Weer eens een paar dagen Groningen

Aankomst om 12:30 uur. We hebben een leuke slaapplek gevonden via airbnb. Als we naar onze b&b lopen, passeren we dit mooie gebouw in Amsterdamse schoolstijl (architect Jan Siebe Bouma).

Alle tijd van de wereld, heerlijk alle kranten te lezen in Café de Oude Wacht.

In de nrc lees ik over een kok, René Redzepi van restaurant Noma in Kopenhagen. Hij wordt de beste kok ter wereld genoemd. Ik vind hem wel zinnige dingen zeggen, o.a:

‘Als je denkt dat je geen tijd hebt om te koken, moet je je leven anders organiseren’, en deze: ‘Goed eten duur? Heb je een auto, een groot huis? Dát is duur.’ Hij fietst en loopt en heeft niet eens een rijbewijs.

Van deze kok staat er nog wel een leuk recept van rijstpudding met kersensaus bij. Dat eet bijna iedereen in Denemarken met de kerst. Misschien ga ik het binnenkort maken met amandelmelk ipv koemelk.

Maar dan lees ik … hij prefereert mieren boven citroenen. Hij doet walgelijke dingen met bloed van rendieren en oude zeugen … en ik haak af.

Ik blader verder en lees een stuk over Alain Passard, de driesterrenkok die meer tuinmannen in dienst heeft dan koks. In 2000 heeft hij vis en vlees van de kaart gehaald en alles draait vanaf toen om groente, en dat in de carnivorenstad Parijs! Hoewel hij niet helemaal plantaardig kookt, spreekt hij me toch meer aan dan de mierenkok.

In het DvhN een stuk over Lou Leeuw, de presentatie van het boek over hem deze week is de hoofdreden dat we in Groningen zijn.

Maar vanavond eerst naar een optreden van de Troebadoers in Martineplaza. De Troebadoers zijn de drie Groningers Alex Vissering, Edwin Jongedijk en Jan Henk de Groot. Ze zijn op toer langs de theaters met hun gitaren, liedjes en verhalen. Erg leuk al die Groningse laidjes.

Voor mij had Blowing in the wind, Rising sun en You are mine sunshine niet gehoeven, maar het publiek werd daar juist weer enthousiast van. 

Er hangt in de zaal een soort mist, ik denk van de rookmachine, dat was wel vervelend. Ik hield er een tranend oog aan over, het oog zonder contactlens (ik draag er 1).

We lopen daarna de stad in en bekijken het kunstwerk bit.fall. De waterdruppels vormen woorden die in een fractie van een seconde leesbaar zijn. Software kiest woorden die op dat moment het meest voorkomen op de Nederlandse nieuwswebsites.

Halen bij Hoek een eierbal (nee, is niet vegan, maar onweerstaanbaar als ik hier ben). Het is heel zacht weer en om 00:00 nog gezellig in de stad.

Als de Groningers eens deze kant uit komen … (3)

Vanavond treedt de band Cochon Bleu op, vlakbij in Haastrecht. We kennen de bandleden uit Groningen en moeten daar natuurlijk naartoe! Het is voor ons maar 20 minuten fietsen naar Concordia, waar het optreden plaatsvindt.

Cochon Bleu speelt cajunmuziek, een muziekstijl die in de achttiende eeuw ontstond in het Franssprekende deel van Louisiana. De bevolking, afkomstig uit Acadië (Canada), een Franse kolonie, werd daar in 1755 verdreven door de Engelsen.

Ze kwamen terecht in de moerassen van Louisiana, toen nog Frans gebied. De Amerikanen noemden hen “Acadians”. Zonder de “A” en op zijn Amerikaans uitgesproken is die benaming gaandeweg verbasterd tot “Cajun”, de tegenwoordige naam van de bevolking, het gebied, de muziek en de keuken.

De cajunmuziek is ontstaan uit een mengeling van oude Franse volksmuziek en de muziek van andere immigranten, tevens met invloeden van de zwarte bevolking en indianen. Er wordt gezongen in het Cajun-Frans, dat nog kenmerken heeft van het Frans zoals dat eeuwen geleden werd uitgesproken. 

Cochon Bleu bestaat al zo'n 20 jaar, vaak ontdek je muziek en ga je dan kijken wie de band is, hier is het omgedraaid, ik ken de bandleden al in allerlei andere settings en zie ze nu pas voor het eerst als Cochon Bleu.

Het is vooral vrolijke muziek, waarbij je bijna niet kunt blijven zitten.

We hebben een superavond, zo leuk om die jongens hier te zien optreden en natuurlijk een CD-tje kopen!

Sarasani op Texel (3)

Ik had al vrij vroeg een appartementje geboekt in De Koog, met een redelijke prijs.

Het is een prima slaapplek, we zijn toch voornamelijk op het festival.

Is het een kast?

 … nee, het is een bed!

Elke dag gaan we op onze huurfietsen naar Sarasani, richting Den Burg … overdag de mooie fietsroute, 's avonds in het donker terug langs de autoweg.

