Het zeehondencentrum in Pieterburen gaat na ruim 50 jaar dicht. Ze verhuizen naar Lauwersoog, daar krijgen ze een plek in het WEC, het Werelderfgoedcentrum Waddenzee.
Ik ben er wel een keertje geweest, hier in Pieterburen, maar Henny nog nooit. Het is nog een paar dagen open, dus besluiten we op de valreep een bezoekje te brengen.
Het ziet er erg gedateerd uit, achterstallig onderhoud aan de gebouwen, dus we snappen wel dat ze vertrekken.
Behalve de gebouwen is het een gigantisch terrein, dus hoe dat opnieuw ingevuld moet worden? Hopelijk blijft wel de Waddenspeelplaats, een natuurlijk speelterrein met een teruggevonden beekje, in een tuin met oorspronkelijke beplanting van het Groninger land.
Hoewel het een grijze dag is, en alles kaal, kan ik wel zien dat dit een mooie plek is.
Voor zieke zeehonden zal het ziekenhuis wel een goede plek worden, de dieren worden volgens de nieuwe inzichten alleen opgevangen als het écht nodig is. Voor een bezoek, straks in april, ben je wel 2x zoveel entree kwijt dan in Pieterburen.
Omdat we vrij snel klaar zijn, besluiten we ook even naar Museum Wierdenland te gaan. De tentoonstelling over de Etrusken is ook bijna afgelopen. Dus pakken we die ook nog even mee, heel bijzonder.
Wat me opviel was het verschil in aardewerk van Ezinge na chr. en dat van Italië voor chr.
Urn, Ezinge, 500-700 n.chr.:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag geen anonieme reacties!