Vekaanzie 5, dag 10

Dag Hut ...

We vertrekken vandaag van camping De Horizon. We nemen afscheid van de eigenaresse Anneke, ik denk dat we hier nog wel eens terugkomen.

De regen heeft ons er niet van weerhouden het goede humeur te bewaren. Het was goed toeven hier.

We doen nog een rondje over de lege camping, ruimen de hut op, pakken alles in, auto inladen en dan gaan we op weg naar onze volgende verblijfplaats.

dag Feudprieel ...

dag pad naar sanitair ...

dag uitzicht ...

inpakken en vertrekken

We rijden naar Leens in de hoop dat de tuin van Landhuis Oosterhouw op maandag open is. Het is een paar minuten voor elf … we stappen de barokke voortuin binnen. Onder de partytent staan tafels vol Rosenthal servies, het ziet er bijna hetzelfde uit als destijds met de plukwandeling op de kwelders met Ria Loohuizen in juni 2011.

En ja, we hebben geluk, de tuin is te bezichtigen (in het kader van Tuin & Kunst Tiendaagse Groningen 2013), we zijn de eersten. Klaas Noordhuis verwelkomt ons en vraagt of we ook de tentoonstelling willen zien, dan zal hij alle lichten in huis aandoen. Maar gaan jullie maar eerst de tuin in.

Uren kan ik door zo'n tuin struinen, zelfs Mijn Architect heeft nog nooit zolang door een tuin gedwaald.

Het is niet voor te stellen dat dit ooit een weide of productiebos was. De parktuin is ontworpen in verschillende stijlen, een classicistisch, een landschappelijk, een architectonisch en een natuur-geïnspireerd deel.

Fijn is ook dat er nog geen andere bezoekers zijn. Mijn Architect gaat links, ik ga rechts … we komen elkaar wel weer ergens tegen. Lekker in m'n eentje dromerig rondlopen. Genieten van allerlei moois, de pauwen, de moestuin, de gebouwtjes … net zo lang tot ik trek in koffie krijg.

Als ik op het terras ga zitten, met koffie en een goddelijke chocoladetaart, raak ik in gesprek met Klaas. Er liggen door hem geschreven tuinboeken op tafel, ik vraag hoe kan hij ze zo goedkoop verkopen?

‘Niet verder vertellen hoor, maar ik koop ze bij de kringloop’. Haha, wat een mop. Ik koop er twee, en hij signeert ze. Uren kan ik naar die man luisteren, hoe hij vertelt over de tuin en het huis. En over C.O. Jellema, het is inmiddels tien jaar geleden dat hij overleden is.

Inmiddels is Mijn Architect ook aangeschoven voor koffie en daarna gaan we het huis in. Net als de vorige keer ben ik weer even verbaasd. Dat interieur, al die (tuin)boeken, kunstvoorwerpen, muurschilderingen … je loopt hier bijna met open mond rond.

Adembenemend, doorleefd, historisch èn hedendaags. Italië ontmoet Groningen.

Bijna het hele huis kun je bekijken, tot de zolder aan toe. Oh, en al die prachtige serviezen!

De witte pauwen lijken zelf wel kunstwerken. De scheur rechtsonder is een gevolg van de Groningse aardbevingen.

Er is ook een tentoonstelling in het huis, jonge dichters en studenten Beeldende Kunst maakten nieuw werk op basis van fragmenten uit gedichten van C.O. Jellema. Je bent hier niet in een uurtje klaar!

Zwaar onder indruk gaan we weer op het terras zitten. 

De blauwe pauw laat voor de verandering maar eens zijn achterkant zien ...

Er ligt een Vrij Nederland op tafel, met een prachtig verhaal over het huis en bewoners. Hier vind je het lezenswaardige artikel.

We lunchen hier met een aspergetaartje, linzen en brood. Het lijkt simpel maar is overheerlijk. 

Ik was al een paar jaar van plan om hier eens te logeren, in die bijzondere gastenkamer … had ik het toen maar gedaan, nu kunnen we het ons niet meer veroorloven. Maar goed, genoten hebben we vandaag en het bleef droog! Het is inmiddels tegen drieën als we vertrekken.

We rijden naar Westerwijtwerd en passeren het Huiskamercafé, we herkennen de eigenaar, ik wil al gaan zwaaien, maar hij kent ons natuurlijk niet. We gaan naar B&B De Kleine Wierde, waar we in oktober 2012 ook logeerden en dat beviel zo goed, dat we er nog eens heen gaanWe worden hartelijk begroet door Joke en Willem. De indeling van de woonkamer is iets veranderd door de opstelling van de nieuwe houtkachel, de grote kast is daarom verplaatst en de eettafel dwars gezet. De TV, een breedbeeld, staat nu voor het kerkraam, dat vinden we een beetje zonde.

We installeren ons, eerst een kop koffie … internet zou nu beter zijn, maar het is niet veel anders als toen, alleen goed bereik in de keuken, maar wat maakt het uit.

We gaan boodschappen doen in Middelstum, opeens giet het pijpenstelen, gauw terug naar ‘huis’, snel naar binnen. We hoeven niks meer, wijn … blokje kaas en vuur, we steken de nieuwe houtkachel aan, maken een simpel maaltje, heerlijk hier. 

Joke en Willem brengen alvast het ontbijt voor morgen en waarschuwen lachend dat de eieren nog ongekookt zijn. Vorig jaar dacht Mijn Architect: ik pel vast een eitje ...

We hebben hier maar twee nachten, eigenlijk een beetje te krap gepland, want morgen nog een vol programma.

Maar nu eerst slapen in de heerlijke bedden, na een dag met veel indrukken.