De delen passen als een puzzel in elkaar. Dat klinkt makkelijker dan het is, het is nog een heel gepiel.
De ren aan de terraszijde is het meest open, met gewoon kippengaas, zodat we de kipjes goed kunnen zien.
Na een zoektocht van zo'n 10 jaar door de provincie ... zijn we er eindelijk gaan wonen in 2018!
O ja, ik had het voornemen om elke donderdag even naar de kwelder te gaan. Bijna vergeten, maar niet helemaal. Het was een drukke dag en hoe heerlijk is dan een vlucht naar de kwelder?
Toen ik boven op de dijk stond zag ik veel auto’s aankomen. Gauw maar de kwelder op. Hoewel deze mensen meestal net een ander stukje opgaan.
De melkdistels worden steeds pluiziger:
Ik loop tot aan het water en pluk een beetje zeekraal. De koeien kijken me nieuwsgierig na.
Het kan niet anders, je komt hier tot rust.
Ik heb er geen verstand van, maar als ik modellen anders dan anders zie, kijk ik wel even wat het merk is.
Ik zag Porsche, Jaguar, Alfa Romeo. Luxe karren hebben deze natuurvrinden. In totaal stonden er 29 auto’s. Valt mee, ik heb er ook wel eens honderd geteld.
Liever zie ik ze niet, een beetje egoïstisch, als ik hier ben wil ik het graag voor mezelf hebben.
De spelt van Landgoud heeft weer een andere kleur dan vorige week.
Uitgebloeide zuring krijgt de kleur van cortenstaal. Die moet ik ook maar in perk Guillaume zaaien.
Zeekraal gestoofd met bosui en knoflook:
Van de G&B Open Tuinen Estafette is dit weekend de afdeling Haren/Eelde aan de beurt. We combineren een tuinbezoek in Eelde met de Hortus in Haren. De eigenaars van de tuin in Eelde waren in juni ook bij ons op bezoek. Onze tuinen hebben wel wat overeenkomsten, qua grootte, omzoomd door oude bomen en borders van alle kanten mooi. Hoewel hun tuin wel wat netter is en veel ouder dan de onze.
Ik fiets naar de kwelder. Op de weg daar naar toe kom ik veel Gewone berenklauw tegen. Fraaie plant!
Vandaag ga ik weer mee met een fiets- en wandelexcursie vanuit het Bezoekerscentrum Waddenkust in Pieterburen. In 2019 ging ik ook mee met deze excursie. Toen we hier pas woonden ging ik regelmatig even over de dijk kijken, het is tenslotte zo dichtbij! Maar ik realiseerde me dat daar de laatste tijd een beetje de klad is ingekomen. Dat is jammer, want de kwelder verandert telkens en dan mis ik dat. Ik neem me voor om zo mogelijk wekelijks weer even te gaan. Om het niet te vergeten in alle drukke bezigheden prik ik en vast moment, namelijk op donderdag. Donderdag-Kwelderdag.
Met een klein groepje fietsen we eerst naar de Klutenplas. Het weer is wat grijs, hopelijk blijft het droog. Jan, de gids, weet heel veel over de historie van dit gebied. Een veilige haven voor de vele broedende kluten, bergeenden en andere vogels.
De lamsoor bloeit al: