Vekaanzie!

Uit de Metro van gisteren ... en hij klopt voor deze twee stieren ...

Autootje gehuurd, Paradiso in Nieuweschans besproken, plannetjes gemaakt, wandelschoenen ingepakt, alle Groninger CD's die ik heb gaan mee, iets te lezen, mand met proviand ..... morgenvroeg vertrekken mijn bont en blauwe Cliniclown en ik. We blijven tien dagen weg, yes!

Als we ergens kunnen internetten zal ik berichtjes plaatsen, zo niet, dan kun je alles lezen als we weer terug zijn.

Dinsdag Dicht (2)

brutale spreeuwen

als een stelletje pubers

hakkuh ze vet man

Dinsdag Dicht (1)

bergeendenpaartje

zigzaggend maaien snavels

door het zilte nat

Sittard

Wat? Dat is wel een heel eind de verkeerde kant uit hè!
We hadden nog goedkope treinkaartjes liggen van het Kruidvat die gebruikt moesten worden. Waar gaan we naar toe? Op 1 dag heen en weer naar Groningen vind ik niet leuk, ik wil daar dan langer blijven. Maar het moest wel een eindje uit de buurt zijn, anders hadden die kaartjes geen zin.

Mijn Architect kwam met een idee: Sittard. Waarom? Omdat we daar nog nooit geweest zijn. Eerst even kijken of de Maas hier niet voor natte voeten zorgt.

Dus een dagje Sittard.

Ik vind het wel fijn om zo'n lange tijd samen in de trein te zitten, met Volkskrant en cryptogram.

In Sittard bij lunchroom Schrage aan de cappuccino met uiteraard een flink stuk vlaai. We krijgen er van de waard een glas Prosecco bij, om te proosten op ’t nieuwe jaar.

Kijk, dat is nou 's aardig.

De krant De Limburger ligt op tafel en het eerste artikel waar mijn oog op valt: Het Maastrichts lijkt veel op het Gronings ...... huh?

Het gaat over een Limburgse zanger, Jef Verheijde, die op bezoek is bij Groningse collega Klaas Spekken: hij kan zich moeiteloos in ’t Mestreechs verstaanbaar maken..... Tja, als het in de krant staat dan zal het wel..... misschien is het waar.

Ik probeer met de mensen om me heen mee te luisteren, maar ik kan er niks van maken, op Gronings vind ik het niet lijken, maar dat zegt natuurlijk niet dat ze elkaar niet kunnen verstaan.

We lopen naar Museum het Domein, een prettig museum. Er is een tentoonstelling over een kunstenaar, George Tielens (Venlo 1888 - Sittard 1950). Een stukje uit de informatie: Eerst beroepsmilitair, dan een mislukte carriére als zakenman om zich na zijn veertigste aan de kunst te wijden. Een einzelgänger, die zijn eigen weg ging. Wars van kunstzinninge ontwikkelingen, bleef hij trouw aan wat hij het liefste deed: het schilderen van nostalgisch-romantisch ogende schilderijtjes van een Limburg dat langzaam aan het verdwijnen was.

Ik vond het een mooie tentoonstelling, maar vooral het verhaal achter die man vond ik bijzonder. Die blik op de foto raakt me wel.

George Tielens

Dan weer de kroeg in, Bar Ich & Dich, voor een wijntje en een portie bitterbelkes. Ook hier gesprekken 'afluisteren' en hoewel ik een Duitse achtergrond heb, kan ik het niet volgen.

Raar eigenlijk dat de ene streektaal je in vervoering kan brengen en een andere juist irritatie oproept. Maar net als het Gronings, kent het Limburgs natuurlijk ook veel verschillende dialecten. We zijn een keer naar een optreden van Gé Reinders geweest en dat was wel een feest ('t is ook een schatje).
En op de CD Dichter in mie van Erwin de Vries zingt hij samen met de Limburger Ivo Rosbeek het prachtige nummer De Raais. Dat is dan wel weer een mooie combinatie.

Maar verder: Limburg, ik heb er eigenlijks niks mee.

Groninger Povverd

In Galerie de Groninger Kroon hebben we voor het eerst Povverd gegeten. Weer eens iets anders, lekker.

Galerie De Groninger Kroon

Ik kreeg het recept en in de stad Groningen kochten we bij een kookwinkel een povverdblik. Dat lijkt op een tulbandvorm, maar dan hoger, smaller en met een deksel.

Souveniers uit Groningen

Weer thuis heb ik via internet eens wat meer informatie opgezocht. Er bestaat ook een gehuchtje dat heet De Poffert, in de gemeente Zuidhorn.

