Nieuwe Groningse CD

Uitnodiging voor de CD-presentatie van Harry Niehof … dus we mogen weer!

Gauw kijken, ja de NS heeft nog steeds die super aanbieding.

We gaan vroeg op pad, ik dacht dan kunnen we op ons gemak inchecken, nog wat drinken voordat we naar het optreden gaan … maar de NS stuurt tegenwoordig vele plannen in de war. Hoewel we vanmorgen tegen negenen van huis gingen, hebben we geen tijd meer om naar het hotel te gaan, we gaan gelijk door naar het busstation. In de trein moest ik al hoognodig naar toilet, dat doe ik normaal nooit, maar nu uit nood toch maar kijken waar de WC is, maar de deur was afgesloten wegens grote smerigheid. Wie doet dat toch steeds en waarom maken die mensen van een treintoilet zo'n gigantische smeerboel? Wat is het doel daarvan?

Aangekomen op station Groningen staat er voor het toilet een rij van zeker 14 mensen … en één toilet op dat hele station! Nog gevraagd bij een eettentje … maar niks.

We moeten de bus naar Engelbert halen. Ik kijk in arren moede of er ergens achter de bussen een stil plekje is … een schoonmaker van de bussen kijkt me na en vraagt in gebrekkig Nederlands of ik moet plassen. Ja, zeg ik en hij gaat een sleutel aan een buschauffeur vragen en wenkt me naar een speciaal toilet voor de buschauffeurs. Hij zegt nog dat het heel ongezond is om je plas op te houden … man, maak me nou niet aan het lachen … 

Ik kon hem wel zoenen. Overal hangen AED-apparaten om iemand te reanimeren bij een hartstilstand, maar toiletten ... ho maar, wat komt er nou vaker voor?

Uiteindelijk zijn we ruim op tijd in de Engelstede. Het is schitterend weer en we zitten tot aanvang lekker buiten. Het is reuzegezellig hier.

Harry is ook jarig en familie en bevriende muzikanten brengen hun versie van een lied van Harry. Prachtig vond ik Pure Laifde in het Duits, door zijn zwager. 

Het voelt soms een beetje of we op een privé verjaardag terechtgekomen zijn, maar ik vind het ook heel bijzonder dat we aanwezig waren …

Natuurlijk kopen we de prachtige CD, Twijduustern én een t-shirt, dat zie je me binnenkort wel een keer dragen. Een CD met mooie nummers in het Gronings, euvelmoed (zorgelijke gedachten), suzaai (schommel) en het allermooiste woord  … wènst (heimwee, diep verlangen).

Zoals vaker hebben wij vage foto's, maar bij Jantje Jonkman Photography kun je prachtige foto's van deze middag bekijken.

Dan met de bus terug naar de stad, inchecken in het hotel, lekker budget eten bij Pizzeria Italia, even gedag zeggen bij Marleen (aangrijpende berichten), we komen zo terug, moeten eerst even naar een andere afspraak in de Oude Wacht.

Op het terras van de Oude Wacht zit Wiel op ons te wachten, altijd gelijk een vrolijke boel en diepgaande thema's bespreken, heerlijke vent!

Ondertussen legt Mijn Architect nog even een afgelopen ketting erop, van de fiets van een passerende mooie studente. We nemen Wiel (what's in a name?) mee naar Marleen en zetten daar onze conversatie voort. Moet je nog vragen of ik geniet?

Maar het vroege opstaan, de reis … de wijn … het hakt erin, het is bedtijd.

Wiel loopt een stukje mee, gekkigheid onderweg, tovert een bakje reeds schoongemaakte aardbeien plus Franse servetjes uit zijn fietstas en die gaan we lekker in bed opsnoepen.

De volgende dag gaan weer, voordat we de terrein aanvaarden, nog even naar Bad Nieuweschans.

Een half dagje Fontana, weer een keer in het mineraalbad, dan trekken alle vage pijntjes weer weg.

Mijn Architect neem een massage, ik een pakking, heerlijk!
Daarna een patatje eten op een zonnig terrasje.

Ik blijf het een leuk plaatsje vinden, dat Nieuweschans … een wagen met stro dendert voorbij, gaat dat naar de kartonfabriek hier? Ik denk dat karton tegenwoordig niet meer van stro gemaakt wordt.