Gronologie (7), vakantie in Groningen

Op vakantie in Groningen

In het jaar 2010 is het voor het eerst dat we niet naar Griekenland vliegen.
In januari, nu precies een jaar geleden, gaan we op vakantie naar .... Groningen!

Het is er prachtig, alles is wit. Als ik mijn foto’s laat zien en zeg dat we naar Lapland zijn geweest zou je het bijna geloven.
In deze vakantie is er ook nog een optreden van Harry Niehof in Zandeweer, dus dat komt goed uit.

Er is een aanbieding van het autoverhuurbedrijf: negen dagen huren, zes dagen betalen. Broer en schoonzus gaan twee dagen mee.

We hebben een Opel Aquila met weinig bagageruimte, maar met proppen komen we een heel eind. (Het is net een bejaardenautootje, we hebben veel lol onderweg).

We logeren weer bij de familie de Jonge, Motel Paradiso in Nieuweschans. Daar hebben we een appartement met keuken, dus in het kader van bezuiniging kunnen we deze dagen ook zelf eens koken. We hebben het heerlijk hier, weldadige rust, zo leuk dat mensen die je tegenkomt je steeds begroeten met ‘moi’.
Met die sneeuw worden zelfs coniferen e.d. mooi, dit zien we vanuit ons raam:

Op internet heb ik een huis gezien dat hier in de buurt te koop staat en we gaan het bekijken. We komen W. weer tegen (die hebben we al eens eerder ontmoet) en vlakbij hem staat nog een huis te koop, hij heeft de sleutel en we mogen kijken, maar dat is erg klein en o, o, wat een werk om er iets van te maken. Het andere huis staat op een fantastische plek maar we vermoeden dat daar ook heel wat aan moet gebeuren. Meer stof tot dromen.

We maken een wandeling via Nieuw Beerta door de polder terug. Het is koud, maar zo mooi. We krijgen gezelschap van een hond, we proberen hem steeds terug te sturen, maar hij blijft ons vrolijk volgen. Soms gaat hij in een waanzinnige snelheid achter een haas of een ree aan, gelukkig zijn die net even sneller. Daarna komt hij weer vrolijk kwispelend naar ons toe. We laten het maar zo, uiteindelijk zal hij wel naar huis gaan.

We gaan ook nog naar Termunterzijl en de Kiekkaaste,  zo’n mooie plek met gigantisch veel ganzen.

We wandelen en rijden veel deze dagen. Als we broer en schoonzus op de trein terug in Groningen afgezet hebben, begint het serieus te sneeuwen. Best een spannende rit terug naar Nieuweschans. Maar de komende dagen gaat het autorijden toch redelijk, ondanks waarschuwingen over sneeuwjacht en sneeuwduinen, omdat de wegen hier goed schoongehouden worden en ook omdat je zelden verkeer tegen komt. Maar spannend blijft het. 

We bekijken Oudeschans en Midwolda (we nemen bij Imca een taartje, maar zij is er niet). Dan naar Rottum en natuurlijk ook weer povverd eten in ’t Zielhoes.

We maken ook een wandeling naar het Duitse Bunde, ook weer door een prachtige witte wereld. Als we daar een warme chocolademelk nemen en vertellen dat we zijn komen lopen wil de Wirtin ons wel terugrijden, zij snapt niet dat het heerlijk is om te lopen. De zon is zelfs gaan schijnen.
We verzekeren haar dat het echt maar een uur lopen is en dat wij dat geweldig vinden. Maar het is wel lief van haar.

De avond dat Harry Niehof op zou treden, durven we niet te gaan. We hadden gebeld en het zou doorgaan, maar het is gekkenwerk om nu in het donker te gaan rijden, terwijl we de weg niet precies weten. Ik ben wel teleurgesteld, maar we moeten dit niet doen. Er komen nog meer optredens!
Voor onze laatste dag had ik ons opgegeven voor een nieuwjaarswandeling bij de Punt van Reide, georganiseerd door Het Groninger Landschap (waar ik lid van ben geworden).
Het weer is bar en boos. Het lijkt wel alsof we de enige auto op de weg zijn. Op een gegeven ogenblik kunnen we gelukkig achter een sneeuwschuiver rijden.

