Manlief deed gisteren met een groepje vrienden een dagje Film International, in Rotterdam. Dat is aan mij niet zo besteed, ik kan maar één film per keer aan en dan nog goed overdacht welke.
Ik ging naar de boekpresentatie van Daniel Dee bij boekhandel Van Gennep op de Oude Binnenweg.
We spraken daar af. Dat was nog even lastig want er was een sneeuwbuitje gevallen, dus was het hele treinverkeer ontregelt. Er reden geen intercitys meer, wel de sprinter, die ging een keer per uur.
Maar het is gelukt, ik kwam nog net op tijd aan. En de filmclub was er ook.
Zijn vrienden uit Groningen konden Rotterdam helaas niet bereiken, zie De Digitolle Grieze.
Van Daniel Dee ken ik de gedichten uit het Dichtclubboekje, ooit gekregen van Marleen en van het blog Kortsluiting. Vrouwen en ik eerst is zijn eerste prozaboekje.
Ik vond het leuk om het boekje aan te schaffen, uit nieuwsgierigheid en omdat ik helemaal nog niks heb van jonge schrijvers. En een aanleiding om nu eens wat van mijn boekenbonnen te besteden.
Uiteraard liet ik het signeren.
Ik weet nog niet of het wel wat voor me is. Ik heb al een paar verhalen gelezen, van de eerste twee hield ik er een beetje een rotgevoel aan over (van de inhoud, niet de manier van schrijven). Als ik nare dingen lees, blijft het zolang door m'n hoofd malen, zie ik het steeds voor me. Blijkbaar is het zo goed geschreven dat dat gebeurd, maar dat wil ik natuurlijk niet. Ik denk dat het een mannenboek is. Eerst maar verder lezen, ik kom er nog op terug.
Daarna ging ik met de filmclub mee (leuke mensen, eentje wordt erg gemist), we gingen borrelen bij Melief Bender (o, nostalgie), eten bij het prima restaurantje Open, tot slot nog een afzakkertje bij Floor.
Leuk hoor, ouderwets stappen in Rotjeknor.
Hopende dat de treinen weer normaal gingen, liepen we over het Schouwburgplein te glibberen, waar ik prompt onderuit ging.
Probeer dan maar weer eens bevallig op te staan, met de slappe lach en teveel wijn op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag geen anonieme reacties!