later terug in het hotel zijn, moet ik wel even een dutje doen, want anders haal ik Café Marleen niet.

Na die late siësta in een heerlijk koele aircokamer willen we gaan eten bij Boven Jan, een tip uit het boekje. Helaas is het terras daar vol. Bij de trap naar boven van een sportschool zien we de aankodiging van nog een dakterras. We gaan helemaal naar boven, en ondanks twijfel, blijven we hier omdat je er toch mooi zit. Het is echt een highlight wat betreft hoogte, maar we zitten hier in een constante sportschooldreun, en het eten is niet echt om over naar huis te schrijven, dus dat doen we dan ook niet.

helemaal boven Boven Jan

Bij het tweede gebouw van rechts, met die twee vlaggen, zit Boven Jan op de eerste verdieping, met die bewerkte betonnen rand. Het sportschoolrestaurant zit boven bij die gele parasollen. Binnenkort allemaal gesloopt.

Rode Hoeden

Hoe ouder, hoe(d) gekker!

Een aantal van mijn lezers weet het: ik maak deel uit van de Red Hat Society.

Een uit Amerika overgewaaid fenomeen. Een reden om blij te zijn als je 50 wordt, want dan mag je lid worden en een rode hoed gaan dragen.

Een disorganisatie met als enige regel rode hoed en paarse kleding dragen en niet zeuren. In de maand dat je jarig bent (en deze maand ben ik dat) mag je het omdraaien, en de hele maand een paarse hoed en rode kleding dragen. Vroeger werd wel gezegd: Dat vloekt bij elkaar; maar wat is het mooi samen!

Als je je kleedt in deze rebelse kleuren doet dat wel wat met je. Bij mij spreekt het een deel van mijn persoonlijkheid aan waar ik me voor die tijd niet van bewust was.
Toen ik bij de RHS kwam was ik nog geen 50. Dan ben je een Pinkhattertje, met roze hoed en lila kleding. Wat een feest is het dan als je 50 wordt, volwaardig lid!

In Nederland zijn de Red Hatters in sneltreinvaart gegroeid tot inmiddels zo’n 100 afdelingen, chapters genaamd. Wil je er meer over weten kijk dan bij Red Hat Nederland.

Eén keer per jaar is er de landelijke conventie. Dan komen alle leden uit het hele land samen. Die dag wordt elk jaar door een ander chapter georganiseerd.

Dit jaar, de zevende conventie, was Zwolle (Veerig Verder) aan de beurt. Behalve dat deze dag perfect georganiseerd was, met een geweldig programma, deed het weer ook een duit in het zakje, minstens 25° C!

Stel je voor: zo'n 450 dames in uitbundige kleding die door de stad lopen.

Het leukste zijn de reacties van omstanders, letterlijk vallen de bekjes open, je krijgt bijna alleen maar positieve reacties, want of je het wilt of niet, je moet glimlachen als je Red Hatters tegenkomt.

De Red Hatters worden in Nederland ook steeds bekender. In de trein naar Zwolle tikte een heer, die achter me zat, op mijn schouder, wees naar mijn paarse hoed en zei: U bent zeker jarig deze maand?

Het komt ook wel eens voor dat iemand tegen me zegt: Hee, ik zag je nog met je groepje in Utrecht. Daar was ik dan helemaal niet, maar wel andere Red Hatters.
Volgend jaar is Heereveen aan de beurt om de 8^ste conventie te organiseren. Ik kijk er nu al naar uit!

Rood-paarse invasie op station Zwolle

2012 is Heerenveen aan de beurt!

Aangeblikt?

Ik gebruik de spellingscontrole bijna nooit, maar ik had een tekst getypt en ik wist dat ik ergens een trema was vergeten, dus zo kon ik dat woord terugvinden.

Aan het eind van die tekst stond ook mijn naam, Angelika, en daarop kreeg ik de volgende suggesties:

Aangeblikt

Anglicaan

Ongelikt

Afgelikt

Nagelkaas

Aangedikt

Aangehikt

Aangelokt

Dinsdag Dicht (13)

Duif

Ik vind bijna alle vogels leuk, maar met een soort heb ik weinig: duiven.

Stadsduiven met die stompjes. Hoe komt dat eigenlijk? Van de kauwgom? Of hebben ze suikerziekte? Domme beesten vind ik het, lelijk ook, met die dikke lijven en kleine koppen. Meestal vind men turkse tortels wel leuk. Ik niet. Behalve dat irritante gekoer, hoor ik ook regelmatig een ijselijke schreeuw en het duurde even tot ik er achter was dat de turkse tortel dat deed. Nare beesten, die de kleine vogels bij de voerplek wegjagen. Dat men de duif als symbool voor vrede heeft gekozen is wat mij betreft een vergissing. Houtduiven zijn helmaal van die grote domme lomperiken.

Net als toen met katje Psili, die me genas van mijn hekel aan katten, moet ik mijn mening nu ook weer herzien.

Van de week zat een duifje op mijn dakterras. Hij pikte de zonnepitjes op die uit de voedersilo zijn gevallen. Hij leek me erg hongerig. Hij was niet erg bang, ik kon hem tot ongeveer een meter benaderen. Hij was geringd maar hij liet zich niet pakken om het nummer te bekijken. Ik zette een schaaltje met zonnepitjes neer, en hij begon direct te eten. Ik vond hem mooi, een wit, slank beestje met een zwarte kraag, waarin een paarse gloed. Toen een ekster en een tortel aankwamen vliegen, liep hij geschrokken in mijn richting, alsof hij bescherming bij me zocht. Dat vond ik zo aandoenlijk. Toen het bakje leeg was ging hij zich poetsen en sliep even. Toen vertrok hij weer. Zou hij ontsnapt zijn? En zou het bevallen, de vrijheid? Ik keek of ik op de foto’s die ik genomen had het nummer van de ring kon ontcijferen.

Het was een lang nummer, dus ik zag steeds maar een stukje. Toen ik hierover op internet keek, bleek dat het weinig zin heeft om de eigenaar te achterhalen.

Ik dacht, dat was dat ... maar de volgende dag was hij er weer en drentelde om het lege bakje. Ik deed er weer wat zonnepitjes in, misschien wat eenzijdig, maar dat was het enige vogelvoer dat ik had, voor de meesjes.

En vandaag kwam hij weer. Ik ben maar even wat duivenvoer op de markt gaan kopen. Hij is bijna de hele dag gebleven. Het is een schatje en ziet er niet zo dom uit als de meeste duiven.

Eind van de middag vloog hij weer weg. Zou hij nu steeds terugkomen?

Dinsdag Dicht (12)