Ameland, dag 2

Mijn wens van gisteravond wat het weer betreft komt uit. Strakblauwe lucht met zonneschijn. Wel stevige wind uit het westen. We gaan vandaag het westelijk deel van het eiland verkennen, dus dat wordt wind tegen op de heenweg, maar windje mee terug. Na het heerlijke ontbijt (met een glaasje champagne) gaan we eerst fietsen huren.

We worden gewaarschuwd dat sommige fietspaden langs de kust onder water staan, dus nemen we eerst het fietspad langs de Verbindingsweg, mooie naam maar wel een beetje saai langs zo'n autoweg.

We nemen een zijweg om te kijken hoe het is, bij de Roosduinen … er ligt zelfs nog een restje sneeuw.

Maar helaas we kunnen niet verder en moeten toch terug naar de weg.

We rijden toch wel langs veel moois, zoals mooie paardjes, ganzen en aalscholvers op het land, wondermooie wolkenluchten, het is geweldig, hoewel ik amper vooruit kom op de fiets … m.a.w. ik trap me te pletter.

Als we uiteindelijk bij de Vuurtoren aankomen, blijkt hij gesloten … we waren nou net van plan om naar boven te gaan, wel lopend alle 236 treden van de 55 meter te beklimmen. We gaan nu maar even het strand op, zo prachtig!

The Sunset Beachclub is helaas gesloten, maar we 'breken' in op het terras en gaan een meegenomen broodje opeten, in de zon en met die heftige wind.

Geweldig vind ik het hier! 

Daarna gaan we het dorpje Hollum bekijken, mooi kerkje en dan toch wel weer tijd voor een wijntje, 't is vakantie nietwaar … en met erwtensoep. Gelukkig begint m'n vegetarische challenge pas 13 februari, want hoewel ik wat worst overhevel naar Man zit ik natuurlijk niet vegetarisch te eten nu. Ik zei het al eerder, vegetarisch op vakantie blijft lastig! 

Maar ik hou het wel eerlijk bij.

We zitten in De Griffel in Hollum, een voormalig schooltje, prima plek. Zoals ze daar de wijnglazen schenken ... daar zou men bij ons een voorbeeld aan kunnen nemen!

Dan stappen we weer op de fiets, nu windje mee, dat is ook wel wat.

We kiezen voor het lange schelpenpad langs de noordzijde van het eiland, door Ballumer- en Zwanewaterduinen.

Bij de Nesserduinen krijgen we op het allerlaatst toch nog natte voeten en enkels.

Tot drie keer toe negeren wij als rechtgeaarde eigenwijze toeristen het advies 'Keer om'. Dat gaan we weten.

Hoewel we op de heenweg niet over de ondergelopen fietspaden durfden, zijn we op de terugweg vermeteler.

Ik fiets Mijn Architect achterna, de neiging om af te remmen onderdrukkend, want dan lig ik straks, met hevige boeggolven en kloppend hart volg ik mijn man.

Opgelucht kijken we elkaar aan, was dat nou alles? Nee dus, ik voel hoe het schelpenpad modderig en trekkend steeds dieper gaat. Onze 'outdoorschoenen' laten het betreffende waterdichtheid afweten, ik voel ijskoud water door m'n sokken en maillot dringen en krijg de slappe lach. Hoe moet dat straks, het sjieke hotel in, waar net nieuwe luxe, superdikke vloerbedekking gelegd is?

We trekken onze schoenen en sokken voor de hotelingang uit, er zit niemand bij de receptie, en op natte voeten lopen we snel de trap op naar onze kamer.

Onze schoenen zetten we op en onder de enige radiator, wel met een handdoekje erbij en zetten de thermostaat op stand 5, alles moet morgen weer droog zijn, want dan gaan we voor fietstocht nr. 2.