Voorjaarsvakantie Friesland (4)

Vandaag gaat de reis naar Hantum, een terpdorp aan de Hantummervaart in de gemeente Dongeradeel, boven Dokkum. Hantum is bekend vanwege een unieke boeddhistische stoepa, een tempel en een meditatiecentrum.

Ik had gelezen dat het centrum op zondag open staat voor bezoekers en als we arriveren wapperen de gebedsbanieren van het Boeddhistisch centrum ons tegemoet.

Terwijl we parkeren en naar de kloostergang lopen komt een oudere man ons tegemoet, ik weet niet of hij een monnik is, hij is vrij zwijgzaam. Hij zucht veel, ik vraag me af of dat komt door oude longen of zucht hij vanwege de nitwits die hij moet rondleiden? Valt het hem zwaar om gastvrij te moeten zijn?

Rond de stoepa is een kloostergang aangelegd met gebedsmolens. Hij geeft ons een geplastificeerd A4 met een mantra die we moeten lezen terwijl we de 108 gebedsmolens laten draaien, zodat ze hun zegenrijke werk kunnen doen.

Daarna bekijken we de stoepa van binnen met duizenden Boeddhabeeldjes en in een andere ruimte zit een monnik bewegingsloos te mediteren, hij lijkt zelf wel een boeddha.
We mogen op een krukje zitten en krijgen een A4 met uitleg en een kop thee aangereikt. Ik durf geen foto's te maken, ik durf amper te ademen, steels kijk ik een paar maal naar de mediterende monnik, hijzelf is niet nieuwsgierig, hij houdt zijn ogen gesloten. In deze serene stilte zie ik dat onze rondleider met een velletje van een rol wc-papier in z'n hand hier en daar muizenpoepjes opraapt en plots zie ik inderdaad muizen heen en weer schieten.
Een Shangri-La voor ze met alle rondliggende rijstkorrels en geschenken van de viering vorige week van het Tibetaans Nieuwjaar. 

Mijn Architect en ik kijken de muisjes na, moeten lachen en onze lippen vormen geluidloos de woorden:

 I know a mouse,

and he hasn't got a house

I don't know why I call him Gerald

He's getting rather old, 

but he's a good mouse

(Pink Floyd) 

We moeten hier weg voordat we in lachen uitbarsten, dat zou niet erg respectvol zijn …

Het was een bijzondere ervaring om ons even in Tibet te wanen terwijl we in Friesland zijn.

Grijpskerk

We rijden terug door Grijpskerk (terrasje), Niehove (terrasje), waar over een uurtje een jazzoptreden begint. We horen de soundcheck en besluiten dat het niet ons soort muziek is, Mijn Architect schaart het onder VVD-jazz …

We rijden ook nog even langs de plaats met ons droomhuisje … nog steeds te koop, en bellen een beetje brutaal aan, waarna we gastvrij een kop thee aangeboden krijgen … ach, ach, wat een mooi plekje!

Het is een middag met bijna zomerse temperaturen en we gaan nog een keer naar Zoutkamp. Nu zitten alle terrassen vol, bij De Boeter aan een tafel met twee mensen spotten we de nog enige twee vrije stoelen en vragen of we mogen aanschuiven.

Zij kwamen op de fiets uit Groningen en eten hier een lekkerbekje … ik kan het niet weerstaan en bestel er ook een. We raken in gesprek met Wiel, over van alles en nog wat en poëzie ook nog. Jammer dat ze al wegmoeten, maar we wisselen emailadressen uit, wie weet kunnen we ons gesprek ooit ergens voortzetten.

We rijden terug naar onze B&B Middle of Nowhere. De schapen zijn intussen geschoren en … er is een lammetje geboren, een klein, zwart, aandoenlijk droppie!

We bellen met Logement Doosje of we vanavond nog een klein hapje kunnen komen eten. Dat kan.

We stappen weer op de fiets en rijden door de eindeloze weilanden.

In Doosje zijn de andere gasten een stel uit Surhuisterveen en een stel uit … Gouda, werkzaam bij dezelfde stichting als ik … nou ja!

Gezellig bij de open haard, onze laatste avond in Warfstermolen.