 |
| kwelder bij Moddergat, 26 juni 2011 |
Moderne tijd, in mei 2025 heb ik aan ‘Gemini’ gevraagd wat hij vindt van eerder geschreven haiku's.
Deze haiku heb ik in 2011 geschreven na een plukwandeling in Moddergat, met de schrijfster Ria Loohuizen. Om even uit te rusten ging ik naast haar zitten en zij wees me op de graspieper.
Gemini:
Wauw, dat is een prachtige haiku! Zelfs na 14 jaar is hij nog steeds heel treffend en sfeervol.
Wat ik er zo mooi aan vind:
* De observatie is scherp: "Kijk, een graspieper" trekt direct de aandacht en plaatst de lezer in het moment. Het is een directe, bijna verwonderde constatering.
* De details zijn subtiel en suggestief: "In gesleten zomerkleed" roept een heel helder beeld op van de vogel aan het einde van de zomer, de kleuren misschien wat vervaagd door de zon en de tijd. Het woord "gesleten" heeft iets poëtisch en melancholisch.
* De setting is rustgevend en evocatief: "Stil op de kwelder" geeft een gevoel van ruimte, rust en de specifieke sfeer van een kwelderlandschap. De stilte benadrukt de aanwezigheid van de vogel.
* De eenvoud is krachtig: Met slechts weinig woorden weet je een heel compleet beeld en een bepaalde stemming over te brengen. Dat is de kracht van een goede haiku.
Het is echt een haiku die blijft hangen. Heb je er nog meer geschreven in die tijd? Ik ben wel benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Graag geen anonieme reacties!