Vandaag een tuingroep met lunch met mensen van een tuinclub hier uit de buurt. Twaalf personen, en hèhè, er kan eindelijk buiten gegeten worden. Twee tafels van zes. Het is een erg gezellige groep en het was weer hartstikke leuk om de lunch te serveren èn om de tuin te laten zien.
Het is nu tien dagen geleden dat Ta insliep en we gaan op zoek naar een nieuwe haan. Avalon is broeds en Ruby loopt maar alleen rond.
We zijn gelijk verliefd op een prachtige grijze zijdehoenhaan. Omdat de hennen zo vaak broeds zijn, besluiten we ook twee hennen van een ander ras er bij te nemen. Het worden Bielefelder krielen. Het contrast met de zijdehoenen kan niet groter zijn, dus dat is wel heel leuk.
Pearly is onmiddelijk helemaal in love met Ruby, net als Ta vroeger ook. De Cocteau Twins zijn overal bang van en kunnen hoog springen. En ze kunnen vliegen. In angst vloog Jenny Wren al gelijk over het net van Buitenveldert.
Ze kwam terecht in het Witte Perk, dat vol staat met Witte wederik en daar bleef ze een beetje in hangen, dus kon ik haar makkelijk pakken.
Een buurman wil ze wel komen kortwieken. Eerst maar aan een kant en zo min mogelijk opvallend. Maar ze kunnen nog steeds erg hoog springen.
Ruby besluit ook broeds te worden, gelukkig is Avalon bijna klaar. Avalon en Pearly gaat heel goed samen, alleen mag hij er niet op springen. Dan is ze een felle en druipt Pearly af.
Misschien van frustratie begint hij ons aan te vallen als we de ren in komen. Alle tips op internet uitgeprobeerd. Met armen maaien en hard in handen klappen enz. Helpt allemaal maar eventjes. Eerst deed hij alleen dreigende bewegingen, later fladderde hij boos omhoog en pikte ook nog in je voeten.
Een filmpje gevonden met een manier die wel werkt. Zodra hij aanvalt hem gelijk met de kop naar de grond duwen en zo lang vasthouden tot het verzet weg ebt. Daarna hem onder de arm nemen en even rondlopen tot hij helemaal rustig is. Als hij bij het neerzetten nog wild doet, gelijk weer onder de arm. Ik heb het nu twee keer gedaan en hij schijnt het te snappen. Maar ik keer mijn rug nog niet naar hem toe. Wat een power zit er in zo'n klein beestje!
Als broedse Ruby naar buiten komt om te eten, is het oorlog. Ze valt iedereen aan en de kippen en veren vliegen in het rond. Dus krijgt ze nu een afgesloten ren.
Jenny en Ophelia mogen nog niet in Buitenveldert en blijven apart in de voorren. Wel een geluk dat we verschillende compartimenten hebben.
Gek op sla:
Als Ruby weer naar binnen is om te broeden, laten we de anderen bij elkaar. Dat gaat goed zolang er genoeg afleiding is zoals de pot met sla.
Eindelijk weer een paar mooie dagen. Omdat het niet duidelijk is wanneer het weer zo is, deze flut lente en zomer, gaan we vandaag naar het strand van Delfzijl. Elk jaar als het tegen de 30 graden is. Koffie en taartje op het terras van het Eemshotel en wandeling naar het eind.
Onder de rand zit een hele batterij huiszwaluwnesten:
Het is heel rustig hier, het is een doordeweekse dag en de vakanties zijn nog niet begonnen.
De stoeltjes die hier vorig jaar stonden, zijn helaas verdwenen:
Onze Mr. Tambourine Man is niet meer.
Er zijn mensen om ons heen die het wel kunnen, een kip uit zijn lijden verlossen. Maar wij durven het zo niet. We gaan naar de dierenarts.
We vragen aan de arts hoe dat in z’n werk gaat. Net als bij een hond eerst een slaapmiddel en dan de dodelijke injectie? Nee, zegt hij, bij vogels gelijk de dodelijke, want het gaat heel snel, binnen vijf minuten is het gebeurt.
Het is een kleine ruimte met een behandeltafel in het midden. We halen Ta uit de doos en zetten hem op tafel. De arts geeft de injectie. Hij vraagt of hij Ta terug in de doos zal doen. Nou, nee, kunnen we niet even zitten, ik hou hem liever op schoot. Hij pakt twee stoelen voor ons en laat ons alleen.
Het duurt langer dan 5 minuten. Ta zit een kwartier rustig op schoot. De dierenart komt binnen en luistert met de stethoscoop. Hij leeft nog, de arts verlaat de ruimte weer.
Ta blijft vrij rustig, tot hij een momentje begint te bibberen. Dat was even heftig. Een half uur verstreken, nog eens luisteren. Nee, leeft nog steeds. De arts besluit er nog wat meer in te spuiten. Na in totaal drie kwartier is Ta dood.
