Voor al mijn bloglezers:

 

Van zeehondjes naar Etrusken

Het zeehondencentrum in Pieterburen gaat na ruim 50 jaar dicht. Ze verhuizen naar Lauwersoog, daar krijgen ze een plek in het WEC, het Werelderfgoedcentrum Waddenzee.

Ik ben er wel een keertje geweest, hier in Pieterburen, maar Henny nog nooit. Het is nog een paar dagen open, dus besluiten we op de valreep een bezoekje te brengen.

Het ziet er erg gedateerd uit, achterstallig onderhoud aan de gebouwen, dus we snappen wel dat ze vertrekken.

Behalve de gebouwen is het een gigantisch terrein, dus hoe dat opnieuw ingevuld moet worden? Hopelijk blijft wel de Waddenspeelplaats, een natuurlijk speelterrein met een teruggevonden beekje, in een tuin met oorspronkelijke beplanting van het Groninger land.

Hoewel het een grijze dag is, en alles kaal, kan ik wel zien dat dit een mooie plek is.

Voor zieke zeehonden zal het ziekenhuis wel een goede plek worden, de dieren worden volgens de nieuwe inzichten alleen opgevangen als het écht nodig is. Voor een bezoek, straks in april, ben je wel 2x zoveel entree kwijt dan in Pieterburen.

Omdat we vrij snel klaar zijn, besluiten we ook even naar Museum Wierdenland te gaan. De tentoonstelling over de Etrusken is ook bijna afgelopen. Dus pakken we die ook nog even mee, heel bijzonder. 

Wat me opviel was het verschil in aardewerk van Ezinge na chr. en dat van Italië voor chr.

Urn, Ezinge, 500-700 n.chr.:

Wijnkan in Corinthische stijl, Italië, 650-550 v.chr.:

Arboretum landgoed Tenaxx (2)

Zoals ik al van plan was om Tenaxx nog eens te bezoeken, komt de gelegenheid eerder dan verwacht. Ik zie dat ze een Kerstontbijt organiseren, met Mongoolse muziek. Ik reserveer gelijk twee kaarten.

In de vroege ochtend deze tweede kerstdag rijden we naar Wedde. Het is ongelooflijk druk, helemaal uitverkocht. Iedereen schuift bij elkaar aan tafel aan, het heeft een gezellig sfeertje.

Dan de prachtige muziek. De muzikanten uit Mongolië zijn vrienden van Saran en Rowan van Altai, Yesun op de Morin Khuur (paardenkopviool), en Khulan op de Yatga (Mongoolse harp). Mooi met die bijzondere keelzang en boventonenzang.

Na het ontbijt maken we een wandeling door het arboretum onder leiding van mevrouw Oudemans. Omdat het zo'n grote groep deelnemers is volgt de ranger haar met een geluidbox. Het is grijs en frisjes, maar wel droog. Het is een prachtig gebied.

Een voormalig aardappelveld, nu een landschap met bossen, vijvers en een monumentaal wit huis. Het arboretum, met 's werelds grootste collectie treurbomen uit het dinotijdperk, beslaat een derde van het landgoed. Verschillende levensgrote dinosaurussen tonen de evolutie van bomen en dieren door miljoenen jaren.

Hier neem ik de volgende foto:

We leren veel over naaldbomen en horen interessante verhalen. Ik had nooit zoveel met naaldbomen, maar kijk er nu wat anders tegenaan. 

Het is wonderbaarlijk hoe dit alles in amper 20 jaar zo is gegroeid.

De pindakaasboom, zo genoemd omdat het gekneusde blad naar pindakaas ruikt, lijkt twee keer te bloeien, eerst met witroze bloesem, en later komen de paarsblauwe vruchten met donkerroze kransjes. 

Mevrouw Oudemans laat zien dat deze boom veel zaailingen maakt en trekt ter illustratie eentje uit de grond. Als ze hem weg wil gooien vraag ik of ik hem mag hebben. Ze zegt dat ik wel een betere er uit mag halen en dat laat ik me geen twee keer zeggen (en na mij een heleboel anderen ook niet). Kijken of hij wil aanslaan.

Na de rondwandeling is er weer muziek, met warme chocolademelk. Rowan speelt hier ook mee:

Nou, rustig maar ....

Het was een leuke ochtend. Daarna gaan we natuurlijk even langs bij Jan wilde een Tuin, dat is hier vlakbij.

Wandeling 22

Ik geloof dat ik al meer dan een week geen zon gezien heb. Ik begin daar wat last van te krijgen. Deze morgen was ik vroeg wakker en toen ik de gordijnen opende zag ik een flintertje rood. Buienrader gaf voor een uurtje een klein zonnetje en dan regen. Ik spring uit bed, geef de kippen eten (ja, in badjas), kleed me aan en ga wandelen.

Op de Dijksterweg zit de zon achter een ufo-achtige wolk:

Linksaf richting dijk:

Op de akker van Landgoud zie ik een bijzondere roofvogel ... oh, nee, hij zit aan een touwtje. Het is een vogelverschrikker:

De kwelder ziet er koud en afwerend uit:

Als ik met mijn rug naar de dijk sta, zie ik de zon nog achter het waterschapshuisje:

Dan voel ik wat regendruppels, ik draai me weer om naar de dijk en jawel ... een regenboog, zichtbaar voor enkele seconden:

Op de terugweg nog een laatste beetje zon en als ik na vijf kwartier thuis ben is het weer helemaal bewolkt.

