We vertrekken zaterdagmorgen met de trein naar Groningen en maken een tussenstop in Appingedam.
In café ‘De koning van Groningen’ nemen we aan de stamtafel een lunch met witte wijn, wat goedkeurend wordt bekeken door wereldburger en orgelmaker O. die daar met zijn vrouw zit, en de indruk wekt dat hij wat neerkijkt op zijn huidige woonplaats Appingedam. Wij vinden het er leuk.
Het is wel erg gezellig aan die tafel, makkelijk in gesprek raken met de mensen, zoals met een schoonheidspecialiste in opleiding die eigenlijk liever architecte was geworden. We bezoeken ook nog het leuke kleine museum.
 |
| Museum Appingedam: Heks op zolder! |
Daarna weer terug naar het station en de trein naar Delfzijl genomen. We logeren in Hotel Singel, een waanzinnig leuk hotel in een voormalig schoolgebouw.
Als we gaan eten in het dichtbijzijnde Grandcafe ’t Lokaal zegt Man opeens: Weet je wie hier ook zit? Ik kijk naar rechts ... en daar zit Harry Niehof met band.
 |
| Hotel Singel |
We gaan naar Cultureel Centrum De Molenberg, op 1 minuut lopen. We hebben plaatsen op de derde rij, maar als er op de eerste rij twee plekken onbezet blijven, veranderen we van plaats. Het optreden is echt geweldig, met veel mooie nieuwe liedjes en bekende oudere. Helaas mag je geen foto’s maken.
We kopen een T-shirt en de nieuwe dubbel CD. Natuurlijk vraag ik of Harry hem signeert.
Man ontdekt in het publiek Inki de Jonge en vraagt of ze het is. En ja ... ze is het. We kennen haar van youtube van het liedje Dat bistoe dat zij zo mooi zingt. We hebben een leuk gesprek en ook zij signeert in het CD-boekje, want ze zingt ook bij een paar nummers op de CD.
Na afloop gaan we nog wat drinken in ’t Lokaal en daarna heerlijk slapen.
Na het ontbijt lopen we door Delfzijl, het is zondag, het miezert en het oogt wat troosteloos. Maar niks kan de glans van gisteravond doen verdwijnen. We gaan in het Eemshotel lekker taartjes en wijn nemen en zijn nog vol van het optreden.
Aan dit weekend hebben we nog een nachtje stad Groningen geplakt omdat in cafe Marleen Bert Hadders & de Nozems zouden optreden. Café Marleen, een cafeetje in de binnenstad van Groningen, is een fantastische plek. Het zit al zo lang in de planning om daar eens naar toe te gaan en als je er bent wil je eigenlijk niet meer weg.
We zitten vlakbij in het BudGetthotel, niet te vergelijken met het hotel in Delfzijl, maar spotgoedkoop en toch geen oude zooi. Tegenover Marleen zit een Italiaans restaurantje met studentenprijzen, daar eten we eerst wat.
Op zondagavond is in Café Marleen altijd live muziek. Van Bert Hadders kende ik maar een paar songs van youtube. Op mijn eigen gefabriekte CD stond de De bode van het licht. Zijn stem deed me wat zodat ik hem in het echt wilde zien.
Hartstikke leuke muziek en de Nozems zijn ook geweldige muzikanten.
Over Bert Hadders: je moet dit maar eens lezen!
Dus bestellen die CD, dan heb je echt iets unieks.
Bert zingt in het Knoalsters, weer anders, erg sexy. Ik versta ongeveer de helft, maar het klinkt fantastisch.
Zoals jullie nog weten van mijn verhaal over Woltpop (gronologie 8) heb ik de tik om muzikanten te willen zoenen. Dan komt die overjarige bakvis tevoorschijn.
Ik wilde de CD Over de Badde kopen, maar niemand had die bij zich. Ik gaf het geld aan Bert Hadders en een briefje met mijn adres met het verzoek om de CD op te sturen. Toen gebeurde het: ik gaf hem een zoen en zei: ‘Dag schat’.
Het gebeurde zomaar, zonder nadenken. Hoe keek hij? Geamuseerd? Verbaasd? Wat dacht hij: Dat mens is gestoord? Huh, wat bezielde me?
En alsof dat nog niet genoeg is: twee weken later als we weer in café Marleen zijn bij een Songclub-avond doe ik het weer. Na afloop als hij vertrekt spring ik van mijn barkruk, loop hem achterna, geef hem een zoen: ‘Dag stuk, nog bedankt voor het sturen van je CD!’
Nogmaals: Wat bezielt me? ...
Wat denkt tie nou: Is dat mens een groupie? .....
Ik ben een fan, hij is erg aantrekkelijk, ik vind de muziek, het sfeertje en de taal geweldig, maar kan ik dus effe normaal doen? Wellicht is het de leeftijd (proest) en een wijntje teveel op, gelukkig ben ik verder ongevaarlijk hoor.
Het zijn vier geweldige muzikanten. Die leuke bassist, Johan Viswat, héé … speelde hij gisteren ook niet bij Harry Niehof, ja, verrassing. Het gitaarwerk van Wyno Bruinsma is een genot om naar te kijken en te luisteren. En hoe drummer Dim Junius, helemaal in het hoekje geperst … op een perzisch kleedje, drumt … fantastisch. Allemaal leuke kerels. We hebben echt genoten!
Dan een paar uurtjes slaap en op maandagmorgen de trein terug naar het westen en ’s middags weer aan het werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag geen anonieme reacties!