Als we bij de Reidehoeve aankomen zien we niemand. We bellen en er zijn mensen binnen.
Zij laten ons erin en vertellen dat het afgelast is. Ik vraag zogenaamd verbaasd: Waarom dan? De vrouw heeft humor en zegt: Dat snap ik ook niet! Ze moeten erg lachen om die 'dwazen' uit het westen die toch gekomen zijn. We krijgen koffie en hebben een leuk gesprek.
Zij raad ons aan om dan maar even naar de Groninger Kroon te gaan, er is een opening van een nieuwe tentoonstelling. Eerst gaan we toch nog even de dijk op, hoewel we erg warm gekleed zijn, snijd de wind door alles heen. Natuurlijk kon die wandeling niet doorgaan!
We rijden naar de galerie en ook daar verbazing dat er nog iemand langskomt. We zijn de enige bezoekers. We nemen koffie en povverd en ik krijg het recept. Kan ik het thuis ook eens maken.

Op de terugweg kopen we in Groningen nog een povverdblik. Wat was dit een fantastische vakantie. Ik dacht nog wel dat vakantie altijd in het buitenland moest zijn. Ik zal nog vaak naar Griekenland verlangen, maar Groningen staat nu toch wel op de eerste plaats.
En ach, ze beginnen allebei tenslotte met Gr....!

Ik wens voor iedereen ....

Gronologie (6)

Naar Nieuweschans met de trein (november 2009). We hebben kaartjes voor het optreden van Erwin de Vries in De Oude Remise. Deze keer logeren we in Motel Paradiso, een prima plek en heel betaalbaar. En de zeer vriendelijke eigenaars zijn Groningers. We gaan weer even badderen bij Fontana en eten daar ook. Wat heerlijk dat we dit kunnen doen, hoewel onze financiële toestand wat zorgelijk wordt.

Maar goed, nu genieten: We lopen naar de Oude Remise. Heel anders dan Harry Niehof, maar het optreden van Erwin de Vries vind ik ook goed. De muzikanten van zijn band zijn geweldig en hebben er, zo te zien, veel plezier in. De serieuze liedjes spreken me meer aan, maar als Erwin grappige liedjes doet vind ik dat toch wel leuk. Als hij aan het eind nog imitaties doet, hou ik het bijna niet droog! We genieten erg van deze avond en kopen zijn CD. De Oude Remise is een plezierige plek voor zo'n optreden.

De volgende dag lunchen we op de terugweg bij De Drie Gezusters in Groningen en bekijken nog wat winkels. Sinterklaas komt er net aan met olifant en kamelen. Dan weer de trein terug naar huis.

Gronologie (5)

Harry Niehof treed op in ’t Zielhoes (april 2009). Dus we moeten weer naar Groningen. Omdat het bronwater in Fontana mij (denk ik) goed heeft gedaan … allerlei zeurpijntjes zijn verdwenen, kan Mijn Architect het ook eens proberen. We boeken 1 nacht in Nieuweschans. Zaterdag vertrekken we vroeg, het is prachtig weer, we bekijken het rosarium in Winschoten (ook even pinnen) en dan genieten in Fontana. Overheerlijk eten in het restaurant. En wat slaap ik hier toch goed, zo heerlijk stil.

Het optreden is op zondagmiddag. We rijden door het prachtige landschap naar Noordpolderzijl. We zijn vroeg en vinden een plekje op het terras en lunchen met een broodje garnalen.

Dan begint het: In een zaaltje met perzische kleedjes op de tafels, koffie met Groninger koek, staat daar een aantrekkelijke man fantastisch mooie liedjes te zingen. Het sfeertje is heel bijzonder, intiem, alsof je in een huiskamer zit.

