Dag 6 van onze vakantie.
Na het ontbijt vertrekken we
naar Nieuw Scheemda, ik wil het Swieneparredies bezoeken, dat lijkt me wel leuk
na m’n bezoek aan de Familie Bofkont vorige maand (blogje daarover zit in de
planning).
Als we de weg vragen aan twee
dames, die houtstammen aan het splijten zijn met een ingenieus apparaat,
krijgen we als antwoord – u heeft het nog niet gehoord?
… ?? De eigenaar is pas
overleden, morgen is de crematie, het zal wel gesloten zijn.
We rijden er toch even langs,
ja wegens omstandigheden gesloten, wat tragisch en
verdrietig.
We vervolgen onze weg, door
de lege omgeving, prachtig landschap en strakblauwe lucht.
Als we trek krijgen rijden we
Siddeburen in en gaan lunchen bij Lunch- en Satéhuis de Vier Jaargetijden. Ik neem een ‘Sidder
Buurste Stok’. We zijn de enige gasten en worden bediend door een moppie van
een stagiair met slotjes, hij volgt de opleiding horeca-management in
Groningen. De kordate Groningse serveerster komt een paar keer een praatje
maken – wat kan ik toch van dit soort contactjes genieten!
Als we terug zijn in
Westerwijtwerd gaan we de kerktoren beklimmen, via smalle kleine trappetjes in
het halfduister. Als we op de verdieping met de kerkklokken komen kijk ik
verschrikt op m’n horloge, maar we hebben nog zeker een kwartier. Lijkt me geen
pretje als hij begint te slaan terwijl je er naast staat.
We komen veel dode vogels
tegen, vooral kauwtjes.
Vlakbij de kerk is nog een mooi 'Hoogholtje' en dan gaan we terug naar ons huisje, het is zulk mooi weer dat we buiten in de zon
een wijntje kunnen drinken. Is dit vakantie of niet!
Zoals ik al vertelde is op
dit moment in Westerwijtwerd de Lichtweek. Vanavond vind de Culturele avond
plaats.
We worden uitgenodigd door
Joke en Willem om een wijntje te komen drinken (en ontmoeten daar ook de
partner van Tante Brocante), we gaan gezamenlijk het dorp in. De kinderen doen een Chinees dansje, het plaatselijk dameskoor zingt - hilarisch -
Chinese liedjes en in het kerkje wordt een prachtige drakendans uitgevoerd. De
avond wordt afgesloten met het oplaten van wensballonnen.
Tenslotte in het
Huiskamercafé met zo’n 30 mensen nog wat drinken – wat ontzettend leuk was dat!
Dit café was een van de laatste huiskamercafé’s in Groningen en sloot nadat de
eigenaar – brugwachter, molenaar, cafébaas en tuinman Tinus - in 2010 overleed.
Voor zijn vrouw Eke was het runnen van het café geen doen meer.
De nieuwe eigenaren Thomas en
Katrien hebben het café nieuw leven in geblazen.
Thomas vertelt ons nog een
verhaal, hij ziet er uit als Confucius, en wij waren ook nogal confuus toen we
afgelopen maandag hier binnenreden.
Ik voel me erg thuis in dit
dorp, ik zou hier zo kunnen wonen, denk ik.