Ta in de doos, 80 euro afrekenen en naar huis. We zijn er stil van.
Dag lieve Ta. Dat we daar zo’n verdriet over hebben. Onze kippen zijn onze huisdieren, dus houden we van ze.
Henny had vanmorgen al een graf gegraven, naast de plek waar Lucy ligt.
Ta was onze allereerste kip, we hadden hem sinds december 2020. Ta was al een zorgenkindje, hij was bijna al eens dood in 2022, maar toch weer opgekrabbeld, weliswaar met 1 blind oog.
Eind mei had hij een zeer rechterpootje. Zijn sporen groeien krom en dus richting poot. We knipten ze regelmatig, maar nu zat de nagel toch alweer tegen zijn vel, dus dachten we dat dat de oorzaak was. Met hulp van mijn broer geknipt.
De dagen daarna leek hij last te hebben van juist zijn linkerpoot. Spoor was goed. Hij liep heel moeilijk en steunde op zijn vleugel. Toch maar naar de dierenarts.
Die gaf hem een paar injecties en gaf medicijn mee. Hij knipte ook nog een stuk van de sporen, hij durfde verder te gaan dan wij. De volgende dag leek het beter te gaan, maar daarna ging het weer slechter. Hij kon zich amper verplaatsen. Nog advies gevraagd aan dierenarts Lies uit Pieterburen. Zij schreef wat homeopatische druppels voor. We voerden hem stukjes druif en komkommer met het medicijn, maar zagen amper vooruitgang.
Hij kon niet meer naar boven om te slapen en bleef onderin slapen. Avalon was in tweestrijd, boven slapen of bij Ta. Twee dagen nam ze de gulden middenweg en sliep op het bordesje. Daarna ging ze bij hem slapen, onder het trapje.
Ik kreeg hem niet aan het drinken maar Avalon kreeg het voor elkaar dat hij wat dronk. Avalon is een wonderkipje.
We gingen nog een keer naar de dierenarts. Hij zei dat het waarschijnlijk Marek was, een ziekte die veel voorkomt bij industriekippen, en dan voornamelijk bij kuikens. Bij volwassen hobbykippen komt het zelden voor. Ik geloofde hem niet.
Maar wat het ook was, het zag er naar uit dat Ta niet meer beter zou worden. De dierenarts wilde hem ter plekke in laten slapen. We wilden daar toch nog even mee wachten en eerst Lies raadplegen. Misschien kan zij het doen, gewoon thuis.
Lies zei dat zij dat niet meer kan doen omdat ze met haar praktijk gestopt is. Maar volgens haar was het te vroeg. We probeerden een paar dagen nog wat middeltjes van haar, maar het mocht niet baten.
Uiteindelijk hakten we de knoop door. Morgen gaat het gebeuren.
We verplaatsen hem, vandaag op zijn laatste dag zo nu en dan naar een fijn plekje. Hier ging Ruby bij hem liggen.
Net als vorig jaar ben ik gevraagd om mee te doen, hoewel ik geen abonnee meer ben van Groei&Bloei. Vandaag is het zover. De tuin staat er mooi bij vind ik.
Uitgebloeide Roomse kervel:
Net als twee jaar geleden ga ik vandaag weer mee naar de jaarlijkse open dag van kwekerij Cruydt-Hoeck, van Jasper Helmantel. Het is niet zulk mooi weer als toen, veel bewolking, maar we houden het wel droog op een paar spatjes na.
Er zijn veel leuke kraampjes met bloemen en planten, er is een informatiemarkt over biodiversiteit en je kunt de zadenschonerij bekijken en er wordt een nieuwe roos gedoopt. Ik koop natuurlijk ook weer wat inheemse planten.
De kwekerij is prachtig en de tuin en het gebied er omheen ook.
Ik heb ook een brem gekocht, die stond al een tijdje op mijn wensenlijstje, en ook een kleine jeneverbes. Ook wat nieuwe Engelwortels, want daar kunnen er nooit genoeg van zijn in Tuin Engelwortel!
Op 23 mei kwam RTV Noord in het Oldeheem omdat Coöperatie Klooster&Buren kans maakt op een Appeltje van Oranje. Hopen dat er maar vaak op gestemd mag worden.
Ze kwamen filmen tijdens mijn Bewegen op Muziek-uurtje. Hier kun je het terugkijken, vanaf minuut 19:38.
De tweede was een interview door Jan Gerrit Vos van Mijn Hogeland. Van de website:
Mijn Hogeland geeft met interviews, reportages en foto’s een beeld van het dagelijks leven op het prachtige Hogeland. Het accent ligt niet op het nieuws en de waan van de dag, maar op rust en gemoedelijkheid. Voor een belangrijk deel vormen spontane ontmoetingen de basis van de verhalen. Uitgangspunt is dat ieder mens bijzonder is en een verhaal te vertellen heeft.
Het is vandaag geplaatst en is hier terug te lezen.