In vroeger tijden was het een makkelijk klaar te maken maaltijd, die ’s morgens opgezet kon worden. Een oven was niet nodig. De povverd gaat in zijn vorm in een pan kokend water (au bain marie). Zo kon moeder de vrouw toch meehelpen op het land en ook tegelijkertijd zorgen voor een voedzame maaltijd tussen de middag. Wij eten hem meestal bij de koffie of thee en soms als nagerecht.

Een Groningse vrouw verzekerde ons dat de juiste schrijfwijze povverd is. Maar op internet kom je vaker poffert tegen. De povverd, of poffert (in andere provincies ook ketelkoek of jan-in-de-zak) heeft niks met poffertjes te maken, het zit een beetje tussen brood, cake en pannekoek in. Het is een heerlijk gerecht met het voordeel dat er geen boter en weinig suiker in zit, dat voegt ieder later zelf naar smaak toe.

In het recept van de Kroon zaten vier appels, dat vond ik wat veel. Ik varieer ook regelmatig 

met gedroogde abrikozen en heb zelfs een keer dadels toegevoegd.

Nu maak ik een geheel plantaardige versie, hier het recept.

Gronologie (12)

Zoals ik gisteren schreef zijn we twee weken later alweer in Groningen. Ben je niet goed wijs? Je moest toch zuiniger aan doen? Hoe kom ik hier mee weg?

De vorige keer had ik van Marleen een CD van The Songclub gekregen. Over twee weken is The Songclub weer, zei ze. Dat wil ik een keertje meemaken. Zodoende.

In Museum de Fundatie in Zwolle is een tentoonstelling die Mijn Architect wil zien: George Grosz - Schwarzer Champagne und Blutiger Ernst en het is de laatste dag. Dan ben je toch al bijna in Groningen? Het aangename met het aangename combineren. We vinden op internet een NS-aanbieding: reizen voor de helft van de prijs, we boeken Budgetthotel, eten weer bij die goedkope Italiaan. 

Kom ik er nu mee weg? Ja, want het was zo gaaf.

Museum de Fundatie Zwolle

The Songclub is een geweldig initiatief. Je leest er meer over op de website van Café Marleen. Er waren veel muzikanten en allen in hun genre goed!

Johan Viswat, Inge van Calkar, Wyno Bruinsma

Johan Viswat en Bert Hadders

Hette Gubbels

Meer foto's durfde ik eigenlijk niet te nemen. Het lijkt me zo irritant die flits, maar zonder ging echt niet. Van de andere deelnemers zijn de foto's niet echt gelukt.

Na afloop was het nog lang gezellig, Lourens Leeuw begon nog te spelen, o, wat een lekker sfeertje hing daar. We gingen om 4.00 uur (!) naar ons hotel. Na een kort nachtje 's middags weer aan het werk. 's Avonds een vent, 's morgens een vent, toch?

Lourens Leeuw

Wat een sfeertje!

Dit was het twaalfde en laatste hoofdstuk van de gronologiën. Hierin beschreef ik met terugwerkende kracht onze ervaringen van 2005 t/m 2010. Vanaf nu zijn alle berichten zo mogelijk up to date!

Gronologie (11)

November 2010, weekendje Groningen. We gaan naar de première van de theatershow van Harry Niehof: ‘Van Middelsom noar Madrid’ in Delfzijl.
We vertrekken zaterdagmorgen met de trein naar Groningen en maken een tussenstop in Appingedam.

In café ‘De koning van Groningen’ nemen we aan de stamtafel een lunch met witte wijn, wat goedkeurend wordt bekeken door wereldburger en orgelmaker O. die daar met zijn vrouw zit, en de indruk wekt dat hij wat neerkijkt op zijn huidige woonplaats Appingedam. Wij vinden het er leuk.

Het is wel erg gezellig aan die tafel, makkelijk in gesprek raken met de mensen, zoals met een schoonheidspecialiste in opleiding die eigenlijk liever architecte was geworden. We bezoeken ook nog het leuke kleine museum.

Museum Appingedam: Heks op zolder!

Daarna weer terug naar het station en de trein naar Delfzijl genomen. We logeren in Hotel Singel, een waanzinnig leuk hotel in een voormalig schoolgebouw.

Als we gaan eten in het dichtbijzijnde Grandcafe ’t Lokaal zegt Man opeens: Weet je wie hier ook zit? Ik kijk naar rechts ... en daar zit Harry Niehof met band. 