Harry speelt schitterend op steeds  weer andere gitaren. Een aantal liedjes kennen we al van internet. Maar dat het zo geweldig zou zijn hadden we niet kunnen bedenken. Het overtreft onze stoutste verwachtingen. Zijn stem en gitaarspel maken grote indruk op ons. Hoe heeft Groningen dit geheim kunnen houden?

Hij zingt veel liedjes van zijn repertoire en de middag vliegt om, eigenlijk kunnen we er geen genoeg van krijgen.

Het was een cadeautje, deze man met zijn muziek op deze plek te mogen meemaken!

Oudere meiden

In april 2009 gaan we met z’n drietjes naar kuuroord Fontana voor een zussenweekend. Zusje 1 woont in Noord-Duitsland en dus is de afstand naar Nieuweschans voor ons ongeveer gelijk om te rijden.

Zusje 2 is de enige die in de sauna wil, maal alledrie vinden we het thermale bad geweldig. Dat bronwater zou allerlei gunstige uitwerkingen hebben. En we nemen uiteraard een massage.

Het eten in het restaurant vinden we fantastisch, vooral de nagerechten. Na een copieus maal met genoeg wijntjes weet zusje 1 dat een kruidenbittertje goed helpt. We nemen een Schansker Poortwachtertje, lekker!

Het helpt inderdaad tegen een vol gevoel, maar de gekte slaat toe.

We kijken of we nog wel zo lenig als vroeger zijn, kun je nog op je hoofd staan, een vogelnestje? Uiteindelijk beginnen die gekke wijven een kussengevecht. Buikpijn van het lachen! Onze mannen en kinderen zouden zich even achter het oor krabben als zo ons zo zouden zien. Maar het is geweldig leuk hoe we ons - met z’n drieën samen - nog steeds zo jong voelen, terwijl we toch eigenlijk al dames op leeftijd beginnen te worden!

Gronologie (4)

In december 2008 gaan we nog een keer naar Groningen. Bij Erfgoed Logies boeken we B&B De Vesting in Nieuweschans, een mooie locatie.

Op de heenweg gaan we eerst naar het museum in Veendam, er is een expositie over Sicco Mansholt. Daar wil ik graag naar toe omdat ik pas het boek De Graanrepubliek van Frank Westerman heb gelezen, een boek waar ik zeer van onder de indruk was. Ik kende de naam Sicco Mansholt nog wel van vroeger, maar toen was ik meer in andere zaken geïnteresseerd. Het is een geweldig boek over een fascinerende man. Ik koop de nieuwe editie van het boek die uitgebreid is met het actuele hoofdstuk ‘De blauwe revolutie’: de onderwaterzetting van de akkerbouwgebieden.

Nieuweschans is rustig, erg rustig. Pinnen kan hier niet. Gelukkig mag je bij de plaatselijke supermarkt ook wel pinnen, als deze gesloten is moet je naar Winschoten rijden.

De Vesting is een mooi historisch huis, liefdevol gerestaureerd, art nouveau ingericht, heerlijke bedden.

In De Oude Remise, een historische locomotiefloods waar nu een cultureel centrum met grand café zit, vind dit weekend het Midwinterfestival plaats met Keltische muziek van de groep Rapalje. Niet helemaal onze muzieksoort, maar livemuziek is al gauw goed en het sfeertje is geweldig. Ook leuk om te zien is hoe de mensen zich hebben uitgedost.

We gaan ook de Blauwestad bekijken. Misschien door het weer en de rood-witte linten die in de wind over de weg wapperen, maar wat een desolaat gebied met rare huizen (pardon, smaken verschillen).

En wat een gek standbeeld van Sicco Mansholt, dat doet hem geen recht. Maar ook dat is mijn mening hoor.

We vinden op onze ‘queeste’ ook weer een pareltje: In het prachtige landschap van de Reiderwolderpolder gaan we naar Galerie - Beeldentuin - Theeschenkerij De Groninger Kroon. Er is een expositie van Erik van Ommen met prachtige vogelschilderijen, dus dat is genieten.

Genieten doen we ook van onze eerste kennismaking met de Povverd. Een echte specialiteit uit Groningen.

