Logeerkipjes (slot)

Afgelopen nacht is kip Katrien in haar eigen hok overleden. Ze was nog niet echt oud, ongeveer vijf jaar, maar ze had eerder al een soort hartaanval gehad. Het zat er wel aan te komen, maar is nooit leuk. Ik raak nogal gehecht aan dieren om me heen.

Logeerkipjes (5)

Vanmiddag gaan de kipjes weer naar hun eigen huis, waar ze lekker de ruimte hebben. We zullen ze missen, je raakt er toch wel aan gehecht. Maar het is ook fijn dat onze kippen hun stukje ren weer terugkrijgen.

Kwek met de gele pootjes:

Het was een erg leuke ervaring om te zien hoe snel ze groeiden en hoe snel de verschillende karaktertjes opvallen. Leuk is dat ze zo vertrouwd zijn, dat ze zich laten oppakken of zelf op je schoot springen. Dat is het voordeel dat je ze vanaf kuikens hebt.

Ik ben blij dat ik niet de keuze hoef te maken welke haan t.z.t. weg moet. Hopelijk knapt Katrien op, maar het blijft zorgelijk. Zo'n lieve kip. Hier geef ik haar nog wat lekkers:

Het geeft me ook wel meer tijd. Poepjes rapen van vijf i.p.v. tien kippen scheelt behoorlijk.

Ook hoef ik me 's morgens niet meer te haasten, onze kippen kunnen zelf naar buiten via een automatisch deurtje. 

Logeerkipjes (4)

Katrien lekkere hapjes geven met vitamientjes en de kuikens op afstand houden. Het gaat nog steeds niet zo goed met Katrien, haar kam is minder rood en valt wat opzij. Nog een paar dagen, dan gaan ze naar huis. Hopelijk gaat het op haar eigen plekje beter met haar.

De kuikens zijn nu ongeveer 10 weken. Het piepen verdwijnt langzaam, hun stemmen worden anders.

Floyd:

Rose:

Kwek (heeft nog geen nieuwe naam):

Pinky:

Kwek, Pinky en Floyd:

Open Tuin (3)

Vandaag was de laatste dag van Groei&Bloei Open Tuin. De weersvoorspellingen waren slecht, maar het werd een prachtige dag. Flinke regenbuien  kwamen pas na zessen.

In totaal 9 bezoekers. Allemaal enthousiaste mensen. Het is zo leuk om te horen dat men de tuin prachtig vindt.

Vereerd was ik met het bezoek van de  boer van de Horaholm, Harm Westers. Van de boerderij waar wij onze aardappels en wortels kopen, vlakbij. Bewondering voor deze boer die, tegen de stroom in, dapper en vooruitstrevend doorgaat. Eerst biologisch, later Demeter en regeneratief.

Inmiddels leidt zoon Erwin dit baanbrekende akkerbedrijf. Ik word blij van zulke boeren die omringt door gifspuiters toch volhouden.

Erwin legt in dit filmpje duidelijk uit hoe  zij te werk gaan. Over fotosynthese, microben, organische stof, klimaatontregeling, met andere woorden: De boer als oplossing i.p.v. probleem.

Na een mooie zondag ging het uiteindelijk los:

Logeerkipjes (3)

Een nieuwe morgen, altijd met plezier de kipjes vrijlaten:

De meisjes:

De jongens:

Er zijn een haan en hen met gele poten en een haan en hen met roze poten. Het haantje met roze poten krijgt ook een lichtroze-achtige kraag. Tijd om zijn naam te veranderen van Kwak naar Pinky. Henny vond dat de haan met gele poten dan maar Floyd moet heten, dus geen Kwok meer. Pinky is lief en aanhankelijk. Hij is mooi, maar Floyd wordt prachtig met mooie zwarte vlekken en stevige poten. Een echte haantje al. Hij pikte me al een paar keer, hij besprong Katrien een keer en hij lokt gevechten uit door met zijn borst tegen de anderen op te botsen, wel heel speels nog. Floyd links en Pinky rechts:

Ze zitten zo graag op het dak van het nachthokje, dat ik hun eten maar daar gezet heb.

