Zomers pinksterweekend

op dit ooievaarsnest keken we vanuit ons raam, er waren 3 jongen

Een poosje geleden kreeg ik een uitnodiging van de bloggers Kees Boele Natuur en Reisblog en Natuurkieker voor een ‘bloggerswandeling’ in het dal van de laaglandbeek de Drentsche Aa. Omdat dat tijdens het pinksterweekend zou zijn, besloot ik mee te gaan en er dan nog twee dagen aan vast te plakken. Ik heb weer allemaal leuke dingen op het programma staan. De verslagjes volgen nog.
We zijn nog niet vaak in Drenthe geweest. Ik zoek een B&B in de buurt van de start van de wandeling morgen en vind er een in Taarlo, De Paardeblom, een prima plek en fijne gastheer en -vrouw.

We zitten in een prachtige omgeving en uit ons raam kijken we uit over een weilandje met een ooievaarsnest en een paard met veulentje.

de bovenste 2 ramen waren van onze kamer

We gaan deze keer weer met een huurauto, we vragen altijd de goedkoopste, maar we krijgen een maatje groter, peugeot - wat vind ik dat toch vaak lelijke auto’s - maar maakt niet uit, binnen zie je dat niet en hij rijdt goed.

Na het werk vertrekken we rond 15.00 uur, het is heerlijke weer, het is alleen erg druk op de weg en we komen een paar keer in een file terecht. Waarom is het zo druk hier, moet niet iedereen de andere kant op, naar Pinkpop?

We komen vrij laat aan en na een hartelijke ontvangst van de eigenaar, met een kopje koffie, kunnen we nog net wat eten in de Herberg van Loon, een prima maal en vriendelijke bediening en het allerfijnste is dat we buiten kunnen eten … wat een heerlijke avond, dit is echt vakantie!

Zoons kamer wordt logeerkamer

Eindelijk, eindelijk is de kamer van onze zoon opgeruimd! Zoon is al zeker vier jaar het huis uit, maar er stonden nog veel spullen van hem. Zo’n rommelkamer wordt dan natuurlijk steeds erger … als je even iets kwijt wil, zet je het daar.

Begin van het jaar was de kamer al geschilderd, toen was het heen en weer geschuif van alles me al een doorn in het oog.

Nu was ik het zat, Zoon gesommeerd een dag te komen, alles uitzoeken en in vier categoriën verdelen: vuilnisman, kringloop, meenemen of in doos met label naar de zolder van het pandje.

Een hele klus, die we met z’n drietjes (ja Mijn Architect moest ook aan de bak) in een zondag klaarden. En toch was het ook wel leuk, aan veel dingen zitten natuurlijk herinneringen vast. De knuffels, duplo en lego, het houten brio treintje, schoolspullen en -tekeningen, verzamelde schatten uit de natuur, flippo’s, honkbalspullen, postzegelboeken, dinosaurussen, stripboeken. Regelmatig werd er geroepen: o, kijk nou, weet je nog …?

Maar ook dozen vol computerdingen, nintendo, oneindige kluwens snoeren en kabels en nog wat ondefineerbaar technisch spul.

Een gedeelte was al eens eerder uitgezoch en in dozen gestopt, dat scheelde wel.

Maar nu is de kamer zo goed als leeg. Ik had een tijdje geleden bij de lidl goedkope logeermatrasjes gekocht en we hebben er zelf een nacht opgeslapen, of je het logees wel kan aandoen … maar ze liggen prima! Dus kunnen er weer mensen blijven slapen. Een nieuw raam en kozijn is inmiddels ook geplaatst, nu alleen nog een nieuw gordijntje naaien.

Erg voldaan na deze dag, maar ook helemaal op.

Fleur en kleur: Teer wit

Lijkt het nu zo of is er veel meer fluitekruid dan vorig jaar? Veel medebloggers roemen het fluitekruid en terecht, wat is het toch genieten om daar tussen te lopen of te fietsen. Zulk mooi teer kant in het wit.

Hoewel ik ook van kleur hou, is wit toch wel favoriet, dus in deze ‘Kleur en Fleur’ -naar een idee van Veroniques blog- nogmaals wit in de hoofdrol.