En we rijden en lopen nog door prachtige leegten, voordat we weer naar de hectiek terug moeten.

Gronologie (3)

November (2008) is een mooie maand om weer eens noordelijk te trekken. We gaan naar Delfzijl, niet omdat die plaats nou zo fantastisch is, maar we willen een keer logeren in het Eemshotel, een merkwaardig gebouw dat op poten in het wad staat. Mijn broer en zijn vrouw gaan mee, daarna gaan zij nog naar Schiermonnikoog.

Natuurlijk moeten zij ook even onze ontdekking van Lenin zien! Mijn Architect en broer zijn zo brutaal om langs het hek het erf op te lopen om foto’s te maken. Schoonzus en ik blijven braaf achter het hek staan. Maar niemand komt kijken wat die vreemde mensen daar doen. Lenin wordt van alle kanten op de foto gezet.

Broer is een ‘vogelaar’. Nu wil het geval dat er in de buurt van Delfzijl een Notenkraker (Nucifraga caryocatactes) is gesignaleerd. Dus moeten we die even gaan zoeken. En wonder, boven wonder vinden we hem. Het vogeltje loopt op koddige wijze op zijn gemak tussen de blaadjes te scharrelen. Hij trekt zich weinig aan van al die mensen die al fotograverend achter hem aan lopen. Hij zorgt dat hij steeds een paar meter voor je is, maar vliegt niet weg.

Op een gegegeven moment gaat hij op een tak zitten en doet z’n ogen dicht. Doei, bedtijd, morgen weer vroeg op!

Het Eemshotel staat op een geweldige plek.

Deze dagen bekijken we dit deel van Groningen, prachtige omgeving, maar ook afgewisseld met minder moois. Veel industrie, windmolenparken, kerkje van Hevekes tussen de fabrieken, Oterdum, kwelders, slikken.

Tijdens ons bezoek is de Giervalk (Falco Rusticolus) gesignaleerd, zeer zeldzaam. We kwamen een bekende tegen van Broer, die dat wist te vertellen. Bij broer gaat het dan heel erg kriebelen. We lopen een tijd heen en weer op de dijk van de Carel Coenraadpolder, tussen nog meer vogelaars, maar we zien het beest niet. Ik heb er gauw genoeg van, wil gaan. Later toen we vertrokken waren bleek hij zo’n twee kilometer verder op de dijk te zitten. Wat een pech, die hebben we dus gemist! Maar we hebben wel veel buizerds gezien, dat vond ik dan weer geweldig.

De volgende dag brengen we broer en vrouw naar Lauwersoog voor de boot. Onderweg stoppen we nog even bij ’t Zielhoes, helaas is het dicht. Als we hen uitgezwaaid hebben, gaan we in Pieterburen nog naar Domies Toen en brengen het boek Golden Raand terug in Warffum. Dan is het helaas weer tijd om terug naar huis te rijden.

Groninger muziek

In mijn zoektocht naar alles wat met Groningen te maken heeft heb ik via internet natuurlijk ook de muziek ontdekt. Er wordt veel gezongen in het Gronings.

De enige waar ik wel eens van gehoord had was uiteraard Ede Staal. Een paar liedjes van hem vind ik wel mooi, zoals bijvoorbeeld Hoogeland, prachtig!

Via youtube vond ik verschillende muzikanten. Het eerste liedje wat ik tegenkwam was van een band genaamd de Heleboel met De Polder. Het raakte me enorm, door de prachtige taal en muziek, maar ook door de inhoud. Het deed me aan mijn vader denken, hij was gek op de polder.

Steeds meer liedjes vond ik en ik maakte er een CD’tje van, een kleine kennismaking met zangers uit Groningen. Ik noemde hem De Ontdekking van Groningen. Op deze CD heb ik ‘laidjes’ van Harry Niehof, Erwin de Vries, Alex Vissering, Törf, Arnold Veeman, Bert Hadders en Ede Staal gezet. Door er vaak naar te luisteren, vooral tijdens de lange autoritten naar Groningen, leerden we al een heel klein beetje Gronings te begrijpen. Ook kwamen we erachter wie we van al die muzikanten het beste vonden en gingen op zoek naar optredens.