Ze fladderen, springen en testen hun evenwicht op een dun hekje, eerst Pinky, dan Floyd:

Op de achtergrond meisje Kwek, rechts meisje Kwik, zo'n schatje, heet nu Rose:

Over Katrien maak ik me wel wat zorgen. Het lijkt wel of ze depressief wordt. Ze staat heel vaak stilletjes in een hoekje. Als ik wat lekkers heb, deed ze eerst wel mee met de strijd, maar ze was gewoon niet snel genoeg. De kuikens zijn net piranha's en ze heeft het gewoon opgegeven. Ik neem haar soms op schoot en geef haar dan lekkere hapjes. Zo merkte ik dat ze best mager wordt. Het gaat niet echt goed met haar. Ze eet weinig, maar gelukkig drinkt ze wel. Voor de zekerheid laat ik haar ontlasting testen, maar daar is niks mis mee, geen wormen of parasieten. Ik denk echt dat ze ongelukkig is met die wilde kuikens om haar heen. Hopelijk komt het goed.

Zuiderperk en gif

Toen wij hier net kwamen wonen kreeg ik van iemand een Boysenbes. Volgens Wiki: Boysenbes (Rubus loganobaccus × laciniatus × idaeus) is een kruising tussen loganbes, braam en  framboos.

Ik had hem geplant op een plek die later een schaduwplek bleek te zijn, het Zuiderperk. Wat deed deze bes dus: Hij ging de tuin uit, op zoek naar licht. Onder en over het hek, en onder de takkenril door.

De bessen zijn erg lekker, mooi groot en zwart van kleur. Net als de braam is het een sterke groeier met gemene stekels.

Ik was van plan om hem daar weg te halen, maar wist nog niet waar dan wel? Eigenlijk heb ik geen goeie plek voor zo’n woekeraar.

Eind juni zag ik opeens rare gele plekken aan de buitenkant van mijn tuin. Droogte, dacht ik eerst nog.

Maar toen ik beter keek, waren het verschillende plekken. Was er iets gespoten of zo?

Ik was erg ontdaan.

Ik vroeg aan iemand van de boscommissie of hij wilde komen kijken. De boscommissie verwijdert alle bramen uit de dorpsbosjes, maar gebruiken nooit gif. Hier wist hij niets van.

We hadden wel een vermoeden.

Het perceel van onze buurboer ligt naast het schelpenpad. Aan zijn kant doet hij wel iets tegen de distels:

Het zou kunnen dat hij het was. Maar waarom zou hij? Hij heeft er geen last van.

Aan de buitenkant:

Het gesprek

Na een paar dagen zag ik hem en vroeg of hij hier iets van wist. Hij ontkende niet en zei, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was: “Ja, daar groeien bramen!”

Ik probeerde rustig te blijven. 

Ik: Ten eerste zijn het geen bramen en staan ze in mijn tuin.

Boer: Ja maar, het hek is de grens.

Ik: Maar na het hek is niet van jouw, maar van Staatsbosbeheer.

Boer: Die onderhouden het niet.

Ik: Dat hoeft ook niet, het is natuur. En daar ga je zeker geen gif spuiten.

Boer: Dat is zo weer weg.

Wat ik niet wilde, maar toch gebeurde, ik werd kwaad en viel tegen hem uit:

We hebben al genoeg kanker in het dorp!!

Dat had ik misschien niet moeten zeggen, maar het is wel zo.

Boer: Het is niet bewezen dat het daarvan komt.

Ik: Maar ook niet dat het er niet van komt.

Toen ging hij zo’n onzin kletsen dat ik het stopte.

Ik: Klaar, ik wil gewoon niet dat er gif bij mijn tuin wordt gespoten. Mocht er iets groeien dat je niet wilt, kom je naar mij en haal ik het zelf wel weg.

Dat hebben we dus afgesproken. Ik wil ook geen ruzie met mijn buren.

Maar mocht het nog eens gebeuren dan stap ik wel naar de milieupolitie o.i.d.

Wat hij op zijn akker doet, daar heb ik niets over te zeggen, dan had ik hier maar niet moeten komen wonen. Hoewel, toen we hier kwamen ging ik er nog van uit dat het gifgebruik wel flink aan banden gelegd zou worden. Ik wist toen natuurlijk nog niet dat we met een fout kabinet opgescheept gingen worden.