Hier een stilleventje met witte lathyrus met m’n jaren 50 aardewerk en een met groen glas in de ochtendzon die tussen een gordijnkier piept.

Tussen het fluitekruid nog meer teder wit, jong leven bij familie zwaan, vader zwaan houdt mij (buiten beeld) goed in de gaten:

Update: Andre wees me op de letters in de snavel van de zwaan.

Veel later kwam ik er achter dat het de initialen, P.O. zijn van Piet Oostveen, berucht zwanendrifter/zwanenjager hier in de regio. Hij, en zijn familie/consorten moeten terecht staan voor het het illegaal toe-eigenen van wilde zwanen, en het vervalsen van pootringen. De zaak kwam aan het rollen dankzij dierenarts Saskia van Rooy die de misstanden bij het zwanendriften jarenlang vastlegde op video.

Dinsdag Dicht (48)

geef mie n hoge wolkenlucht

roemte regen en wind om mie tou

ik wil het allemoal

en ik wil het nou ...

Harry Niehof

uit het ongelofelijk mooie laidje 'Wanneer wordt t weer licht' van zijn CD Golf noa golf

Dakterras

het chroom ding in het midden, daar ging het om

Vandaag moet het gebeuren … kärcheren. Een keer per jaar moet de groene glibberigheid van de planken op het dakterras verwijderd worden.

Het is al half mei en telkens geen mooi weekend om de klus te klaren. Vorig jaar kon het al op 2 april!

Het begon vanmorgen niet voorspoedig. Nadat onze vakman de keukenkraan had vervangen, paste de tuinslang er niet meer op. Eerst in alle laadjes, potjes, bakjes en blikjes gezocht, maar niets passends gevonden

In onze, door toeristen zeer gewaardeerde stad, maar als bewoner van deze binnenstad hebben we minder waardering, gaan we op zoek naar een dingie.
Marskramer had het niet en verwees naar de hema, die gaat mij natuurlijk niet naar concurrent blokker sturen, maar die had het wel, een setje aansluiting voor de tuinslang.

Thuisgekomen paste het niet.

Terwijl je hier ter plaatse wel twee kruidvaten hebt, tevens een etos en een trekpleister en nog meer drogisterij-achtigen - hoeveel tandpaste en shampoo heeft een mens nodig nietwaar -, tig schoenenzaken, kappers en makelaars, maar een goede ijzerwarenhandel is reeds jaren geleden vertrokken. 
Dus moet er naar de rand van de stad gefietst worden naar een karwei of gamma. Dat kost weer extra tijd, helaas.

Een passend dingie wordt uiteindelijk gevonden en eindelijk kunnen we aan het werk, inmiddels is het al middag.

De potten op het dakterras worden zo nodig van verse aarde voorzien, ik snoei hier en daar wat, verpot wat planten, gooi overleden spul weg, sop en herschik en ondertussen kärchert Man de planken weer schoon. Wat is het toch een klus om een plant die jaren in een pot stond er uit te krijgen, spierballenwerk! Het weer werkt gelukkig mee, droog en zonnig.

Helaas heeft een aantal zaailingen het niet gered. Beschreef ik hier nog blij de vorderingen, opeens zijn de komkommers, courgettes, tomaatjes en de sperzieboontjes zomaar verwelkt … allemaal een tragisch einde.

De enige doorzetters zijn de soldatenboontjes (what’s in a name?). De IJsheiligen hebben we gehad, morgen gaan de boontjes in de zinken teil, vannacht nog acclimatiseren in de serre.

En nu maar komkommer- en courgetteplantjes bij de buurvrouw besteld!

Kreeg alvast twee tomatenplantjes van haar, de schat.

soldatenboontjes

Na een dagje zwoegen, eten we op ons - schone - dakterras een simpel maaltje, moe maar voldaan.

Morgen weer en andere klus!

Fleur en kleur: Wit

Toen Man en ik net verkering hadden bracht hij wel eens een bloemetje voor me mee, meestal van een tankstation en voornamelijk chrysanten in een akelig kleurtje. Voorzichtig gaf ik aan dat ik bloemen misschien beter zelf kon uitzoeken … ? Link hoor, voor hetzelfde geld krijg je nooit meer een bosje bloemen.

