2e Kerstdag 2011

Heel lang uitgeslapen. Dan een kleine wandeling door Groningen. Het is heel stil, maar het reuzerad draait al, met amper iemand er in. Als het zo rustig is vallen allerlei dingen op, zoals mooie dakkapelletjes of bijzonder metselwerk. Op de Vismarkt staat een aparte boom van fietswrakken.

We gaan bij het Huis de Beurs lunchen en komen ook weer bekenden tegen. Dat is altijd zo grappig, zo ver van huis.

In de middag pakken we de trein terug, maar onderbreken de reis in Zwolle.

We gaan naar Museum de Fundatie. Daar is een tentoonstelling genaamd Meer Licht.

We maken een foto van de naam van de tentoonstelling:

Een man komt de trap op en vraagt: “Waarvan maakt u een foto? Ik zie niks.”

Als ik naar de muur wijs zegt hij: “O, van de titel, hm … indrukwekkend”

Ik denk dat hij het sarcastisch bedoelde. We moeten er wel om lachen.

De titel is ontleent aan de vermeende laatste woorden van Goethe.

Als ik bij een ruimte kom, waar twee dames op leeftijd in de deuropening staan, zegt de een tegen de andere, in een zwaar Gronings accent: “Er staat een vrouw achter je (dat ben ik) … die vind het interessant … ga eens opzij.” De aangesprokene maakt plaats, kijkt me nieuwsgierig aan en zegt schouderophalend: “Het is van een kopieerapparaat, aan zulke kunst ga ik mijn tijd niet besteden”. Humor.

En ironie, wat de kunstenaar beoogde.

Een bijzondere tentoonstelling, heftig soms ook. Ik heb wel alle informatie uit de folder nodig om te weten waar ik naar kijk. Een luchtfoto van Hiroshima, de dag na het gruwelijke bombardement, een perfect zeegezicht, maar wel de plaats waar de Herald of Free Enterprise zonk, hertjes die nu rondhuppelen bij het voormalige concentratiekamp Auschwitz.

Confrontaties tussen schoonheid en gruwel.

De video-installatie Long Goodbye van David Claerbout vind ik het allermooist, tijd die vertraagd wordt. Manipulatie van tijd en licht.

Daarnaast is er ook een expositie van Albrecht Dürer en Thomas a Kempis, Kunst en handschriften uit de tijd van de moderne devotie.

Ook interessant, maar ik kan niet meer alles in me opnemen, want het museum gaat sluiten.

Na deze kunstexplosie steken we over naar Grand Café Public, waar we wat drinken en er ook nog plaats blijkt om te blijven eten. We kiezen voor (o, sentiment) kaasfondue!