Ik heb een mooie, maar verwaarloosde tuin. Op sommige plekken een rare tuin. De vorige eigenaars hadden een andere smaak dan ik, maar zoals het nu is, wordt mijn uitgangspunt.
De planten die er staan vind ik toch wel leuk, hoewel er veel van hetzelfde is. Er hoeft vooralsnog niets weg, maar sommige planten mogen wel wat minder oppervlak ter beschikking krijgen. Ik heb in mijn hoofd heel veel soorten die ik nog wil en een plekje moeten krijgen.
Nu we hier alweer een paar weken wonen en ik dagelijks de tuin bekeek … eerst alleen maar observeren, begint er een plan te ontstaan.
Er is natuurlijk op dit moment helemaal niet de tijd, maar ik vind het heerlijk om gewoon buiten te zijn, rond te lopen en te mijmeren, wat dode taken weghalen, kijken wat er groeit en leeft, beetje opruimen.
Omdat het nu in oktober gewoon prachtig zomerweer is.
Heel lang geleden had ik een tuintje van vijf bij vijf, wat ik toen al geweldig vond, en op ons dakterras in Gouda heb ik me ook uitgeleefd, maar een echte tuin zoals nu is helemaal nieuw voor me. Ik weet geeneens hoe groot het is, ik zal eens vragen of Mijn Architect dat wil opmeten.
En misschien een schetsje maken.
Ik heb dus weinig verstand van tuinieren, ik zal me grotendeels laten leiden door mijn gevoel, ook al zal dat betekenen dat ik misschien gegeven goede raad weleens in de wind sla.
Het valt me op dat goede raad meestal uitgaat van de perceptie van de raadgever. Het is dus zinloos om te verdedigen waarom ik iets wel of niet mooi vind of waarom ik iets wel of niet doe. Die discussies voer ik liever niet.
Goede raad als hoe, wanneer en waarom ik bijvoorbeeld mijn roos of appelboom moet snoeien, omarm ik wel.
Verder kan en mag dit plekje groeien en bloeien zoals ik het voor me zie.
Zoals ik al zei, wat er al is dient als uitgangspunt. Vanuit bestaande dingen borduur ik verder.
Dus verwacht hier geen algehele kaalslag of een fancy tuinontwerp.
Ik deel de tuin alvast in (imaginaire hoofd-) stukken in. Aan de rechterkant zie je de volgnummers van alles wat aangepakt dient te worden.
Elk hoofdstuk krijgt zijn eigen verhaal, zo maak ik het voor mezelf beter te verhapstukken.
Border 1
Persicaria
Een plant waarvan het blad nu rood kleurt, wist ik niet, maar blijkt een boerenpioen:
Vrouwenmantel
Een plant waar regendruppels zo mooi als parels op het blad blijven liggen.
Deze border grenst aan het terras bij de keuken, de plek waar we nu het meeste zitten.
Hierin staan de volgende planten, zover ik weet:
Druif
Hemelsleutel
Persicaria
Vrouwenmantel
Zeeuws knoopje
Gele roos
Roze trosroos
Pioen
Euphorbia
Pioen
Euphorbia
Skimmia
Hortensia
Over de druif heb ik al eerder op mijn andere blog geschreven, hij is gesnoeid en de druiven zijn sap. Hoe het volgend jaar verder gaat, zien we dan wel.
Hemelsleutel
Langs de hele breedte van deze border staat deze prachtige plant, maar wel wat veel van het goede.
Deze staat naast en achter de hemelsleutel. Hun kleuren zijn bijna gelijk. Ik vind het ook een leuke plant, maar hij bezet de halve border. Ik dun het alvast wat uit.
 |
| links voor het uitdunnen en rechts daarna |
Roos
In het midden staat een fiere, gele roos. De eerste week dat ik hier was heb ik de uitgebloeide bloemen weggeknipt, en nu bloeit hij weer en er zijn nog vele knoppen.
Trosroos
Aan de achterkant staat een zoet roze trosroosje, niet echt mijn smaak, tot ik zag dat er ook kleine botteltjes gevormd worden. Toen vond ik hem wel weer leuk. Hij zat verstrikt in de Persicaria, waarvan ik een deel weghaal. Het schattige roosje heeft venijnige stekels. Goed dat de hemelsleutel in de buurt staat. Door een blad te breken, komt er een vliesje vrij, dat gebruikt kan worden als pleister bij bloedende wondjes.
Een plant waarvan het blad nu rood kleurt, wist ik niet, maar blijkt een boerenpioen:
Deze kwam te voorschijn toen ik wat Persicaria en Vrouwenmantel weghaalde. Waarschijnlijk een Euphorbia, dat vind ik ook leuk.
Vrouwenmantel
Een plant waar regendruppels zo mooi als parels op het blad blijven liggen.
Maar ik heb er wel heel veel van en nu, na de bloei heeft tie zich waarschijnlijk ongelooflijk uitgezaaid.
Zo uitgebloeid is er weinig moois meer aan en ik knip een groot deel weg. Misschien zal er zich nog nieuw fris blad vormen.
Aan de rechterrand graaf ik een deel uit, want ik wil graag een plekje om deze herfst wat bollen te planten.
Aan de linkerkant groeit de vrouwenmantel ook, tot helemaal in het pad. Als ik daar ook een deel weghaal verschijnt de oorspronkelijk afscheiding, bestaande uit aardewerken jeneverkruiken. Dat vind ik dan weer wel grappig.
Een deel met alleen blad, waarschijnlijk Zeeuws knoopje.
 |
| na korte tijd heb je toch al gauw een bergje tuinafval |
Deze border is dus, zover ik het kan bezien voornamelijk in rood-roze-geel. Hoewel wat saai, vind ik hem nu toch wel aardig, terwijl ik in beginsel nooit voor deze kleuren zou kiezen. Er moet wel een derde (tweederde) van de hemelsleutel weg, hoe pak ik dat aan? En er moet iets bij, maar wat? Wat zou ik willen, wat vind ik passen? Dat ga ik nu allemaal bedenken en ook nog welk soort bolletjes ik wil planten.
Verder is het afhankelijk wat ik allemaal cadeau krijg, want ik ga zo min mogelijk planten kopen (als het lukt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten