Kippenzorgen (4)

Terwijl Ruby broeds was, en Ta genadeloos achterna zat, dacht Avalon: Ik doe mee! Ta was als de dood voor haar, hij rende keihard weg. Gewoon zielig. Ruby was broedsaf na 14 dagen, bij Avalon duurde het 17 dagen. Voor de rust van Ta mocht zij in de voorren blijven. Ze besloot op een dwarslatje onder het tafeltje te gaan zitten.

Zijdehoenders gaan normaalgesproken niet op stok, maar kruipen in de avond allemaal dicht onder-, op-  en tegen elkaar. Toch vond ik het apart dat Avalon op dat balkje zat. Nagevraagd bij de vorige eigenaar of ze op stok ging. Dat was dus zo. We hebben gelijk een stokje voor gemaakt in het nachthok, maar ze maakt er geen gebruik van. Dus heeft het misschien met haar broeds zijn te maken.

Ta is alweer beste maatjes met Ruby, maar nog wel voorzichtig naar Avalon toe. Vandaag was het allemaal weer als vanouds. We hebben de verhuizing, de rui, de broedsheid en de vorst overleefd. Gauw maar deze maand voorbij en dan weer naar het langer licht worden toe.

Wintertuin

Rijp!

Altijd mooi, zo'n suikerrandje langs de blaadjes en uitgebloeide bloemen.

Kippenzorgen (3)

Ta gaat in oktober langzaam vooruit. Toen hij weer begon te eten, dacht ik gelijk: Dan wil je nog niet dood. Hij eet steeds beter en kan het drinkwater vinden. 's Morgens buiten zetten en met zonsondergang weer binnen zetten, maar opeens kon hij het weer zelf, trapje op en af!

Na wat gepik gaat het ook goed tussen Ruby en Avalon. Ruby is de baas en Avalon schikt zich daarin.

Op 21 oktober is er weer eens een eitje van Ruby, het eerste sinds de verhuizing. Ze legt door tot 20 november en dan is ze broeds! Rare kippen die Zijdehoentjes, gaan eieren leggen en worden broeds als het winter wordt.

Op 13 november legt Avalon haar eerste eitje. Haar eieren zijn ietsje donkerder van kleur dan die van Ruby. En wegen iets minder, Ruby zit zo rond de 42 gram, Avalon op 38 gram.

Links van Avalon, rechts van Ruby:

Men vraagt ons vaak, eet je wel de eieren? Ja, die eten we op, ik ga ze niet weggooien en terugvoeren, zoals veel veganisten doen, vind ik niet kloppen, een soort kannibalisme. Er is wel eens een windei door Ta en Ruby opgegeten, dat is prima, maar ik ga niet hun zelfgelegde eieren terugvoeren. Nee, we genieten erg van deze kleine, heerlijke eitjes. Maar als ze niet leggen, eten we ook geen eieren. Ik ga ze niet kopen.

Bij het broeds zijn maakt het niet uit of er wel of niet een ei ligt. Broeden gaat gewoon door. Zijdehoenders kunnen zich doodbroeden. Men zegt dat je ze dan met achterwerk in een emmer met ijskoud water moet laten zakken. Wat wreed, dat doen we dus niet! Ik haal haar van het nest en zet ze in de ren. Het is koud genoeg buiten. Ik sluit wel de toegang naar het nachthok. Met donker mag ze weer naar binnen. Het is dan net Speedy Gonzales, ze rent als een gek naar binnen als het deurtje open gaat.

Sacherijnig is ze ook, onze Ruby. Ta en Avalon krijgen het wel te verduren. Ik zet Ruby overdag zo nodig apart in de voorren. 

Op 20 november doet Ta een poging om weer te kraaien! Het klinkt nog voorzichtig, heel aandoenlijk:

Twee dagen later doet hij een flamencodansje voor Avalon. En nog wat dagen later bespringt hij haar een keer. Ook al is Ruby broeds, ze wil haar leidersrol niet prijs geven. Ta krijgt genadeloos op z'n falie.

