vrijdag 5 september 2014

Sarasani op Texel (2)


Sarasani … optredens in de legendarische schuur op Texel, begonnen 48 jaar geleden. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er nog nooit van gehoord had. Maar hoe meer ik erover las hoe enthousiaster ik werd. 
Ik ben een kind van de sixties (nou ja, ik ben van '57) en ik had erbij kunnen zijn, het had gekund … 
Maar wij kwamen niet op Texel, ons gezin zat zomers in huisje de Mallemok in Oostvoorne.

In de zomermaanden van 1966 tot 1976 trekken hippies naar de schuur om te genieten van het beste dat Nederland op beatgebied te bieden heeft. Vele bands worden groot in Sarasani. Bintangs, Cuby & the Blizzards, Shocking Bleu, Golden Earrings, Earth and Fire, Kayak, Focus, enz. enz. Popmuziek uit mijn jonge jaren.

De schrijver Jan Blei besluit een boek samen te stellen vol verhalen en foto's.
De presentatie van het boek gaat op 4, 5 en 6 september vergezeld van een driedaags festival in en rond de oude schuur, met veel bands uit die tijd.
Eind maart had ik al kaarten aangeschaft, bang dat het uitverkocht zou zijn in september.

Alle muziek vond ik leuk, de ene band wat beter dan de andere, vooral de sfeer was fantastisch. Vrienden en nieuwe leuke mensen ontmoet.



De grapjes zijn niet van de lucht: ‘waar is de parkeerplaats voor rollators’ en ‘fossielenfestival’ hoor je regelmatig. De meest gespotte haarkleur is grijs, maar i.t.t. andere festivals breek je niet je nek op een met plastic bezaaid grasveld of glibber je door oceanen van urine naar smerige toiletten. Niets van dat alles, deze generatie gooit z'n afval in de vuilnisbak en met plezier ga je hier naar een spic en span toilet.
De consumpties zijn niet duur en de bar is lang, zodat je altijd snel aan de beurt bent. 


De zomer zet gewoon nog door en het is drie dagen feest op Texel. 
Ben ik te min? Nee … Blommenkind Armand, ik vond hem broos, fragiel … maar zijn stem was krachtig en raakt me nog steeds.
Net als Kaz Lux, breekbaar, ontroerend mooi. Ik krijg het gevoel dat ik hier bij iets heel bijzonders aanwezig mag zijn. Ach, muzikanten met leeftijden van 60 en 70 jaar … waar zijn al die jaren gebleven?
Maar wat hebben we het naar ons zin! Mijn Architect schaakt elke dag tegen Hans Böhm, dappere dodo!





Ik zal hier nog lang op teren en gelukkig hebben we de foto's nog (meer dan 500) … en uiteraard Het Boek!




2 opmerkingen:

Graag geen anonieme reacties!