Het is gewoon zomer hier en het is prachtig!

Onderweg zien we veel bessen van de aronskelk

Terug op de boot nog napraten met mede-Sarasanigangers.

Sarasani op Texel (2)

Sarasani … optredens in de legendarische schuur op Texel, begonnen 48 jaar geleden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er nog nooit van gehoord had. Maar hoe meer ik erover las hoe enthousiaster ik werd. 

Ik ben een kind van de sixties (nou ja, ik ben van '57) en ik had erbij kunnen zijn, het had gekund … 

Maar wij kwamen niet op Texel, ons gezin zat zomers in huisje de Mallemok in Oostvoorne.

In de zomermaanden van 1966 tot 1976 trekken hippies naar de schuur om te genieten van het beste dat Nederland op beatgebied te bieden heeft. Vele bands worden groot in Sarasani. Bintangs, Cuby & the Blizzards, Shocking Bleu, Golden Earrings, Earth and Fire, Kayak, Focus, enz. enz. Popmuziek uit mijn jonge jaren.

De schrijver Jan Blei besluit een boek samen te stellen vol verhalen en foto's.

De presentatie van het boek gaat op 4, 5 en 6 september vergezeld van een driedaags festival in en rond de oude schuur, met veel bands uit die tijd.

Eind maart had ik al kaarten aangeschaft, bang dat het uitverkocht zou zijn in september.

Alle muziek vond ik leuk, de ene band wat beter dan de andere, vooral de sfeer was fantastisch. Vrienden en nieuwe leuke mensen ontmoet.

De grapjes zijn niet van de lucht: ‘waar is de parkeerplaats voor rollators’ en ‘fossielenfestival’ hoor je regelmatig. De meest gespotte haarkleur is grijs, maar i.t.t. andere festivals breek je niet je nek op een met plastic bezaaid grasveld of glibber je door oceanen van urine naar smerige toiletten. Niets van dat alles, deze generatie gooit z'n afval in de vuilnisbak en met plezier ga je hier naar een spic en span toilet.

De consumpties zijn niet duur en de bar is lang, zodat je altijd snel aan de beurt bent. 

De zomer zet gewoon nog door en het is drie dagen feest op Texel. 
Ben ik te min? Nee … Blommenkind Armand, ik vond hem broos, fragiel … maar zijn stem was krachtig en raakt me nog steeds.

Net als Kaz Lux, breekbaar, ontroerend mooi. Ik krijg het gevoel dat ik hier bij iets heel bijzonders aanwezig mag zijn. Ach, muzikanten met leeftijden van 60 en 70 jaar … waar zijn al die jaren gebleven?
Maar wat hebben we het naar ons zin! Mijn Architect schaakt elke dag tegen Hans Böhm, dappere dodo!

Ik zal hier nog lang op teren en gelukkig hebben we de foto's nog (meer dan 500) … en uiteraard Het Boek!

Sarasani op Texel (1)

Niet naar Groningen deze keer, maar een lang weekend naar Texel. We komen hier om naar het Sarasanifestival te gaan.

De weersvoorspellingen zijn fantastisch. 

We hebben een betaalbaar appartementje gevonden in een rustig straatje in De Koog.

Wat lijkt het lang geleden dat we aan zee waren!

Blij in Blijham (7)

Boombaard … toen we hier van de week voorbij fietsten werd ik nieuwsgierig. Het is een heerlijke dag met wel 35°C, en we fietsen nog eens naar die plek.

We stappen het erf op en komen in een tuin met hele grote geometrische vormen van ijzer en sommige van hout. Arthur Boombaard ontvangt ons hartelijk en vertelt over zijn passie. Ik hoor woorden die ik nog nooit gehoord heb … icosaeder, vector equilibrium, dodecaëder.

Ik ga in de dodecaëder staan, kun je geometrie ervaren? Het is tenslotte een ervaringstuin.

Ik ervaar vooral verwondering en ook bewondering hoe het mogelijk is dat iemand dit kan maken. Het is geweldig en ik vind het razend interessant. Maar vooral ook mooi. Het lijkt soms wel of ik op een vreemde planeet ben.

Behalve deze grote vormen maakt Boombaard ook kleinere tuinobjecten, zoals bijv. vlinders en kippen, die heel betaalbaar zijn. Maar nog steeds te groot voor mijn dakterras.

Van oude gasflessen maakt hij ook prachtige vuurschalen. Die kun je ook leren zelfmaken in een workshop. Wat een veelzijdige kunstenaar! Ik ben blij dat we dit ontdekt hebben.

De week zit er bijna op. T&E komen vanavond thuis. Dus moest er vanmorgen eerst gepoetst worden. Ook nog een laatste ronde door de tuin en nog wat wieden. Na het bezoek aan Boombaard gaan we gezellig eten in het Oude Wapen. Als we terugkomen zijn T&E er al. We hebben samen nog een heerlijke avond met ervaringen uitwisselen. Een gezellig ontbijt de volgende morgen, en dan weer terug naar het normale leven. Dag mooie plek, het was een voorrecht hier een week te mogen zijn.