Hotel Singel

We gaan naar Cultureel Centrum De Molenberg, op 1 minuut lopen. We hebben plaatsen op de derde rij, maar als er op de eerste rij twee plekken onbezet blijven, veranderen we van plaats. Het optreden is echt geweldig, met veel mooie nieuwe liedjes en bekende oudere. Helaas mag je geen foto’s maken.

We kopen een T-shirt en de nieuwe dubbel CD. Natuurlijk vraag ik of Harry hem signeert.

Man ontdekt in het publiek Inki de Jonge en vraagt of ze het is. En ja ... ze is het. We kennen haar van youtube van het liedje Dat bistoe dat zij zo mooi zingt. We hebben een leuk gesprek en ook zij signeert in het CD-boekje, want ze zingt ook bij een paar nummers op de CD.

Na afloop gaan we nog wat drinken in ’t Lokaal en daarna heerlijk slapen.

Na het ontbijt lopen we door Delfzijl, het is zondag, het miezert en het oogt wat troosteloos. Maar niks kan de glans van gisteravond doen verdwijnen. We gaan in het Eemshotel lekker taartjes en wijn nemen en zijn nog vol van het optreden.

Aan dit weekend hebben we nog een nachtje stad Groningen geplakt omdat in cafe Marleen Bert Hadders & de Nozems zouden optreden. Café Marleen, een cafeetje in de binnenstad van Groningen, is een fantastische plek. Het zit al zo lang in de planning om daar eens naar toe te gaan en als je er bent wil je eigenlijk niet meer weg.

We zitten vlakbij in het BudGetthotel, niet te vergelijken met het hotel in Delfzijl, maar spotgoedkoop en toch geen oude zooi. Tegenover Marleen zit een Italiaans restaurantje met studentenprijzen, daar eten we eerst wat.

Op zondagavond is in Café Marleen altijd live muziek. Van Bert Hadders kende ik maar een paar songs van youtube. Op mijn eigen gefabriekte CD stond de De bode van het licht. Zijn stem deed me wat zodat ik hem in het echt wilde zien.

Hartstikke leuke muziek en de Nozems zijn ook geweldige muzikanten.

Dus bestellen die CD, dan heb je echt iets unieks.

Bert zingt in het Knoalsters, weer anders, erg sexy. Ik versta ongeveer de helft, maar het klinkt fantastisch.

Zoals jullie nog weten van mijn verhaal over Woltpop (gronologie 8) heb ik de tik om muzikanten te willen zoenen. Dan komt die overjarige bakvis tevoorschijn.

Ik wilde de CD Over de Badde kopen, maar niemand had die bij zich. Ik gaf het geld aan Bert Hadders en een briefje met mijn adres met het verzoek om de CD op te sturen. Toen gebeurde het: ik gaf hem een zoen en zei: ‘Dag schat’.

Het gebeurde zomaar, zonder nadenken. Hoe keek hij? Geamuseerd? Verbaasd? Wat dacht hij: Dat mens is gestoord? Huh, wat bezielde me?

En alsof dat nog niet genoeg is: twee weken later als we weer in café Marleen zijn bij een Songclub-avond doe ik het weer. Na afloop als hij vertrekt spring ik van mijn barkruk, loop hem achterna, geef hem een zoen: ‘Dag stuk, nog bedankt voor het sturen van je CD!’

Nogmaals: Wat bezielt me? ...

Wat denkt tie nou: Is dat mens een groupie? .....

Ik ben een fan, hij is erg aantrekkelijk, ik vind de muziek, het sfeertje en de taal geweldig, maar kan ik dus effe normaal doen? Wellicht is het de leeftijd (proest) en een wijntje teveel op, gelukkig ben ik verder ongevaarlijk hoor.

Het zijn vier geweldige muzikanten. Die leuke bassist, Johan Viswat, héé … speelde hij gisteren ook niet bij Harry Niehof, ja, verrassing. Het gitaarwerk van Wyno Bruinsma is een genot om naar te kijken en te luisteren. En hoe drummer Dim Junius, helemaal in het hoekje geperst …  op een perzisch kleedje, drumt … fantastisch. Allemaal leuke kerels. We hebben echt genoten!

Dan een paar uurtjes slaap en op maandagmorgen de trein terug naar het westen en ’s middags weer aan het werk.

Gronologie (10)

September boeken we voor een Boergondisch feestmaal bij boerderij Arkema in Noordbroek.

We zijn blij dat we de auto mogen lenen van m'n schoonzus. We logeren twee nachten in B&B de Hamrikkerhof in Nieuw Scheemda.