Het lijkt erop dat hij met zijn linkeroog weer wat ziet. Maar door de aanvallen van Ruby is hij erg bang en rent voor haar weg. Dat helpt natuurlijk niet om weer de baas te worden.

Op de 10e broedse dag van Ruby, wordt ook Avalon broeds. Ook zij is nu sacherijnig naar Ta en pikt hem. Hij kruipt weer in z'n schulp. Gelukkig is Ruby op dag veertien broedsaf. Haar zelfgekozen leidersrol zal ze echter niet gauw opgeven.

Het is lastig, die broedsheid, maar een voordeel is dat je ze gewoon kan oppakken, ze zijn in een soort trance. Gelijk even nakijken  en voelen hoe het met het borstbeen is. Als het scherp aanvoelt zijn ze te mager. Het lijkt heel wat door die pluisveren, maar dat is voornamelijk lucht. Die lijfjes zijn echt heel klein.

Ruby Tuesday, mooi krengetje:

Avalon met natte kuif:

Zo is er elke dag wel wat met de kipjes, ze gaan me erg aan m'n hart. Wat zijn we blij dat Ta weer 'herrezen' is. Behalve de zorgen hebben we ook ongelooflijk veel plezier met ze. Ze maken ons elke dag wel een keer aan het schateren.

Zonsopgang

Deze maand worden we verwend met mooie zonsopgangen, een reden om uit bed te gaan. Vanmorgen om half 8:

Broccoli

Een buurvrouw vroeg of ik zin had om mee te gaan om broccoli te oogsten. Dat soort dingen vind ik altijd leuk. Het was deze zaterdag bijna overal in Nederland mooi weer, behalve in Groningen, daar hadden we heel de dag dikke mist. Maar het was niet erg koud en het was voor een goed doel, de broccoli was bestemd voor de Voedselbank. Als broccoli voor de eerste keer geoogst is, maakt de plant nog veel nieuwe zij-stronken. Prachtige, iets kleinere, broccoli's.

Voor de boer is het niet rendabel om dit nog eens te oogsten, hij kan er ook niet meer met een machine over, want veel te nat.

Dus liepen we met een klein groepje mensen te soppen en te glibberen tussen de planten door en met grote messen de stronkjes afsnijden. We vulden een hele aardappelkist en mochten voor onszelf ook wat meenemen. Dankbaar werk.

Her en der stonden stronken in de bloei, ik vond ze erg mooi, ook fijn voor een verdwaald insect nog op zoek naar wat voedsel. Ik nam er eentje mee naar huis.
Boeketje doorgeschoten broccoli in een vaas van Jan, prachtig toch?

Hare majesteit Wesp en brandhout

Vroeger, na elke nieuwe steek van een wesp zwol het aangedane lichaamsdeel steeds meer op. Zo erg dat ik erg bang werd voor wespensteken en ze dus bij voorbaat al doodmepte. Tot ik dacht, dit is toch te gek, ik kan toch niet alle wespen doodslaan en de rest van mijn leven bang zijn? Sinds het moment dat ik niet meer bang was, ben ik ook nooit meer gestoken.

Het blijven hinderlijke beestjes. Je kunt er alleen anders naar gaan kijken als je je er een beetje in verdiept. Eigenlijk is het fijn dat er wespen zijn. Ze vangen gigantisch veel vliegen en muggen, die ze aan hun larven voeren. De wespen voorzien in hun energiebehoefte middels zoetstoffen die door de larven worden uitgescheiden. In de zomer zijn de larven volgroeid en dan houdt de lekkernij op. Pas dan begint de last, ze moeten nu elders op zoek zoals bijvoorbeeld naar onze limonade. Vandaar de naam Limonadewespen.

De wespensoorten die ik het meest zie zijn de Gewone wesp (Vespula vulgaris) of de Duitse wesp (Vespula germanica), maar het verschil tussen die twee zie ik niet.

