We vertrekken op deze sombere dag naar ’t Noorden.
We gaan ‘geenkerstvieren’ in een huisje van Natuurhuisje.nl, genaamd de Schriever Stee.
In de trein naar Groningen, jawel ... weer eens rechtstreeks, heerlijk zonder overstappen of tussendoor ingezette bussen, alleen de ramen zijn zo vies dat je er niet door kan kijken.
‘Vind je het niet deprimerend, dat grijze, open platteland?’ vroeg iemand me nog.
Nee, integendeel … al dat zogenaamde gezellige kerstgedoe, dàt vind ik deprimerend.
Ik heb er niet zoveel goede herinneringen aan, meer van verplichtingen, aangepraatte schuldgevoelens e.d. Het was soms heus wel gezellig hoor, maar dat moeten hè.
En al dat overvloedige eten, zelfs toen ik nog niet plantaardig at stond het me al tegen.
Mijn vader kreeg jaarlijks een gans van een zakenrelatie. Mijn moeder stopte hem vol met een vulling waarin rozijnen zaten. Ik kan nog steeds de combi hartig met rozijnen moeilijk verteren.
Verder is het een verdrietige tijd, geliefden die zijn gestorven of worden gemist in december.
Daarnaast vind ik het ook een tijd van valse sentimenten … mensen die het maar over vrede op aarde hebben en ondertussen al die grote hoeveelheden kadavers nuttigen.
Maar goed, nu zijn we hier in Groningen!
Op station Groningen aangekomen eten we een smullers patatje met veganaise en een verslavend lekkere bamischijf, ook vegan.
We halen OV-fietsen en pakken de Arriva naar Uithuizermeden.
Dan is het nog een stukje fietsen, eerst windje mee, dan flink tegen. Zijldijk ligt bij 't Zandt.
We komen aan op onze bestemming en worden hartelijk ontvangen door de eigenaars van een schitterend huis in the middle of nowhere. En ook door de hond, de paardjes en de schapen.
Ooit was het een schooltje, een boerderijschool op antroposofische grondslag.
Leerlingen kwamen van heinde en ver. In het gastenboek zagen we allerlei groepsfoto’s en dat wekte onze nieuwsgierigheid. We horen het verhaal erachter van Ton, de eigenaar, zo bijzonder!
Ik vind het echt weer iets voor Groningen, om zulke mensen tegen te komen, we hebben hier vaak zulke buitengewone ontmoetingen. Prachtige verhalen over de kinderen en het schooltje.
En telkens meer verpand ik mijn hart aan Groningen.
Het is een mooi, ruim huis, heel rustig gelegen en het fijne is dat we niks hoeven, helemaal niks! Beneden is de woonkamer met de keuken en boven de slaapkamer.
Omdat we al veel broodjes voor onderweg gesmeerd hadden en friet op het station, hebben we geen grote trek vanavond. Ik heb wat proviand meegenomen.
Een kop soep en focaccia met geroosterde paprika en een verwarmend wijntje, dat is voldoende.
In de slaapkamer kom je via een ladder. Mocht dat te ingewikkeld zijn, kun je ook buitenom, via de brandtrap, maar wij zijn wel wat gewend, in ons pakhuisje hebben we ook zo’n trap.
Voordat we naar bed gaan zetten we heel even de kachel wat hoger in de slaapkamer.
In de boekenkast in de slaapkamer staan veel jeugdboeken. We zijn gelijk enthousiast ... ik vind boeken van Rosemary Sutcliff ... wat las ik haar vroeger graag, en Mijn Architect gaat voor Pim Pandoer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag geen anonieme reacties!