Heemtuin

Een warme dag gaat het worden, met wat zon. Aan het eind van de dag wordt regen, hagel, zware windstoten voorspeld. Dat werd ons hier bespaard. Ik hou van warmte, maar graag wel met blauwe lucht. Grijze zompige, broeierige dagen, daar ben ik niet blij mee. Maar goed, het kan er mee door vandaag, in deze prutszomer (to zover).

Eigenlijk moest er op deze vrije dag flink huisgehouden worden, de stofwolken, textielbergen en aangeslagen tegeltjes roepen om actie … pech, het is te warm ... naar buiten moet men!

Zouden er nog vlierbloesems zijn? Op deze vrije dag pas weer gelegenheid … hopelijk vind ik nog wat.

Het is al warm, ik ga vroeg op pad, maar wel met lange broek, lange mouwen, kniekousen ook en stevige schoenen. Iedereen waarschuwt me altijd tegen de teken bij al dat gestruin.

Ik heb tot nu toe geluk. Ik zeg altijd maar: ze lusten mij niet.

Op nog geen tien minuten fietsen van huis zit ik op een prachtig plekje. Natuurlijk niet te vergelijken met bijvoorbeeld de Drentsche Aa, het is hier heel erg aangelegd, bedacht en gemaakt; er groeien veel planten van hetzelfde soort, veel brandnetel en kleefkruid, maar zo langzamerhand wordt het wel wat.

In het weekend is het voornamelijk een hondenuitlaatgebied. Op een doordeweekse ochtend is het heerlijk rustig.

Maar ik ben te laat voor de vlierbloesem, de meeste bloemtrossen worden al besjes.

Hè jammer, ik heb nog maar een fles vlierbloesemsiroop, ik was erg gul met weggeven. Maar goed, het waren wel aparte cadeautjes om te geven en de ontvangers waren er erg blij mee, dat is me ook veel waard.

Een goede reden om volgend jaar nog meer te plukken.

De groene trosjes vlierbessen houden een nieuwe belofte in voor het komende najaar en ook de braamstruiken beloven weer een flinke oogst. Gewoon nog even geduldig wachten.

De heemtuin hier is echt mooi (verboden voor honden). Bij de ingang bedden met groente en wilde bloemen samen, echt prachtig om te zien.

Het is hier rustig en stil, als ik me tenminste even kan afsluiten van de snelweggeluiden, om de haverklap een voorbijdenderende trein en ontelbare overvliegende vliegtuigen.

Tussendoor hoor ik de Koekoek en ik moest gelijk denken aan Coby. Tijdens de Bloggerswandeling vorige maand zei ze: Malle vogel … ik zeg toch ook niet de hele tijd mijn naam: Coby … Coby… Coby. Haha, humor heeft ze!

Ik vind het heerlijk hier alleen, maar toch kijk ik soms even om. Terwijl ik hier heen fietste liep er een man.

Alleen.
Geen rugzakje of verrekijker.

Zonder hond.

Ik denk dan gelijk, wat doet tie hier? Terwijl zo’n man toch ook gewoon lekker van de rust kan genieten, zo in z’n eentje. Maar ik blijf een beetje wantrouwig. De wereld is vol met rare mannetjes, nietwaar?

Maar hij ging de heemtuin niet in. Ik ben hier echt helemaal alleen, alleen met de vogels, bloemen en heel veel insecten.

Ik ga in het gras zitten bij de kleurigste bloemen en maak foto’s en een 'filmpje'. 

Terwijl ik film komt er een kriebelbeestje op m’n hand zitten. Dus ook maar even gefilmd. Ach, het is leuk om eens uit te proberen, zo’n functie op je toestel. Stel je er niet teveel van voor hoor, het is natuurlijk helemaal niks, als ik inzoom verdwijnt het geluid ook nog, en ook nog hardnekkige vlekjes op m'n lens, haha.

Maar het geeft het sfeertje een beetje weer.

Ik wandel over alle paadjes, sommige zijn zo begroeid met distels en brandnetels dat ik blij ben met m’n lange mouwen.

Het is hier heel sprookjesachtig, ik voel me op mijn plaats, een heksje in het veld.

Omdat ik hier nu toch op m’n favortiete plukplek ben besluit ik te kijken of er nog brandneteltopjes te plukken zijn. De meeste brandnetels staan in de bloei, dus  ongeschikt … maar ik zie planten waar ik eerder toppen van plukte en die hebben weer nieuwe mooie kleine topjes gemaakt, zonder bloei.

Ik pluk ze en bedenk wat we vanavond gaan eten. En ik pluk ook wat eetbare bloemetjes voor een salade (recept komt op het volgende blogje).

De paadjes hier zijn bijna overwoekerd, zoals ik al zei, zonder mechanische geluiden zou het een klein paradijsje zijn. Ik loop door het lommerrijke gebiedje en hoor van alles ritselen en wegschieten, ganzen vliegen gakkend over, de koekoek lijkt me te volgen, een boze merel vliegt scheldend op. Vinken roepen 'fritskerie'.

Als ik buk om deze paddestoelen op de foto te zetten, schieten er allerlei kevertjes weg en piepkleine kikkertjes, ach nee waarschijnlijk padjes, vanonder die paddestoel…!

Wat had ik nu graag Kees, Coby of Ubel hier gehad … zoveel te zien en te vragen en te vertellen, op dit plekje, zo dicht bij de bebouwing.

Toch ga ik vooruit in m’n kennis … ik zie het geel van de Ratelaars en kijk gelijk wat beter … en ja hoor kleine orchisjes, vraag me niet gelijk welke, ik ben al blij dat ik ze heb ontdekt.

Het was een heerlijke ochtend in m’n eentje. Als je tussen de manshoge brandnetels loopt kun je gewoonweg niet piekeren!

Als ik een arts was zou ik m’n patiënten voorschrijven: verplicht regelmatig een dagdeel in de natuur doorbrengen, tegen alle stress, blijven malen, teveel hooi op je vork (!) e.d.

Beter dan welk pilletje dan ook!