Hortus Haren (1)

De herfst is begonnen en we gaan drie daagjes weg. We gingen afgelopen jaar niet op vakantie, want we willen helemaal niet we. Maar ik kwam het volgende leuke idee tegen, dat we besloten toch kort op reis te gaan.
Naar de Hortus Botanicus in Haren, op drie kwartier rijden.
Daar hebben een kunstenaarsduo in samenwerking met Refunc van een oude voedselsilo een kunstwerk gemaakt, was je kunt verblijven midden in de hortus, genaamd de Hortus Hermitage.
Uit de folder: Menselijke aanwezigheid als onderdeel van de tuinarchitectuur is in Engeland in de 18e eeuw een tijd in de mode geweest. Men liet kluizenaars - hermits - in tuinen wonen. Zij stonden symbool voor beschouwing, melancholie en het romantische ideaal van de mens die zich terugtrekt uit de maatschappij om tot zichzelf ter komen. De Hortus Hermitage is een eigentijdse vertaling van dit gedachtegoed.
Nu hebben wij zoiets vergelijkbaars al gedaan door te verhuizen naar Kleine Huisjes, maar het idee dat je de hele hortus na sluitingstijd het exclusieve recht hebt om alleen door de tuin te dwalen, leek mij wel een aantrekkelijk idee.

Men heeft een dijkcoupure gemaakt en daar de silo geplaatst. Allerlei materialen die ooit een functie hadden in de hortus zijn hergebruikt. Hergebruik is prachtig, zeker in het kunstwerk, maar als gastenverblijf is het wat spartaans. Er is veel meer mogelijk, zonder het uitgangspunt geweld aan te doen.
Het idee van back-to-basic spreekt me wel aan. Geen stromend water en geen elektriciteit, geen wifi.
Er is een 12-volts zonnepaneel dat net genoeg oplevert om een lamp en je telefoon op te laden.
In de folder was nog sprake van een droogtoilet, maar dat was verdwenen, alleen een rol toiletpapier hing er nog. Naar het toilet moest je 200 meter lopen, bij het Grand café de Plantage (maar 's nachts werd er wel stiekem in de bosjes geplast).

Bij aankomst worden we hartelijk ontvangen door Wouter en hij bood aan om met een kruiwagen de bagage van de parkeerplaats te gaan halen, die wat verder weg ligt.
Dat was handig en grappig!
We krijgen uitleg en een grote sleutelbos, met sleutels voor de deur van de Hermitage, van de keukenkastjes, van het toiletgedeelte van het Grand Café, van het vrijwilligersgedeelte waar een bibliotheek en een douche is en van het buitenhek, voor als je van het terrein afwilt.

Het is somber en grijs, maar helemaal niet koud. We hebben pyjama's mee en dekbedden en proviand en natuurlijk wijn.
De komende dagen zullen we de zon amper zien, zal het 's nachts regenen, maar gelukkig overdag droog. We gaan de hele hortus bekijken, ruim 20 hectare.

aankomst

de keuken

de deur openen

Ik had lekkere pasta met saus meegenomen, opgewarmd op het campinggasstel.

Er staan diverse beelden om ons heen, deze expositie is afgelopen, morgen komen de kunstenaars te beelden ophalen, vlakbij ons staat een mooi beeld van Kim Kenyon.

Na het eten maak ik het bed op, er zijn fijne matrassen .

Het riep geen claustrofobie op, zoals ik eerst dacht.

een beetje zon!

Door de aanwezigheid van dit raam geen last van de kleine ruimte,
jammer in de nacht geen sterrenhemel en 's morgens geen zon.
Even kijken wat je van binnen naar buiten ziet en omgekeerd ...

Voordat we gingen slapen deden we nog een rondje tuin, de foto's daarvan en van de komende dagen komen morgen en overmorgen op de blog.

Het is echt een geweldig avontuur en we vonden het erg leuk, toch besluiten we bij vertrek in het gastenboek nog te melden dat het anders mag. De silo dan, niet de tuin!

Plus gratis schetsontwerpje ... 😆