Restaurant van Tarel, Taarlo

Na de heerlijke bloggerswandeling gaan we terug naar onze B&B in Taarlo, voor een douche en korte rust. Lichtelijke zonnebrand op armen en decolleté.

Taarlo blijkt het oudste dorp van Drenthe te zijn (820 n.C.). Vlakbij onze logeerplek is een restaurant, Van Tarel. Ik had al op internet gekeken, het is wel wat aan de prijs, maar heeft het voordeel dat we niet met de auto hoeven, kunnen we lekker een wijntje nemen.

Het is een mooi restaurant in een voormalige middeleeuwse boerderij. Volgens de website werken ze met de beste produkten, diervriendelijk en biologisch. Klinkt allemaal prima.

Ik schrik altijd van de zin ‘Heeft u gereserveerd?’, het klinkt altijd als: ‘Bent u wel helemaal goed bij u hoofd om hier zomaar zonder meer binnen te lopen?’

Binnen is genoeg plaats, maar we willen buiten … er wordt moeilijk gekeken. Er staan gewoon nog ongedekte tafeltjes tussen, dus we begrijpen het probleem niet.

We mogen aan een gereserveerd gedekt tafeltje gaan zitten, maar dan moeten we wel verhuizen als er een andere tafel klaar is. We vinden het best.

Ondertussen wordt er op het terras heel wat afgesjouwd met tafeltjes.

Maar als we eenmaal zitten en bestellen mogen we ook wel blijven zitten. Waar al dat vertoon nou voor nodig is? Is men tegenwoordig niet blij met elke klant die zo gek is om voor een etentje voor twee zo’n 150 euri te spenderen?

Wij hebben een heerlijke dag gehad en ons humeur is niet te verzieken.

We kijken rond. Ik ben altijd wat huiverig voor restaurants die net wat duurder zijn, voor je het weet kom je tussen de ‘kouwe kak’ of anderzinse snobs terecht, of nog erger, mensen die het niet zijn, maar doen alsof.

Wat ook naar is, is bedienend personeel dat denkt dat het erbij hoort om arrogant te zijn. Moeten ze dat, is dat policy?

Naarmate de avond vordert, worden ze wat losser, wat meer zichzelf, we zeggen hoe we denken dat de namen van hun collega’s zijn en dat geeft veel hilariteit. Wij worden nog vrolijker, er komt een tweede flesje rosé. Wat kunnen wij het samen toch leuk hebben!

We hebben de goedkoopste rosé genomen (27 euro), neem je een wijn van 50 euro, dan ga je niet zo gauw voor een tweede fles.

Gek was wel dat de fles wijn van onze keus dan weer niet voorgeproefd hoefde te worden, zeker te goedkoop (!) maar ach, wij passen ons wel aan hoor. Wat ze wel weer siert is dat er niet moeilijk over kraanwater werd gedaan. We starten met heerlijk brood en zelfgemaakte pesto.

Toen we bijna aan het hoofdgerecht kwamen, werd het buiten toch wat frisjes en we vroegen of we naar binnen konden, dat was geen probleem!

Maar dan het eten: werkelijk fantastisch lekker gegeten!

We hebben voor het menu van de maand mei gekozen, vier gangen voor 37,50:

Salade van voorjaarsgroente met Livar-ham

Tonijnfilet met tomaat en bieslook

Kalfslende met asperges en bearnaiseboter, geserveerd met peterselieaardappelen

Panna cotta met ananas

Alles werkelijk even heerlijk en de kalfslende sloeg alles, het vlees smolt in je mond! (het laat wel een schuldgevoel na, ik neem me voor dat dit de laatste keer is dat ik kalfsvlees eet).

tonijnfilet

kalfslende met asperges

 rabarber-sorbetijs en rabarber-clafoutis 

Alleen de panna cotta trok me niet zo, ik had op de kaart Rabarber-clafoutis en rabarber-sorbetijs zien staan. Mag ik het dessert ruilen? De schattige ober kijkt wat moeilijk. Ik betaal wel bij, zeg ik snel … en opgelucht zegt hij dat het kan.

Man vind de panna cotta heerlijk, maar ik geniet uitermate van m’n rabarbertoetje. Ik geloof trouwens dat ze het uiteindelijk toch niet doorberekend hebben. Maakt niet uit. We nemen ook nog een lekker desserwijntje. Een mooie afsluiting van een heerlijke dag.

Tot slot lopen we een beetje onvast die paar meter naar onze B&B.