Ondertussen in de Tuin

De jeneverkruiken die langs het middenpad in de grond stonden, hebben we er toch maar uitgehaald. Ik weet nog niet wat er mee te doen, we hebben ze maar even opgestapeld bij het moestuintje in wording, tot we een goed idee krijgen.

Tja, de Boeddha's. Op het dakterras in Gouda vond ik ze erg leuk. Hier vind ik ze niet zo passen. Maar wegdoen vind ik ook lastig. Ik heb ze ooit gekregen van Henny en heb ze al heel lang.
We besluiten de Grijze achterin de tuin te zetten, onder de hulst. Ik moet zeggen dat tie daar wel past. En hij mag ook overwoekerd worden.
Links van hem heb ik de daslook van Domies Toen geplant.

Door het mooie weer schieten nu, naast de sneeuwklokjes, ook krokussen en narcissen in de bloei.

Wel erg vroeg allemaal.

Ik las dat egels die wakker worden niets te eten vinden, en dat geldt ook voor de lieveheersbeestjes, er zijn nog geen luizen.

Stel je voor, dat de winter nog terugkomt.

De merel scharrelt lekker rond, verder genieten we van kool- en pimpelmeesjes, roodborstje, winterkoninkje, grote bonte specht, vinken en een keep.

Een dikke hommel kwam ook voorbij. Verder barst het van de muggen, waarschijnlijk komen ze uit al die vijvers die hier nog zitten. Nou, ja, muggen zijn in ieder geval voedsel voor wie ze lust.

Deze boerenkrokussen heb ik snel uitgegraven terwijl de bomenkapper bezig was. Ze staan nu bij de rozen van Jan. Die heb ik gesnoeid en ze lopen veelbelovend uit.

Al het kleine brandhout heb ik verplaats naar het houthok achterin. Dus is er weer een deel leeg van het oude houtopslagwrak. Nog tweederde te gaan en dan kan het worden gesloopt.

Deze dode stammen blijven als twee wachters voorlopig nog wel staan. Ik geef bomen en plekken in de tuin namen, zodat het makkelijker praat over wat en waar ik bedoel.

Ze heten nu Anárion (links) en Isildur (rechts):

Een van de weinige scenes die me bijgebleven in film In de ban van de ring (Tolkien), is waar de bootjes op de rivier varen en twee gigantische beelden passeren.

Het zijn de poorten van Argonath en dit monument stellen de koningen Anárion en Isildur voor. Ze hebben hun linkerhand opgeheven om de reizigers te waarschuwen dat zij Gondor betreden.

Dat vond ik heel indrukwekkend. Verder vond ik de film niet zo, omdat het grootste deel vooral gewelddadig was, en daar hou ik niet van.

Nu er zoveel bomen weg zijn, kan ik dit deel van de tuin ook niet meer ‘bos’ noemen. Meestal zeg ik langs de takkenril, maar dat is wel een erg lang stuk.
Als ik nu iets over een bepaalde plek zeg: Bij Anárion of bij Isildur, weet Henny ook waar ik bedoel.

Oude foto's

Onze buurman kwam eten en bracht drie oude foto's mee:

Oostzijde

Zuidzijde, ca. 1960 

Winter 1979

Domies Toen

Vanmiddag is er een stinzenwandeling in Domies Toen, een botanische tuin rondom de Petruskerk in Pieterburen.
Erg leuk, ik leer hoe je het verschil kunt zien van een boerenkrokus of een bonte krokus.

Een boerenkrokus (Crocus tommasinianus) is egaal lila en de bloembuis is wit. De bloem opent zich bij zonneschijn stervormig. 

De bonte krokus (Crocus Vernus) houdt altijd een beetje een trechtervorm, is vaak tweekleurig, met vlekjes of streepjes en de bloembuis is donkergekleurd.

Ik vind alle krokussen leuk, maar de boerenkrokus heeft m'n voorkeur. Hier eentje die bijna knakt van het gewicht van een dikke hommel. Ook nog heel veel winterakoniet.

Ook verschillende sneeuwklokjes, kleine, grote en dubbele.

Het lijkt hier eerst nogal kaal, maar als je goed kijkt staat er al veel te gebeuren op bloeigebied. Binnenkort nog maar eens naartoe, ik woon tenslotte erg dichtbij.

Ik koop nog een leuk boekje (€3,50) over de stinzenplanten in Domies Toen. Er zit een handige kaart in zodat je alles makkelijk kunt vinden.

Van degeen die de rondleiding deed krijg ik een tak van de struikkamperfoelie, die al begint te bloeien, misschien lukt het om hem te stekken.

Ook krijg ik wat kleine daslookjes mee, mooi en lekker.

Thuisgekomen zet ik deze gelijk op hun plekje.

