Texel (1) - Onderweg

31 Jaar samen en 28 jaar getrouwd … dat moeten we toch vieren? Gelukkig hebben we nog een hotelbon en ik speur naar de meest interessante aanbieding.

Het wordt Texel! We hebben een mooie aanbieding gevonden bij Hotel Rebecca in het kleinste dorp van Texel, De Waal, midden op het eiland.

Na een lange reis per openbaar vervoer (vandaag waren er ongeplande werkzaamheden bij het spoor), we moeten vier keer overstappen,  i.p.v. 1 keer, voordat we in Den Helder zijn, dan nog de bus naar de boot, op de boot, en weer een bus naar het hotel. Twee uur langer onderweg dan gepland.

Wat vervelend is dat je niet weet wat je moet doen, de borden op de perrons zeggen wat anders dan de info op internet. Bij navraag aan een conductrice werd het allemaal nog onduidelijker. Waar moeten we in hemelsnaam overstappen? Volgens de info in Uitgeest, en daar verder met bussen, maar de trein gaat niet verder dan Zaandam, dan gaat tie wel weer naar Uitgeest en dan weer niet.

De conductrice roept om dat de trein inderdaad niet verder spoort dan Zaandam en dat we maar beter kunnen overstappen in Amsterdam Sloterdijk. Daar hebben wij, na enige verwarring de trein van 9.58 uur naar Hoorn. Daar stappen wij over in een nog onbekende trein naar Heerhugowaard, vermoed ik en over op de intercity naar Den Helder. In Hoorn komt inderdaad de intercity aan, die een stoptrein blijkt te zijn, die ons naar Heerhugowaard brengt …

We zijn een halve dag onderweg … ‘Het gaat niet om de bestemming, maar om de reis er naartoe’... van wie was dit gezegde ook alweer? 

Hoewel het in ons geval wel om de bestemming gaat, valt het uiteindelijk wel mee, we hebben vrij en geen haast en als je je niet ergert is het ook best leuk: Zo kom je nog eens ergens, in Hoorn en Heerhugowaard en wat zijn wij kanjers … dat doen wij toch maar allemaal zo zonder auto.

We hebben het samen gezellig en smullen van onze zelfgesmeerde broodjes (sommigen vinden dat burgertruttig, maar is eigenlijk consuminderen, dus wel trendy) en gelukkig heb ik een goed boek bij me!

De overtocht naar Texel gaat heel snel, in tegenstelling tot Ameland, voordat je het in de gaten hebt ben je er al! De bus staat al klaar en het ‘eilandgevoel’ is er!

We zijn aangenaam verrast als we uiteindelijk op de plaats van bestemming komen. De Waal is een klein mooi dorpje, niet meer dan één straat eigenlijk, met een bijzonder kerkje. Het is uit 1952 en van de architect Joop Pot (1909-1972). 

Op internet vind ik de volgende beschrijving:

Het kerkje is een bescheiden gebedshuis, opgetrokken uit baksteen. Het heeft een plattegrond met afgeschuinde hoeken. Ook in de toren zijn afgeschuinde hoeken toegepast. Kerk en toren zijn met een Fries zadeldak gedekt. In de literatuur wordt het kerkje vergeleken met de Cisterciënzer kerkjes nabij de waddenzee in Friesland en Groningen. Het heeft er ook de ruigheid en de geslotenheid van, wat verband houdt met het ruwe klimaat. Dit geldt nog meer voor de grimmige toren dan voor de massieve kerkwand. 

Zo ruig en grimmig komt het niet op mij over, ik vind het een mooi gebouw, daar aan het eind van de straat.

Ons hotel is prima en de vriendelijke ober vraagt of we willen reserveren voor het restaurant. Het hotel ziet er niet al te duur uit, dus zonder me er verder in te verdiepen zeg ik toe.

's Avonds blijkt het restaurant een Bib Gourmand te hebben, een aanduiding van de bandenfabriek Michelin. Daar gaan onze plannen om dit uitstapje lowbudget te houden.