De Schriever Stee (2)

Heerlijk geslapen. Het huis heeft twee gaskachels, eentje in de huiskamer, samen met een infrarood-plaat boven de zitbank. Ik was even vergeten hoe fijn warmte van een gaskachel is, samen met de snorrende geluiden die zo’n kachel maakt.

De andere staat in de slaapkamer.

Het boek De adelaar van het negende, kende ik niet (of vergeten?), dus heerlijk in bed wegdromend gelezen.

In de morgen ontbijten we simpel met koffie, banaan, mandarijn en van No-Muh piquant, een nieuwe soort voor ons, een tosti gemaakt in het oventje ... waarbij ik prompt mijn hand verbrand als ik de tosti’s er in wil doen. Stom!
Maar de tosti smaakt prima, de vegan kaasjes worden steeds beter!

Als we de gordijnen open doen zien we de paarden, een kleine witte en een bruine hengst, ze lopen vlak langs het huis naar de voederplek.

Ook de schapen laten zich zien. Zes stuks, waarvan twee Drentse heideschapen, met die mooie horens. Ze kijken je altijd zo leuk aan.

Het is guur buiten, grijs en stevige wind. We maken een wandeling, via een paadje naar Zijldijk. We worden vrolijk begroet door de mooie en lieve hond.

In het dorp aangekomen kijken we toch of er scheuren zichtbaar zijn in de gebouwen. We zitten hier toch in aardbevingsgebied? Ik zie niks, maar dat zegt niets ... er zal best wat zijn.

Ik heb het niet zo in de gaten, dat het morgen kerst is, dat bevalt me wel, alleen gek dat 2017 dan alweer bijna om is. Bizar, hoe zo'n jaar omvliegt.

Terug in ons huisje even opwarmen en weer lekker lezen en cryptogrammen.

Tegen drieën gaan we de kou en de wind trotseren en fietsen naar de Menkemaborg.

Wat een straffe wind en ik maak me wel een beetje zorgen over de terugweg in het donker.

We zijn te vroeg voor het diner, dus zitten we eerst nog in de zijruimte, met een lekker wijntje.

Ik had ruim van te voren gevraagd of een vegan diner mogelijk was en ben heel benieuwd wat het gaat worden. De sfeer is al zo aangenaam, de bediening goed en vriendelijk.

Het grote verwennen begint. Het overtreft onze verwachtingen. Alle gerechten zijn fraaie en heerlijke kunstwerkjes. Echt een aanrader!
Op mijn andere blog Engelwortel vind je de omschrijving van het menu.

Dan is het tijd om terug te gaan, ik vind het heel spannend, het is bijna 10 km fietsen. Bij de Menkemaborg lijkt het alsof de wind is gaan liggen, maar daar zijn veel bomen. Weer op de weg is de wind nog steeds onstuimig, gelukkig geen regen.

We durven niet het mooie, smalle fietspaadje van de heenweg te nemen, daar is het zo donker, ik ben bang de sloot in te rijden. We kiezen de weg, spaarzaam verlicht. De verlichte huizen en zelfs hun kerstversiering bevallen me nu eens voor een keer. Ik ben eigenlijk een schijtebroek in het donker … en dat wil op het platteland gaan wonen 😏?!

Een paar keer komt er een gigantische vrachtwagen, verlicht als een kerstboom, ons tegemoet of inhalend en hoewel mijn hart tekeer gaat, laten de chauffeurs weten dat ze ons zien en houden in of stoppen zelfs bij het passeren. Toch een verschil met thuis in het westen, daar scheuren ze op topsnelheid langs me heen, zonder te beseffen dat je dan juist naar ze toe wordt gezogen. Je merkt aan het rijgedrag van automobilisten en vrachtwagenchauffeurs of ze zelf wel eens op de fiets zitten of niet.

Ik ben blij als we terug bij ons huisje zijn.

Nog steeds geen internet … wat waarschijnlijk niet meer gaat gebeuren, deze kerst, en ik vind het prima!

Via mijn phone schrijf ik een recensie voor het Schathoes, wat was het een superdiner en -avond!
Nu weer lekker lezen in bed!