In de daarop volgende 30 jaar heeft hij nog drie keer een bloemetje aan me gegeven. Een keer stond hij op Schiphol op me te wachten -toen ik terug kwam van een weekje sapvasten in Portugal- met twee gigaboeketten. Hij kon niet kiezen en nam ze toen maar allebei. Nieuwsgierig stonden de omstanders te kijken voor wie die bloemenweelde bedoeld zou zijn.

Een andere keer toen ik op familiebezoek naar Hamburg was geweest, stond er bij thuiskomst een uiterst modern geval in een hoge glazen vaas op tafel met met in vorm gevouwen blad en een enkele bloem … hij had zich nu terdege laten adviseren door een trendy bloemenatelier.

Schat, ik zoek m’n bloemen voortaan zelf wel uit.

Afgelopen vrijdag kwam hij aan met een grote bos fluitekruid en koolzaad, tijdens zijn fietstocht geplukt en in z’n rugzak gestopt.  Vooral vrouwelijke fietsers zonden hem onderweg bijna verliefde glimlachjes toe.

Na 30 jaar heeft hij het eindelijk door … thuiskomen met bloemen die mij sprakeloos van geluk maken!

Van de echtgenote van een cliënt kreeg ik voor mijn verjaardag dat mooie theelichthoudertje, de lelietjes van dalen kreeg ik gisteren van haar.

In de bermen groeien ook de margrietjes alweer.

Meer Fleur en kleur vind je bij Veronique.

Dinsdag Dicht (47)

Cadeaus nog voor Man’s verjaardag: Snoep in een mooie verpakking, maar niet te .. eten en wijn met goede raad.

Huis Gouda

Nog wat laatste klussen en dan is ons huis na bijna tweeënwintig jaar wat verbouwingen betreft wel af.

Afgelopen week was onze geweldige timmervakman met de lastige klus bezig om het rotte kozijn in het trapgat te vervangen. Vol bewondering keek ik hoe hij op z’n wiebelige steigertje van trapjes en planken boven het trapgat de klus klaarde.

Het kozijn in de achtergevel kon gerepareerd worden.

Beide zijn ook van dubbelglas voorzien. De meeste ramen zijn nu van dubbelglas, behalve de erker, die laten we in originele staat.

In de zomer wordt het buitenschilderwerk aangepakt en dan is het huis wel ‘verkoopklaar’ … we gaan het tegen die tijd gewoon eens proberen. Je hoort veel verhalen van huizen die jaren te koop staan … we zien wel wat er gebeurt, we hebben geen haast.

Emotioneel zal het ook niet makkelijk zijn dit huis weg te doen. Het is een fijn huis, als ik het zou kunnen optillen en op een andere plek kon neerzetten …

Omdat ik deze week nog vakantie had, begon ik ook maar aan een klusje dat nog lag te wachten. Een kastje, gekocht in de winkel van m’n overbuurvrouw moest alleen nog ‘Kretablauw’ worden en klaar was m’n nieuwe kruidenkastje.

60 ...

Mijn architect is jarig vandaag en wordt 60 jaar. Reden om een feestje te geven. Terwijl we de gastenlijst samenstelden bleek al gauw dat onze huiskamer dat niet zou aankunnen.

We besluiten uit te wijken naar zijn atelier.

Mijn cadeau aan hem is een optreden van een van de beste Groninger zangers: Harry Niehof.

Wat vond ik het moeilijk om dat geheim te houden! Ik moest ook m’n email wachtwoord wijzigen, omdat Mijn Architect dat ook wel gebruikt. Het gebeurde me bijna een paar keer of ik had m'n mond voorbij gepraat.

Ik was wat nerveus voordat Harry Niehof kwam. Hoe zou men het vinden? Hoe zou hijzelf het vinden?

Zou men niet te rumoerig zijn bij die mooie ingetogen muziek? Wat zou men van het Gronings vinden? Het was bedoeld voor Mijn Architect, maar de gasten moesten natuurlijk wel willen luisteren.

In onze correspondentie had Harry al aangegeven dat hij wel een ’mooi allochtonensetje’ zou maken.