We worden op de boerderij ontvangen met een glaasje wijn of vlierbessensap, krijgen een rondleiding over het bedrijf en de varkensstal met kleine biggetjes. Vind ik wel wat zielig, die beestjes zo in de stal. Op deze plek is ook de Kleinste Soepfabriek begonnen. Ik ben niet zo van soep uit potjes, maar deze zijn wel goed.

Waar heeft zij met haar snoet ingezeten?

De koeien zijn van het ras Blonde d’Arquitaine, mooie blonde koeien met lieve koppen. We zitten met 38 mensen aan lange tafels in de voergang van de stal.

De koeien kunnen in en uit als ze dat willen. Het moet voor hen ook apart zijn als ze binnen komen en in hun stal herkauwende mensen aan een lange tafel zien zitten.

Het eten is lekker en verrassend. De kok Caspar Bürgi, bekend van televisie, is in het echt eigenlijk leuker dan op de TV. Het hoofdgerecht is kogelbiefstuk afkomstig van deze boerderij. Nu ik zie wat een goed leven deze dieren hebben, probeer ik mezelf aan te praten dat het minder erg is om dit vlees te eten, maar eigenlijk slaat dat nergens op. Goed of slecht leven, het dier moet toch gedood worden. We zitten hier tussen de koeien gewoon een stuk gedood dier te eten. Ik denk toch dat dit een van de laatste keren is dat ik dit doe.
Het is wel knap van de kok om dit allemaal op zo'n plek te bereiden!
We zitten samen met een leuk echtpaar uit Drenthe aan tafel, ze zijn oorspronkelijk Groningers. Het is een geweldige leuke avond.

De volgende dag gaan we naar de Fraeylemaborg in Slochteren. Een erg mooie borg. Jammer dat het begint te regenen. Maar binnen en in het restaurant vermaken we ons ook wel.

Daarna gaan we nog naar Termunterzijl, bij elk weerstype een prachtige plek. We eten daar bij een leuk ongecompliceerd restaurant, De Landman met heerlijke vis.

Bij terugkomst in Nieuw Scheemda zien we dat er zelfs een café is, 't Schoevertje, waar we twee Kalmoesjes drinken en een leuk contact hebben met de bezoekers daar. Ik slaap weer prima in de heerlijke stilte. Wat is dat toch een verschil met thuis!

De volgende dag rijden we langs prachtig glimmende klei en bergen met bieten weer terug.

Gronologie (9)

Van 5 tot 8 juni een lang weekend in Pieterburen. Ik zag toevallig op internet dat Harry Niehof zal optreden bij Woltpop in Woltersum.

Op de heenweg gaan we eerst naar Galerie het Raadhuis in Eenrum, dit is de laatste dag van de expositie Vogels.

In Pieterburen worden we hartelijk ontvangen in B&B Waddenhoes.

We zetten de spullen in de mooie kamer die Lamsoor heet en maken gebruik van de gratis fietsen.

We fietsen naar de dijk. Het is er prachtig en doodstil. We komen alleen wat schapen tegen.

’s Avonds gaan we in Winsum eten bij de Gouden Karper, erg gezellig daar.

De volgende dag maken we weer een fietstocht en rijden langs een droomhuisje wat ik al op internet gezien had. Op de foto zetten en dan fietsen we verder naar Mensingeweer en we gaan koffie drinken bij Laif en Nuver. We vragen wat Nuver betekent: aardig of mooi is het antwoord. Het is een mooi terras.

’s Middags rijden we naar Woltersum, naar het ‘popfestival’. Er staat een grote tent en er zijn misschien 30 - 40 bezoekers. In mijn herinnering is het 30°C. We komen voor Harry en we moeten eerst een aantal andere zangers aanhoren, wat niet zo onze smaak is. Het is wel leuk dat we J. en A. weer ontmoeten, zij waren destijds ook in het kerkje in Woltersum.

Ik zie dat Harry er aan komt. Hij blijft buiten de tent staan, wachten op zijn beurt. Ik moet denken aan de tekst van Altied onderwegens, als hij er maar niet opeens ter tussenoet kniept.

Wij genieten weer van zijn muziek, maar past hij hier wel? Deze ambiance, zo’n grote vreselijke tent, met mensen aan de bar die niet even stil zijn?