De Franse veldwesp (Polistes dominula) zie je ook steeds meer. Op mijn dakterras in Gouda had ik destijds veel Franse veldwespen. Als mensen bang waren maakte ik de grap dat de Fransen slank en vriendelijk zijn en de Duitsers irritante lastpakken.😅

Nu het zo slecht gaat met de insecten moeten we ook maar de wespen beschermen. Behalve dat ze veel vliegen en muggen vangen, ruimen ze ook kadavers op. En ze de bestuiven ook.

Eigenlijk zijn ze ook best mooi. Ik hou er niet zo van om bij dieren te spreken van nuttig of onnuttig, ieder beestje heeft z'n plaats in de natuur.

Vanmorgen was ik houtjes aan het hakken en kwam ik op verschillende houtblokken een paar keer een dode wesp tegen. Dood? Nee, het zijn overwinterende koninginnen. Dat las ik bij een wespenkenner op facebook. Vleugels en antennes worden veilig weggeklemd tussen de poten. De lange zit tot het voorjaar is begonnen, zo hopen ze volgend jaar weer een nestje te kunnen starten.

Ik heb drie houthokken, het oude houthok:

Het grote houthok:

 

en het nieuwe houthok:

De houtblokken waarop ik de wespen aantrof, heb ik voorzichtig weggestopt in een vak voor het jaar 2024. Kunnen ze rustig blijven slapen. Ze doen niemand kwaad.

Kijk haar liggen ... wie had ooit kunnen bedenken dat ik een slapende wesp aandoenlijk zou vinden.

Toch lift er wel eens eentje ongezien mee naar binnen. Die wordt dan wakker en vliegt luidzoemend rond. Ik vang ze met een bekertje en zet ze terug op een veilig plekje. Al gauw zijn ze weer in diepe slaap.

Avalon

Omdat we nog bang zijn dat Ta zal sterven, wil ik graag alvast een hennetje erbij. Want als Ta dood is, is Ruby alleen. Het lijkt me voor haar lastig om je maatje kwijt te zijn en gelijk aan een ander te wennen. Ik ga op zoek. Het is sowieso niet makkelijk om zijdehoenhennen te vinden, hanen daarentegen zijn er in overvloed. Maar voor een haan is het nog te vroeg.

We hebben geluk, via Marktplaats vind ik een hen in Leek. Ze is van juni dit jaar. We gaan haar direct ophalen. Toevallig lijkt ze heel veel op Ta, precies dezelfde kleuren.

We noemen haar Avalon.

We zetten haar heel de dag in de voorren en sluiten die af. Zo kunnen ze elkaar zien door het gaas, maar niet bij elkaar komen.

Als het bijna donker is tillen we Ta in nachthok, Ruby gaat dan ook naar boven. We zetten Avalon erbij en hopen op het beste voor de volgende morgen.

Kippenzorgen (2)

Opeenskwam ik erachter: Ta is blind. Alles valt op z'n plaats. De problemen met de soorten trapjes, niet meer kraaien, niet naar binnen of naar buiten komen. Het is geleidelijk gegaan, wie weet al in het oude hok, maar daar kende hij alles. We herinneren ons dat we weleens blinde kip tegen hem zeiden, omdat hij een lekker hapje, wat we voor z'n snavel hielden, niet gelijk zag. Ik heb vandaag gelijk de dierenarts gebeld. Het is zeker geen vogelgriep, geen virus. Je ziet niets aan z’n ogen, geen waasje. Ze denkt aan een tumor misschien, die op de oogzenuw drukt. Je ziet niet dat hij pijn heeft, maar dat zegt niets, een prooidier laat dat sowieso niet merken. Ze schrijft een medicijn voor.

Een tabletje opgelost in water, en dat moet dan met zo'n spuitje in z’n bek gespoten worden. Wat een marteling, hij houdt de snavel vast op elkaar! Ik moet wrikken. Ik besluit direct, dit gaan we niet nog eens doen!