We hebben er een aantal bezocht en echt ... het was fantastisch! Ik zal er binnenkort meer over vertellen.

Gronologie (2)

In augustus 2008 logeren we op landgoed Ekenstein. Het is prachtig weer en we rijden in noordelijke richting. Mooie en minder mooie plaatsjes. Stedum, Middelstum, Winsum, Baflo, Pieterburen, Westernieland, Noordpolder, Uithuizermeeden, Roodeschool.

Stedum

We zijn verpletterd door de schoonheid van de route naar het noorden, de stilte.
We komen terecht in Noordpolderzijl en in de voormalige sluiswachterswoning aan de zeedijk bezoeken we café ’t Zielhoes. Fantastisch! Als u het kent, weet u wat ik bedoel.

De inrichting van het café is een prettige verrassing, dat zoiets nog bestaat. Maar omdat het prachtig weer is eten we buiten op het terras, een heerlijk broodje met garnalen en een witte wijn, bekijken de dijk, de kwelders en het kleinste zeehaventje van Nederland en we voelen ons alsof we een schat gevonden hebben. Je zou het bijna geheim willen houden.
Met moeite rukken wij ons los van deze speciale plek en vervolgen onze ontdekkingsreis.

De volgende dag gaan we naar Warffum, naar kwekerij de Beemd, een mooie plek. We raken in gesprek met de eigenaresse over wonen in Groningen en zij leent ons een boek over de landschappen van Groningen, Golden Raand. Ze zegt als je weer in de buurt bent breng je het maar weer terug. Heel bijzonder.

Daarna gaan we naar Loppersum. De dames van het VVV raden ons een architectuurwandeling aan. De architect Oeds de Leeuw Wieland (1839-1919) heeft daar veel gebouwen ontworpen. We lopen als toeristen met een boekje in de hand langs alle bouwwerken en drinken tot slot koffie in Hotel Spoorzicht, zijn bekendse bouwwerk. Daarna naar Appingedam wat ook erg mooi is en dan weer terug naar Ekenstein.

Appingedam

Ekenstein

Lenin in Tjuchem
De dag van vertrek besluiten we langs Tjuchem te rijden. Op internet had ik het curieuze verhaal gevonden van een ondernemer die het bijna 10 meter hoge beeld van Lenin uit Oost-Duitsland gehaald heeft. Omdat het achter bomen staat, zijn we er misschien wel 3x heen en weer langsgereden. Dus hebben we het maar gevraagd: ‘O, dat staat op Henk z’n erf, moet je daarheen’.

Het is groot, echt groot en het is een aparte ervaring dit beeld op deze plek tegen te komen.

We vervolgen onze weg en drinken nog een kop koffie in Veendam, op het terras van cultureel centrum Beresteyn. Dan is het tijd om huiswaarts te keren.
We luisteren in de auto terug toepasselijk naar een liedje over Stalin en Lenin. Dat is van Alex Vissering.
Volgens zijn website: tekstschrijver, liedjesmaker, zanger, hobbyfotograaf, groot natuurliefhebber en in het dagelijks leven muskusrattenvanger. 

Gronologie (1)

In 2005 ben ik voor het eerst in de stad Groningen en we logeren in het Martinihotel. We bezoeken het Museum, de hit van de stad, wij vinden het maar zo-zo.

De stad vinden we wel heel bijzonder. Deze reis is in combinatie met een overtochtje naar Schiermonnikoog, wat natuurlijk altijd heerlijk is.

In 2006 nog een keer Stad, we logeren dan in een leuke B&B in de Herestraat. In Haren bezoeken we de botanische tuin, dat stond al lang op mijn lijstje.

Daarna ontdekken we Erfgoed Logies. Dure, maar fantastische B&B’s (de crisis had nog niet toegeslagen). Wat een rust! De Piloersemaborg in Den Ham, de Hereboerderij Zuidpool in Usquert en Landgoed Ekenstein bij Appingedam.