Het was geweldig leuk, ook de gasten hebben ervan genoten. Harry Niehof kan binnen no time het publiek voor zich innemen, schijnbaar moeiteloos switcht hij tussen liedjes, anekdotes, grapjes en maakt echt contact met de mensen. Een van de gasten zei nog tegen me: “Goh, zo’n bekende zanger-gitarist in Groningen en helemaal niet uit de hoogte, makkelijk te benaderen ... juist erg aardig, zo'n leuke man ...” Vertel mij wat!

Het was zo gek om ‘onze’ Groninger binnen te zien komen. Mijn Architect probeerde z’n verbazing goed te verbergen! Het was echt een verrassing en ook al had ik het allemaal zelf geregeld, ik voelde het ook als een verrassing!

Aan de gasten heb ik gevraagd om als cadeau een A4-tje voor de jarige te maken, zodat hij een map vol persoonlijke brieven zou hebben. Wat hebben mensen er een werk van gemaakt, bijzonder mooie, grappige, creatieve bijdragen. Scherpe observaties en terugblikken naar avonturen uit het verleden. Allemaal heel verschillend.

Die map is een heel bijzonder dokument geworden.
Daarnaast heeft hij ook nog veel cadeaus gekregen.

Hij kan de rest van het jaar op de bank blijven zitten, met een goed boek en een goed glas wijn!

Het is zo leuk om iedereen weer te zien en ik realiseerde me dat we sommige contacten in de loop der jaren wel wat verwaarloosd hebben. We besluiten ons leven te beteren.
Trouwens, gastvrouw en -heer zijn is helemaal niet makkelijk. Je wilt met iedereen een woordje wisselen, alles in de gaten houden, maar er is te weinig tijd om uitgebreid met iedereen te praten. Sommigen had ik toch even wat meer aandacht willen geven.
En ik heb nog nooit zo weinig gedronken op een feest ... ook geen tijd voor, haha.

Het was een ontzettend leuk feest. Zoon heeft veel filmpjes en foto’s gemaakt en samen met de map kunnen we nog lang nagenieten.

Meer info over Harry Niehof.

Give away

In de afgelopen vier weken is mijn blogbericht Bert Hadders en de Nozems - give away 139 keer bekeken en dat brengt het op de vijfde plaats in de top 10 van de meest populaire berichten.

Daarbij hebben tien personen een reactie geplaatst. Hoewel ik op wat meer reacties gehoopt had, ben ik er toch erg blij mee.

Van deze tien zijn er twee anoniem, dus die kunnen niet meedoen aan de verloting van de CD De Coöperoazie.

George gaf aan dat hij al een gesigneerde CD heeft (uiteraard!), dus blijven er 7 over voor de trekking. Ans, X, Siek, Tante Brocante, Gerrie, de Friezin en Hendrika.

Vandaag is de trekking ... nog heel even geduld!

En dan is het zover … zeven namen op een papiertje. Daarmee ga ik naar mijn uiterst betrouwbare en onpartijdige overbuurvrouw van de Bloemen-brocantewinkel en zij trekt een papiertje uit het blik. (Voor de zekerheid heeft de buurvrouw nog een tweede kandidaat getrokken, voor als nr. 1 niet zou reageren.)

En de winnaar is … Siek!

Van harte gefeliciteerd Siek, mail me even je adres, dan kan ik de CD naar je opsturen.

Helaas voor de anderen, ik gunde het jullie ook, maar er kan maar één winnaar zijn, bedankt allemaal voor het meedoen. Ik vond het leuk om ook eens een ‘Give away’ weg te geven, enne … de CD is nog steeds te koop. Zoals George al zei … het is een top CD en hoe vaker je luistert, hoe beter hij wordt!

Wat ook erg leuk is, is de band eens live te zien optreden. Bijvoorbeeld vanmiddag op het Bevrijdingsfestival in het Stadspark in Groningen.

Maak er verder een mooie dag van en realiseer je dat wij dat wèl in alle vrijheid kunnen doen!

Fleur en kleur op woensdag: rood

Gisteren de Dag van de Arbeid … het leeft hier in Nederland niet, in bijna alle Europese landen is 1 mei een officiële feestdag. De Fransen geven elkaar op die dag lelietjes-van-dalen, wit, maar ik hou het vandaag op rood, allerlei tinten rood:

Meer Fleur en kleur bij Veronique.