De dierenarts komt langs en schrift homeopatische korreltjes met arnica voor. Die hoeven niet gegeven te worden, het flesje kan ook onder z’n neus gehouden worden. Voor als hij hoofdpijn heeft.

Ta stopt met eten en drinken. Tenminste wat we zien. Ik denk dat hij wel dauwdruppels van de grassprietjes hapt. Anders zou hij het niet zolang volhouden lijkt me. Hij schudt vaak met z'n kop of houdt hem naar 1 kant.

Het is triest. Er is weinig over van ons fiere haantje. Zijn staart hangt, zijn walnootkam krimpt, hij maakt geen geluid en staat vooral met z'n kop tussen de veren. We denken dat hij dood gaat. Wanneer grijp je in?

Ta komt 's morgens niet zelfstandig naar beneden. Ruby blijft dan ook binnen, Ta was altijd de eerste en Ruby volgde dan. We halen Ta er uit en zetten hem 's avonds weer binnen.

Overdag proberen we hem telkens iets te laten eten. Geen dwangvoeren, maar voor z'n snavel houden. Geen resultaat. Je ziet hem kleiner worden. Zijn borstbeen is erg voelbaar.

Ik los de homeopatische arnica-korrels op in water en druppel dat op z'n snavel. Soms loopt er wat z'n snavel in.

Hij houdt dit ruim drie weken vol. Ik blijf van alles proberen. Maak papjes van gemalen meelwormen en zonnebloempitjes. Laat het wellen met water en lijnzaad en chiazaad, dan plakt alles goed aan elkaar. Met een theelepeltje onder z'n snavel houden. Met dat theelepeltje 2x tikken tegen het schaaltje. 

Eindelijk, eindelijk gaat hij op de tikjes reageren en hapjes nemen. Telkens tikken helpt hem het schaaltje te vinden.

Hij draait in het rond, zodra z'n kop naar beneden gaat, moet je snel het schaaltje eronder schuiven. Elkaar afwisselend doen we dit een paar keer per dag. Als hij eet, wil hij nog niet dood denken we.

Ruby vindt die papjes en schaaltjes met vlokreeftjes maar wat interessant! Als Ta niet meer hoeft, wil zij het wel opruimen.

Tuin in augustus

Veel kleur in de tuin, een mooie dag om wat foto's te nemen.

De druiven zijn dit jaar wat minder talrijk, maar de pergola raakt wel wat meer begroeid ...

 

... hoewel de ranken liever richting houthok gaan, logisch daar is het zuiden, maar ik dwing sommige wel om de andere kant uit te gaan, ik bind ze gewoon vast.

Het kikkertje heeft het nog steeds naar z'n zin in de kuip.

De kleur van de Reigersbek (Erodium manescavii) in het Stenen tijdperk knalt er wel uit! 

In het Witte perk, verschillende tinten wit. Sneeuwsteraster (Aster divaricatus) links en Echinacea 'Virgin' rechts.

De vaste stokroos is dit jaar wat minder uitbundig, het is ook wel erg vol daar. Ik denk dat ik ze volgend seizoen wat meer ruimte moet gunnen.

Rudbeckia in Perk-1 is altijd een feestje!

Een bel bij de poort, staat leuk, maar we horen hem niet ... de buurman wel.

Kippenzorgen (1)

Na de verhuizing is Ruby gestopt met eieren leggen. Op 16 augustus kwam er nog een eitje, maar daar is het bijgebleven. Het zou winterstop kunnen zijn, hoewel ze vorig jaar gewoon door bleef leggen. Het kan ook nog de stress van de verhuizing zijn. Nu hebben we de kippen niet voor de eitjes, maar als er niet gelegd wordt is er meestal iets aan de hand.

Opeens zag ik dat er wel heel veel veertjes overal lagen. Ruby gaat in de rui! Ze gaat er steeds zieliger uitzien. Verwennen maar met gedroogde meelwormen en vlokreeftjes en extra vitamientjes. Het hoort erbij, hopelijk gaat het snel.