Oude houthok

Afgelopen woensdag kwamen mijn jongste broer en zijn vrouw voor twee nachtjes logeren. We treffen het met het zonnige weer. Mijn broer komt helpen met het houthok te verplaatsen, dat aan de keukengevel staat en een deel van de grote rommelige houtopslag te verwijderen.

Het kleine houthok moet iets ingekort worden en wordt dan naar achteren verplaatst. We maken een vuurtje om te kijken of het oude brandhout in de houtopslagg nog goed is. Het lag erg dicht op elkaar gestapeld en een deel was groen uitgeslagen. Er zit nog veel goeds tussen, dus dat wordt weer luchtig opgestapeld als het kleine houthok staat.
We gooien bij voorkeur niets weg, alles wordt hergebruikt, behalve plastic in de tuin, dat wordt afgevoerd.

We hebben nu nog geen houtkachel, maar het is wel de bedoeling dat er iets dergelijks komt.
De grote houtopslag moet t.z.t. helemaal weg, want daar moet ooit een schuurtje komen, we doen nu een derde deel ongeveer weg. In april wordt een nieuwe houtopslag op een andere plek gebouwd. Dat is de volgende klus voor mijn broer.

Broer, the Marlboroman

Ook fatsoeneert mijn broer de schuingegroeide wilgen in de takkenril, en zaagt de dode takken en stammen gedeeltelijk weg.

Ondertussen speel ik voor ‘takkenwijf’, ik zaag en snoei en sleep wat af.
Het waren fijne dagen, waarin we veel werk verzet hebben!

Bomenkap

Wat een cadeautje, het wordt erg mooi weer, je zou het voorzichtig de eerste lentedag kunnen noemen ... en dat op 12 februari!
Vandaag komt onze boomkapper.

Hoewel het een beetje gek is dat ik blij ben dat hij komt, want in principe ben ik helemaal niet voor bomenkappen, en zeker niet de huidige kapgekte die door ons land waart, met staatsbosbeheer op kop.

dec. 2018, hoog boven in een boom zit een uil ... van plastic

Maar het grootste gedeelte van mijn bomen is geamputeerd, mishandeld.

Wat dat oplevert? Een beeld uit een enge film … boomresten die er luguber bijstaan, kaal, leeg … als een aanklacht met stille schreeuw in de ochtendmist.

Gevoelig voor ziekte en schimmel, en wie weet … zomaar kunnen omvallen!

Ze moeten weg en plaats maken voor een nieuwe, gezonde generatie.

De hoge, oude bomen laten we nog even buiten schot. Daar wil ik toch wel graag advies over van een bomendeskundige. We kijken het even aan hoe ze wel of niet in blad komen.
Ook de bomen aan de rechterachterkant van de tuin moeten nog even wachten. Deze zien er niet uit en krijgen de naam Les Misérables.

Maar een groot deel gaat vandaag dus om.

Marino arriveert met twee indrukwekkende kettingzagen, begint en gaat in een ongelofelijk tempo door.

Vandaag gaan 16 bomen om: dunne, dikkere en twee forse. Twee erg dikke stammen laten we vooralsnog staan, voor de spechten.

De omgehakte stammen worden gelijk in stukken verdeeld. Martino komt op een later moment nog terug om te kloven.

De takken worden op een grote hoop gelegd.

De dikkere ga ik, indien bruikbaar/geschikt, als palen gebruiken en de rest gaat in de takkenril aan de oostzijde van de tuin.

Ik ben er erg blij mee, want dit is een nieuw begin van de tuin. 

Er kwamen bijzondere plaatjes tevoorschijn. Zie je ook een Indiaan in de derde, of toch een rechtopstaand konijn?

Sneeuwklokjes

We gaan naar Landhuis Oosterhouw, naar het jaarlijks Sneeuwklokjesgala, met (volgens de aankondiging) een miljoen sneeuwklokjes.
Je merkt dat er vernieuwing gaande is, in het huis en in de tuin. Gelukkig maar, want ik vind het een bijzondere plek. Het is goed dat er opgeknapt en verbouwd wordt.
Toch vind ik de sfeer van vergane glorie ook mooi!

Deze mooie clip is opgenomen in de tuin van Oosterhouw:

Je kunt heel lang dwalen door deze tuin!

Hier was eerst water, helaas werd deze vijver gedempt:

De sneeuwklokjes zijn bijzonder groot en al zo vroeg open. Het zijn er inderdaad heel veel.

Als ik een van de tuinvrijwilligers aanspreek, vraagt hij of ik er eentje wil hebben. Natuurlijk, graag!

Ook ziet het geel van de winterakonieten:

Na de wandeling door de tuin kunnen we opwarmen in de keuken, heel gezellig met andere bezoekers. Koffie met pistache/amandel ‘sneewklokjesgebak’.

Bij thuiskomst zet ik het Oosterhouw-sneeuwklokje gelijk in mijn tuin. Daar heb ik trouwens ook heel veel sneeuwklokjes, maar die zijn stukken kleiner en nog niet open.