Nog meer sneeuwklokjes

Ik las ergens op internet dat de allermooiste sneeuwklokjestuin zich in Warffum zou bevinden, bij de oude pastorie. Omdat we op de terugweg van Uithuizen daar langskomen besluiten we even te gaan kijken.

We parkeren bij het prachtige eeuwenoude gebouw en vragen ons af of het een woning is of iets anders. Er staat nergens een verwijzing. Het ziet er wel bewoond uit. We proberen het hek, het is open. Een beetje opgelaten lopen we over het schelpenpad langs het gebouw. We kijken de achtertuin in en ik ben sprakeloos! Of het nu mag of niet, ik moet die tuin in!

Met een voorgevoel dat we elk moment weggestuurd kunnen worden, lopen we behoedzaam op het paadje met mooie bomen en bloeiende toverhazelaars. Als we naar links kijken zien we een veld met miljoenen, wat zeg ik ... miljarden sneeuwklokjes, nou ja, ontelbaar en werkelijk adembenemend. 

We wandelen de hele tuin rond, met telkens een steelse blik naar het huis.

Ook vele winterakonieten, die zich zelfs tot in het schelpenpad uitbreiden. Verder dan de drie stuks in mijn eigen tuin ben ik nog niet gekomen. Ik blijf hopen.

Rechts van het huis is een moestuin met een prachtige oranjerie. Hier ziet het er wel erg privé uit. We horen stemmen en, een beetje opgelaten, lopen we terug.

We bewonderen nog snel even de Helleborussen en vertrekken dan weer.

Thuisgekomen ga ik direct informatie over de pastorie zoeken. Deze was zelfs een keer in het TV-programma Binnenstebuiten (alleen komt de tuin niet aan bod). Ook vond ik een uitgebreid artikel in het Friesch Dagblad.

Natuurlijk waren we op privé terrein en natuurlijk zijn we gezien. Blijkbaar zagen we er niet gevaarlijk uit en liet men ons maar gaan. Het is eigenlijk helemaal niet onze stijl, om zomaar een privé tuin in te lopen. Toch ben ik blij dat we dit hebben gezien, zo magisch mooi! 

Ik wist het niet, gewoon vlakbij, wat wonen wij toch in een omgeving met ongelofelijk veel moois … gelukvinders, dat zijn wij!