Fries Museum

Ik wilde steeds al naar de tentoonstelling van Alma-Tadema, maar de berichten van de drukte hield me tegen. Toen ik zag dat het nog maar een paar dagen kan, besloten we op een doordeweekse dag te gaan en de kaartjes al online gekocht.

De doorslag gaf de rubriek ‘Oog voor detail’ in Sir Edmund van de Volkskrant. Daarin een portret uit 1883 van Anna, de dochter van Lourens Alma-Tadema. Ik hou erg van dit soort verhalen over een schilderij. Je gaat anders kijken en het wordt vertrouwder. Het is dan ook heel leuk om ter plekke het schilderij te zien, met de tekst van die rubriek in het achterhoofd.

Ik kende vooral de schilderijen van de nimf-achtige vrouwen op marmeren banken met blauwe zee op de achtergrond. Vooral de stof van de kleding vond ik zo mooi. Nooit in het echt gezien, alleen op internet en in boeken.

Fijn dat we al kaarten hebben, want er staat een giga-rij bij de kassa. De trap naar boven deden we ongeveer een half uurtje over, viel dus allemaal reuze mee.
Op de tentoonstelling blijken de meeste schilderijen kleiner dan ik dacht.
De schilderijen geven een kijkje in het leven van de schilder en zijn gezin. Ik vind het een mooie tentoonstelling en ben blij dat we toch gegaan zijn.

Deze vond ik ook erg mooi

Na ons bezoek aan het Fries museum hadden we natuurlijk trek. Het enige adres wat ik wist met vegan opties is Eetcafé Spinoza. Het is niet ver lopen van het museum, maar ze zijn nog gesloten.
We gaan eerst een wijntje drinken in een café in de buurt.
We ontdekten nog een bijzonder kunstwerk in het steegje waar we doorheen liepen:

Als we een uurtje later naar Spinoza gaan, zijn ze wel open, maar de keuken nog niet.
Men heeft wel een vegan borrelkaart, kijk ... daar kunnen we iets mee.
We kiezen voor de vegan bitterballen, seitanspiesjes met barbecuesaus en Turks brood met aioli. Overheerlijk allemaal.
Bij navraag waar de aioli van gemaakt is, blijkt het van veganaise van Plantaardigheidjes te zijn, dat is een facebookvriendin van mij. 

Als de leuke ober komt zeggen dat de keuken nu wel open is, hebben we niet meer trek genoeg in een hoofdgerecht, maar een voor- en nagerecht gaat nog wel. Er is een uitgebreide vegan-kaart.

Mijn Architect neemt de tomatensoep met prei en sojaroom, van mij had die iets pittiger gemogen. Het gerecht dat ik neem, kies ik vooral om de naam: Winterse compositie.
Het is een salade met silken tofu, paddestoelen, cranberry's en noten, met balsamicovinaigrette. Lekker, hoewel de tofu niks toevoegt. Tofu heeft amper smaak van zichzelf. Ik denk dat bijvoorbeeld in kruidenolie gemarineerde tofublokjes lekkerder zou zijn.
Maar goed, hoe meer ik vegan kook, hoe eigenwijzer ik word. 😏

Als nagerecht neemt Mijn Architect de appelcarré met sorbetijs van stoofpeer en sojaroom. Prima!

Ik neem crème brûlée, vroeger mijn favoriete toetje, nu voor het eerst in veganversie.

Het wordt aan tafel in brand gestoken, niet blazen, gewoon laten uitbranden.

Echt heel lekker!

Samenvattend was Spinoza een geweldig leuke ervaring, met een uitstekende bediening ... dat missen we hier in Gouda nogal eens.

En het voordeel van de treinreis, heen en terug zo'n viereneenhalf uur, is dat ik een boek bijna uitgelezen heb.