Aan de zijkant, waar ik inmiddels het dode spul weggehaald heb, heeft de Maagdenpalm ook een flinke klap gehad:

Ik besluit de bes helemaal te verwijderen en vraag mijn broer om te helpen met uitgraven.

Dat blijkt een flinke klus. Het wordt een grote kaalslag in het Zuiderperk en buitenom.

De bes had zich al flink weten te verspreiden. Dat gif zou niet veel uitgehaald hebben voor de bes, alleen dat er dus andere planten dood zijn. De boer heeft lukraak gif op wat uitlopers gespoten, die zijn verdord, maar de plant zelf dus niet. Al met al nogal een zinloze actie.

Van de Rodgersia waren alleen wat buitenste bladeren geraakt, die heb ik afgeknipt, verder ziet hij er nog wel goed uit.

De buitenkant, op de hoek:

Vlakbij het hek had ik vijf verschillende Epimediumsoorten staan, hopelijk komen ze volgend jaar terug, maar ik vrees het ergste. 

Waar ik me ook wel zorgen om maak is dat op dat plekje de egels graag kwamen. Mogelijk is dat ook een plek waar de salamanders naar toe gaan zodra ze uit het water gaan. Ook de poppen van de oranjetipjes zaten hoogstwaarschijnlijk daar. Zo zie je maar weer dat je geen weet hebt wat je veroorzaakt met één zo'n domme actie.

Na de opruimactie heb het hele perk voorzien van een laagje eigen compost.

Uithuilen en opnieuw beginnen. Ook wel weer een kans. Ik ga bedenken welke schaduwplanten ik daar weer wil. Er stonden wel al kievitsbloemen, daar ga ik meer van aanschaffen en ook andere bolgewasjes die op schaduwplekken willen. 

Dagje strand Delfzijl (5)

Het wordt weer boven de 30°C, aanleiding om naar Strand Delfzijl te gaan, voor het vijfde jaar achtereen. We houden wel van een beetje van een desolate omgeving. Eerst weer koffie en taart op het terras van het Eemshotel en dan wandelen tot het eind.

Ik loop de pier op en zie, net als vorig jaar, onder de rand de zwaluwen bezig met hun nesten

Het is erg rustig en voor het eerst maken we mee dat het eb is. 

Er groeien alweer wat meer planten, het zeldzame Klein schorrekruid:

Klein hoefblad:

Zulte:

Twee soorten Schijnspurrie, de zeldzame Gerande en daaronder de Zilte. Ik zie geen verschil, maar Obsidentify wel.

We lopen tot het voormalige visrestaurant op poten. Er zijn mensen binnen, we gaan even kijken. Deze mensen gaan het visrestaurant weer nieuw leven inblazen, waarschijnlijk gaan ze in augustus open. Hoewel we geen vis eten, is het wel een fantastische plek voor een restaurantje. We wandelen terug naar de parkeerplaats, en toevallig vroegen mensen in een camper waar je hier een visje kunt eten. We konden niets bedenken, behalve Zoutkamp.
Toen ze al weg waren schoot ons helaas te laat Termunterzijl te binnen. 

’t Zielhoes in Noordpolderzijl is op dinsdag gesloten, dus rijden wij door naar Garnwerd aan Zee.

Een schaal met lekkere vega borrelhapjes en sinds lange tijd weer eens een roséetje.

Het was een heerlijk vakantiedagje!

Tuinbezoek, Open Tuin (2)

De eerste keer dat ik open was voor tuinbezoek was 15 juni, maar toen kwam er niemand.

Op 18 juni kwam een groepje van acht leden van IVN Noord-Groningen op tuinbezoek. Allemaal even enthousiast en veel oog voor wat er groeit en bloeit en rondfladdert. Het was een gezellig middag met leuke gesprekken.

In ‘De Pommel’, het blad van IVN Noord-Groningen verschijnt een artikel over het bezoek:

Op 22 juni is het Open tuinen weekend van Groei&Bloei, er kwamen drie bezoekers, een buurvrouw en een stel dat ook bij mijn rondwandeling in Domies Toen was.

Vandaag kwam een tuinclub uit de buurt, met vijf dames, wat ook heel gezellig was.