Lichtweek

Dag 6 van onze vakantie. 

Na het ontbijt vertrekken we naar Nieuw Scheemda, ik wil het Swieneparredies bezoeken, dat lijkt me wel leuk na m’n bezoek aan de Familie Bofkont vorige maand (blogje daarover zit in de planning).

Als we de weg vragen aan twee dames, die houtstammen aan het splijten zijn met een ingenieus apparaat, krijgen we als antwoord – u heeft het nog niet gehoord?

… ?? De eigenaar is pas overleden, morgen is de crematie, het zal wel gesloten zijn.

We rijden er toch even langs, ja wegens omstandigheden gesloten, wat tragisch en

verdrietig.

We vervolgen onze weg, door de lege omgeving, prachtig landschap en strakblauwe lucht.

Als we trek krijgen rijden we Siddeburen in en gaan lunchen bij Lunch- en Satéhuis de Vier Jaargetijden. Ik neem een ‘Sidder Buurste Stok’. We zijn de enige gasten en worden bediend door een moppie van een stagiair met slotjes, hij volgt de opleiding horeca-management in Groningen. De kordate Groningse serveerster komt een paar keer een praatje maken – wat kan ik toch van dit soort contactjes genieten!

Als we terug zijn in Westerwijtwerd gaan we de kerktoren beklimmen, via smalle kleine trappetjes in het halfduister. Als we op de verdieping met de kerkklokken komen kijk ik verschrikt op m’n horloge, maar we hebben nog zeker een kwartier. Lijkt me geen pretje als hij begint te slaan terwijl je er naast staat.

We komen veel dode vogels tegen, vooral kauwtjes.

Vlakbij de kerk is nog een mooi 'Hoogholtje' en dan gaan we terug naar ons huisje, het is zulk mooi weer dat we buiten in de zon een wijntje kunnen drinken. Is dit vakantie of niet!

Zoals ik al vertelde is op dit moment in Westerwijtwerd de Lichtweek. Vanavond vind de Culturele avond plaats.

We worden uitgenodigd door Joke en Willem om een wijntje te komen drinken (en ontmoeten daar ook de partner van Tante Brocante), we gaan gezamenlijk het dorp in. De kinderen doen een Chinees dansje, het plaatselijk dameskoor zingt - hilarisch - Chinese liedjes en in het kerkje wordt een prachtige drakendans uitgevoerd. De avond wordt afgesloten met het oplaten van wensballonnen.

Tenslotte in het Huiskamercafé met zo’n 30 mensen nog wat drinken – wat ontzettend leuk was dat! Dit café was een van de laatste huiskamercafé’s in Groningen en sloot nadat de eigenaar – brugwachter, molenaar, cafébaas en tuinman Tinus - in 2010 overleed. Voor zijn vrouw Eke was het runnen van het café geen doen meer.

De nieuwe eigenaren Thomas en Katrien hebben het café nieuw leven in geblazen.

Thomas vertelt ons nog een verhaal, hij ziet er uit als Confucius, en wij waren ook nogal confuus toen we afgelopen maandag hier binnenreden.

Ik voel me erg thuis in dit dorp, ik zou hier zo kunnen wonen, denk ik.