Iemand van de organisatie komt naar me toe en vraagt of ik na afloop Harry een bos bloemen wil overhandigen. Natuurlijk wil ik dat, maar ik krijg het spaans benauwd. De zenuwen gieren door m’n lijf. Terwijl ik het podium op ga bonkt mijn hart zo heftig dat ik bang ben dat hij het kan horen. Ik geef een zoen en de bloemen en denk nog als ik maar niet zweterig ben. Half verdoofd loop ik terug en ben blij dat ik het trapje niet afdonder. Ik kan het me amper herinneren, in een paar tellen is het voorbij, maar Mijn Architect zegt lachend: het staat op de foto hoor!

’s Avonds eten we in het Appeltje in Pieterburen, een restaurantje op een boot, alleen zit je wat oncomfortabel op houten klapbankjes. Voor een keertje wel leuk.

De volgende dagen gaan we nog naar Lauwersmeer, Zoutkamp en Kloosterburen. In de Cloostertuin komen we een emotionele, lieve oude man tegen die erg behoefte heeft aan wat aandacht. We hebben een gesprek met hem, bijzondere man.

We rijden ook nog door Westernieland, de geboorteplaats van Freek de Jonge, waar we langs de weg een tomatenplantje kopen voor 50 cent. Dat plantje heet nu dus Freek.

De laatste dag bezoeken we de Borg Verhildersum in Leens. Er is een beeldentuin en de kunstenaar (Eddy Roos) plaatst net zijn nieuwste beeld. Mijn Architect maakt een praatje met hem.

Beelden Eddy Roos

Gronologie (8)

Na de heerlijke vakantie in januari zijn we begin maart 2010 alweer in Groningen. Op 4 maart zijn we 25 jaar getrouwd en 28 jaar samen. Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven!
In plaats van een hoop geld uitgeven aan een feestje voor familie gaan we liever samen een paar dagen weg.
Dit weekend zijn er optredens van Erwin de Vries op vrijdag en Harry Niehof op zondag, dat is nog eens een trouwdag cadeau! Ik heb een kamer in het Wapen van Oudeschans gereserveerd, dat vond ik er wel romantisch uitzien. Na het diner blijven we lang hangen aan de bar en hebben het erg gezellig met de ‘locals’ en geklets in de ruimte. Het gaat weer sneeuwen, wij vinden het prachtig, maar de mensen hier hebben het nu helemaal gehad met die sneeuw. Begrijpelijk na zo'n drie maanden.

Lichtelijk, nou ja lichtelijk, aangeschoten gaan we naar onze kamer.

De volgende ochtend toch wel een kater, ja dat krijg je ervan.

Het ontbijt wordt verzorgt door Ineke, een Amsterdamse die al 17 jaar in Groningen woont. Ze staat met haar armen over elkaar te kijken of we wel alles opeten. Leuk mens.

We vertrekken naar Nieuweschans en blijven nog drie dagen in Motel Paradiso. Het is een beetje thuiskomen, we krijgen dezelfde kamer als de vorige keer.

Eerst moeten we dringend een siësta houden, de hoeveelheid drank manifesteert zich in hoofdpijn en lamlendigheid, maar de heerlijke bedden van Paradiso maken het allemaal wat minder erg.

Eind van de middag, weer opgeknapt, vertrekken we naar Winschoten, eten daar in Grand Café Jan Dekker (een tip van een van de barbezoekers) en daarna naar de Tramwerkplaats, voor het optreden van Erwin de Vries. Het is een goed en leuk optreden.

Zondag de kers op de taart: een optreden van Harry Niehof in een kerkje in Woltersum. Het is even zoeken, want de routebeschrijving deugt niet, maar we komen nog op tijd aan.

Het is een fantastisch mooi optreden, met ongeveer 30 toehoorders.

Zo’n speciale plek. Harry vraagt wie een verzoeknummer wil en wij vragen om Ieskeunegin. Prachtig. Man koopt de CD Straks is ’t weer janken en laat hem door Harry voor mij signeren.

Na afloop drinken we nog een wijntje met de mensen van Woltersum, erg leuk.

Ik kon niet kiezen welke foto ik zou plaatsen, dus dan maar allemaal. Misschien kan je als je dit leest een reactie geven welke foto de beste is:

Is dit humor of niet?

We rijden, nog steeds onder indruk, terug naar Nieuweschans in het mooie licht van een prachtige zonsondergang.

Maandag vertrekken we weer, maar eerst gaan we met een makelaar naar Het Huis kijken. Het valt tegen. Er is al gedeeltelijk opgeknapt, maar op een manier dat ik denk, dat moet anders en kan je weer opnieuw beginnen. De plek was wel fantastisch, maar de magie is eraf. Gelukkig, dan hoef ik daar niet meer over wakker te liggen. Weer opgeladen na deze heerlijke dagen rijden we richting westen terug.