Een werkzame maandag

Ik fiets deze morgen eerst naar het ene zorgcentrum waar ik werk. Het is een leuke route en ik geniet van de bermen die nu op z’n mooist zijn. Jammer dat het regenachtig is.

Gelukkig heb ik een goeie regenjas, want het lijkt miezerregen, maar wat word je daar nat van! 

Mijn fietstassen en mandje voorop zitten vol met boodschappen. Snijplanken, schilmesjes, kruidenpotjes, aardappels, groente, vlees. Juspoeder en Saromapudding.

Ik breng de boodschappen eerst naar hier, dan weer naar het andere centrum in het volgende dorp om de middag te werken (ik pak dan even de trein, dan ben ik er in 5 minuten, daar kan ik niet tegen op fietsen) en aan het eind van de middag weer terug hierheen... pfff voel me een beetje een (nat) heenenweer bootje annex pakezel!

Vandaag start ik daar een nieuwe activiteit: de Kookclub. Ik voel een lichte opwinding. Niet zo zeer om de activiteit zelf, ik heb in het verleden al vaker kookgroepen begeleid, maar in dit huis is het nieuw en het is best spannend hoe de bewoners het gaan ervaren. De mensen hier zijn niet zo in voor veranderingen en het duurt even voordat ze om zijn.

Maar mijn ervaring is dat mensen het uiteindelijk geweldig leuk vinden, samen de maaltijd te bereiden en op te eten. Zintuigen komen weer aan bod, en het is goed voor je eigenwaarde dat je iets nog kan, zelfs zoiets als aardappels schillen en boontjes schoonmaken. Mensen die in zorgcentra en verpleeghuizen wonen wordt zo’n beetje alles afgenomen. Als je niks meer hoeft te doen, kan je het op een gegeven ogenblik ook niet meer.

M’n kookgroepen waren altijd een succes, gewone Hollandse pot, geen fratsen, alles vers en vanzelf ontstond een saamhorigheid. De werkjes en de geuren riepen herinneringen op aan gelukkige perioden in het verleden. Zoals toen ik een paar jaar geleden een kookgroepje had met dementerende ouderen, waar een vrouw die zelden nog sprak, opeens riep, terwijl de appelmoes met kaneel stond te pruttelen: ‘Ik ruik appeltaart!’ Dat zijn cadeautjes!

Mensen eten met meer smaak dan het gebruikelijke ‘gaarkeukenvoedsel’, dat uiteraard altijd opgewarmd is.

Hierbij wat foto’s uit m’n kookgroepverleden:

Wordt vervolgd.