Maar ik heb hem gezien!

Nog een optreden

Warffum heeft een leuk huiskamercafe, De Huiskamer van Warffum. Vanavond treedt Bert Hadders daar op, dus voor ons aanleiding om het weer te trotseren om daar aanwezig te zijn.

Mooie laidjes en goeie verhalen had Bert. Een mooi klein optreden en hij nam de tijd. Ging tot laat door. 

Kookworkshop Ziltepad

 

Het Ziltepad is een nieuwe wandel- en fietsroute en verbindt bijzondere oude kerken langs de Waddenkust. Er zijn inmiddels negen etappes en deze staan beschreven in aparte gidsjes.

Voor mensen die (in de toekomst) overnachting of eetgelegenheid aan de pelgrims willen aanbieden, werd er een kookworkshop in Wongema gegeven. Ik ben altijd wel in voor een kookworkshop, je steekt er altijd wel weer iets nieuws van op.

In deze workshop leerde je met lokale groenten te koken, en handige tips om binnen een half uur iets op tafel te kunnen zetten, als er gasten komen mee-eten.

Simpele, goedkope dingen zoals uien in z'n geheel te koken, en daarna met een brander te roosteren. Heerlijk! Het kookwater is dan gelijk een mooie basisbouilon, ietsje bitter, maar heel smaakvol. Spitskool en prei in z'n geheel roosteren, krijgen ook een fantastische smaak.

Een risotto, niet van rijst, maar van geslepen spelt van mijn overbuurman Landgoud, met wortel.

Een selderijknol in aluminiumfolie in de oven laten garen, daar kun je weer van alles mee doen. Blijft ook een paar dagen goed in de koelkast.

Een salade van bloemkool met appel. Een een heerlijke, makkelijke walnoot-appelcake. Soms denk je veel te ingewikkeld bij het koken.

Heel gezellig en met leuke mensen!

Bandje

In Den Andel heb je Cultuurerf Andledon. Vanavond treedt de nieuwe band Packmen daar op.

Nieuw, maar met doorgewinterde muzikanten, die we al vaak hebben zien optreden. Dus gaan we daar graag naar toe.

Zij spelen hits van toen, maar dan anders.

Het is een gezellige, sfeervolle ruimte en het optreden was verrassend goed en superleuk. Ook met een spectaculair mooie versie van The Cure’s A Forest.

Wandeling 21

Vandaag wandel ik de andere kant uit. Doel is de Proefschuur, die helaas vandaag voor het laatst open is. De uitbaatster vertelde dat zij nu een full-time baan heeft en dan is het niet meer te combineren.

De luchten onderweg zijn spectaculair. Om de zoveel meter blijf ik even staan en maak foto's met zicht op Kloosterburen.

In de Proefschuur koop ik wat afgeprijsd kerstspul, een mooie katoenen deken en een boekje van Joan Modderkolk. Kasten vol betekenis. Over hun verzameling van kastjes met collageachtige voorstellingen.
Losse voorwerpen worden bij elkaar gebracht in een nieuw arrangement in een kast, een doos of een kist. Zij noemen het KaDoKi-kunst.
Heel erg leuk om te bekijken en over te lezen.

Een paar uurtjes later weer op de terugweg naar ons dorp. Wat wonen we toch mooi!

Uitbreiding kippenren

De twee verschillende soorten kippen gaan inmiddels goed. De zijdehoenen zijn de baas. Ruby is de koningin, dan komt Avalon en Jenny en Ophelia staan onderaan de pikorde. Tussen die twee wisselt het zo nu en dan. Maar geen gevechten. De Twins weten hun plaats. Pearly valt ons niet meer aan, hij heeft z'n lesjes geleerd.

Om Buitenveldert hebben we nog steeds een net staan. Jenny is er een keer overgesprongen, maar toen ze vaker buiten rondliep bleek ze gewoon door de mazen van het zwarte gedeelte te kruipen. We hebben dat even met vogelnet dichtgemaakt, maar het is eigen geen gezicht. Ik wil al heel lang een echt hek, maar dat is duur en het is een moeilijke plek om te graven, het zit vol met wortels van de oude berk.

We hakken de knoop door ... we laten het door een bedrijf doen. Zoveel mogelijk hebben Henny en mijn broer voorwerk gedaan: Een geul rond Buitenveldert gegraven. De rest doet het bedrijf. Kost wat, maar dan staat er in een ochtendje een mooi, degelijk hek.

Deurtjes aan de voor- en achterkant maken we zelf nog.

De kippen gaan gelijk aan de scharrel.

Het vogelvoerhuisje in het Berkperk, te zien op de allereerste foto, halen we weg. De Twins worden onrustig van al het gefladder van de meesjes zo dichtbij. Dat huisje heeft ook wel z'n beste tijd gehad en krijgt een plekje op de takkenril.

Een nieuw voerhuisje komt in Perk-2. Het is van cortenstaal gemaakt en moet nog roestkleurig bijkleuren. Gekocht By Kensoor, Woon&Dagbesteding in Friesland. Met liefde gemaakt door de bewoners die daar begeleiding ontvangen met als doel ze weer terug te laten keren in het werkproces.