Sleedoorn

De inheemse sleedoorn (Prunus spinoza) is een van de eerste stuiken die bloeit in het voorjaar, met talloze witte bloempjes aan de nog bladloze takken. De plant is belangrijk voor het behoud van de biodiversiteit.

Eind van de zomer groeit een deel van de bloemen uit tot bessen of sleepruimen. Deze zijn de voorouder van de pruim. 

Sleedoorn groeit vaak langs bosranden, in lichte loofbossen en als heggen.

De mooie blauwzwarte, licht bedauwde vruchten zijn erg wrang, ze bevatten veel tannine en zijn licht giftig. Ze worden eetbaar na de eerste nachtvorst of als de bessen een tijdje in de vriezer hebben gelegen. Een bekende verwerking is sleedoornjenever.

Van oudsher werd de sleedoorn, net als de meidoorn, gebruikt als natuurlijk prikkeldraad om het vee binnen het weiland te houden.

De sleedoorn is de boom van Samhain, het Keltische nieuwjaar en verbeeldt de donkere kant van het jaar en tegelijkertijd een nieuw begin. Zijn zusje de meidoorn is verbonden met het lentefeest Beltane om het terugkerende licht te vieren.

Toen we hier in 2018 kwamen wonen, heb ik vrij snel een Sleedoorn geplant, wel een heel kleintje. Nu, zes jaar later zitten er eindelijk bessen aan, een stuk of tien. Het is een beginnetje. Maar ik wil zo graag eens jam van sleedoorn maken en dan heb ik wel wat meer nodig.

In een dorpje vlakbij, Molenrij, bevindt zich 't Waddenwoud. De eigenaars hebben het overgenomen van De Fledder, een voormalige vlier- en duindoornkwekerij. 

Het is een fantastisch mooie plek, van zo'n 8.000 m2, wat een voedselbos in wording is. Het is onderdeel van Het Krasse Kruid en vakantieappartement De Sokkeraai. Lang voordat we wisten dat we hier zouden gaan wonen, hebben we daar eens gelogeerd, in 2011, dertien jaar geleden!

Van de eigenaars mocht ik daar sleedoorn plukken. Twee flinke vergieten vol, gewassen en hup, in de vriezer. 

Een deel heb ik niet ingevroren, maar op pekelwater gezet, om ‘sleedoornolijven’ te maken. Die moeten zo'n vier maanden trekken. Ben benieuwd.

Van de rest heb ik een bijzondere jam gemaakt, het recept vind je op mijn andere blog.

Morgenstond (17)

Deze ochtendwandeling doe ik nu met regelmaat. Ik schrijf er alleen niet steeds een blogje over, dat zou saai worden, want de wandeling is vaak dezelfde. Vanmorgen was het mistig en dan is alles extra mooi.

Zo vroeg in de morgen is de kans groot dat je reeën tegenkomt. Drie verdwenen achter de dijk

... en de vierde ging de andere kant uit:

Hoewel je allerlei vraagtekens kunt zetten bij de huidige vorm van akkerbouw, levert het ondanks alles toch mooie plaatjes op:

Waterschapshuis:

De kwelder verandert al in herfstkleur:

De berenklauwen en rietstengels hingen vol schitterende parelsnoeren van mistdruppeltjes.

 

Op de terugweg zag ik deze schapen, ze waren onderdoor het stroomdraadje gekropen naar de tegenoverliggende akker. Ik deed nog een poging om ze terug te sturen (ik heb tenslotte ooit een workshop schapenhoeden gedaan). 😁

 

Maar zij vonden toch echt dat het gras aan de andere kant groener was.

Het is heerlijk om vroeg in de ochtend teen wandeling te maken. Je hebt er echt heel de dag profijt van. Ik barst van de energie en ben lekker gaan tuinieren. Blad wegharken van de paden en de grasveldjes. Grasmaaien. Wat planten verplaatsen, want de kippen krijgen wat meer ruimte. Toen de mist optrok werd het een fantastisch mooie dag, dat helpt ook!