In de Piloersemaborg waren we in februari 2008. Het waaide erg hard toen, machtig mooi was dat.

Deze borg is een monument uit 1633. Het is een voorname plek om te logeren in een mooi appartement.

Een maand later zijn we alweer in Groningen. Op internet had ik stoeltjes gekocht. Die moesten we ophalen bij Howaboutout in Zuidbroek. Ze passen maar net in het huurautootje. We logeren in Usquert, in Hereboerderij Zuidpool, waar we gastvrij ontvangen worden. Bij de boerderij is één gastenverblijf. De eigenaresse drukt ons wel op het hart om de deur op slot te doen, want, zegt zij op gedempte toon met haar prachtige Groningse tongval: ‘We hebben een drugsverslaafde in het dorp’! ....

We krijgen nog een rondleiding door de vertrekken van het woonhuis dat voornamelijk 19e-eeuws is ingericht. Verder bezoeken we nog de Menkemaborg in Uithuizen en bekijken met gemengde gevoelens Delfzijl.

Een blog beginnen

Hoogeland

Een blog beginnen vergt eerst wat gepuzzel. Hoe werkt het en hoe moet het eruit zien? De wolkenhemel op de achtergrond komt nog niet uit Groningen, maar van Blogger. Als ik wat meer bedreven ben hoop ik echte Groninger luchten te plaatsen.

Hoop en verlangen

Ik raak een beetje uitgekeken op onze woonplek hier in het westen, in de binnenstad van Gouda. Vond het altijd prettig om in de stad te wonen, maar ga steeds meer verlangen naar horizon en ruimte. De drukte hier, de haast, het lawaai, de rommel, de horkerigheid.

Bestaat er nog een plek waar je geen snelweg hoort, waar het ’s nachts donker is, waar het leven wat langzamer mag? Waar mensen vriendelijk zijn? Het verlangen naar ruimte en stilte wordt steeds groter. En als zo’n plek bestaat, is het te betalen? Durf ik het aan?

Tijdens tripjes door het land zijn we gaan kijken welke provincie wat voor ons zou zijn. Want we blijven wel in Nederland (geen ‘Ik vertrek’ toestanden) en kustprovincies hebben de voorkeur.

We begonnen in Zeeland, erg leuk voor weekendjes en vakantie, tja, maar om je daar nu te vestigen? Of Noord-Holland, prachtige plekken gezien, geweldig aan zee, maar onbetaalbaar. Friesland, ook prachtig voor vakantie. Dat Fries, lijkt me wel lastig.

Plots was daar de klik: Eureka! Groningen! Wat een openbaring.

O, Groningen, vlakten, verten, leegten, groen, hemelsblauwe luchten, vogels, velden, die taal, nou ja , alles in een woord geweldig!

Groningen lijkt wel een gedicht.

Je hoort vaak: Groningers zijn stug. Ik ben nog geen stugge Groninger tegengekomen!

We gaan nu regelmatig naar Groningen, bekijken diverse plaatsen, gaan naar leuke evenementen en we gaan ons zelfs al een beetje thuis voelen. Nu weet ik: daar wil ik wonen!

We zeiden wel eens: ‘Als we later groot zijn gaan we in Groningen wonen’. Maar we zijn al groot en hoe pak je dat aan? We hebben hier ons werk en dat is al sappelen, laat staan in een provincie met hoge werkloosheid. Er staan wel prachtige huizen te koop, vrijstaand met grote tuinen en vrij uitzicht. En dat voor prijzen waar je hier net een krap bovenwoninkje voor hebt.

We zien wel, moeten we wachten op pensioenleeftijd of we durven de stap eerder aan? Gaat deze droom in vervulling?

Tot die tijd ga ik me verdiepen in alles wat me interesseert over de provincie met haar mensen, historie, landschap, taal en muziek.

Over dat onderzoek gaat deze blog voornamelijk. En vandaar de naam ‘Ontdekking van Groningen’. Ik hoop op leuke reacties en tips van lezers, graag ook uit de provincie.